ایستادگی کنیم و به مُجازاتِ اعدام نَه بگوئیم!

By Hasse-Nima Golkar

ایستادگی کنیم و به مُجازاتِ اعدام نَه بگوئیم!

امروز، ۱۰ اکتبر، روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام است. مجازات اعدام بزرگ‌ترین نقض حقوق بشر است – این مجازات، بی‌رحمانه، غیرانسانی، به شکل نابرابری اقلیت‌ها را هدف قرار می‌دهد و از همه مهم‌تر، غیرقابل بازگشت است. به جای اینکه راه‌حلی برای خشونت باشد، فرهنگی از بی‌رحمی را ترویج می‌کند. اعدام عدالت نیست؛ بلکه یک ترور دولتی است و خود یک جنایت محسوب می‌شود.

با وجود افزایش آگاهی جهانی از لزوم لغو مجازات اعدام، هنوز تعداد زیادی از مردم این عمل غیرانسانی را تأیید می‌کنند. در ایران، دولت اسلامی – شیعی حاکم، با حمایت ماشین قدرتمند تبلیغاتی، به‌طور پیوسته اعدام‌ها را ترویج می‌کند. این دولت‌های حامی اعدام تلاش می‌کنند با ایجاد فضای ترس و وحشت، اقتدار خود را حفظ کنند. به جای اینکه به دلایل و عامل اصلی خشونت بپردازند، به عَمد علائم و معلول را هدف قرار می‌دهند.

مجازات اعدام قتل دولتی است، مجازاتی غیرقابل بازگشت که اگر بعداً مشخص شود فرد محکوم بی‌گناه بوده، دیگر نمی‌توان آن را جُبران نمود.اعدام، باید به عنوان یک اقدام تروریسم دولتی دیده شود که هیچ تأثیری در کاهش جُرم و خشونت در جامعه ندارد. در واقع، اغلب به نفرتِ بیشتر، تهدیدها و چرخه‌ای از خشونت دامن می‌زند.

هیچ جامعه‌ای هرگز با اعدام‌ها به عدالت واقعی دست نیافته است. مجازات اعدام نه مجرمان را اِصلاح می‌کند و نه عدالتِ پایدار برای قربانیان فراهم می‌آورد. در بهترین حالت، تنها خشم و اندوه خانواده‌های قربانیان را به‌طور موقتی تسکین می‌ بخشد.

هیچ شواهدی – از هیچ کشوری – وجود ندارد که مجازات اعدام باعث کاهش جُرم شده باشد. چه در ایران، چین یا ایالات متحده، افزایش میزان اعدام‌ها هیچ تأثیری در کاهش خشونت نداشته است. داده‌ها روشن است: مجازات اعدام جوامع را أمن‌تر نمی‌کند!