بیانیۀ اتحادیۀ آنارشیست‌های افغانستان و ایران در پیوند با تحصن و اعتصاب غذای «مُهره فابی» از اعضای جامعۀ دگرباشان جنسی افغانستان + ویدئوکلیپ

بیانیۀ اتحادیۀ آنارشیست‌های افغانستان و ایران در پیوند با تحصن و اعتصاب غذای «مهره فابی» از اعضای جامعۀ دگرباشان جنسی افغانستان

یازده روز از اعتصاب غذای زنان معترض افغانستان در شهر کلن آلمان می‌گذرد. بسیاری از فعالان اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و افراد فعال کشورهای دیگر با ابراز همبستگی از مطالبات این تحصن و اعتصاب غذا حمایت کرده‌اند.

با این وجود در سوئد، مهره فابی که یکی از فعالین جامعۀ رنگین‌کمانی‌ افغانستان است با هیچ همسویی و اعلام حمایتی از سوی نیروهای اجتماعی افغانستان روبه‌رو نشده و به تنهایی چهارمین روز اعتصاب غذای خود را با مطالبۀ به رسمیت‌شناختن آپارتاید جنسیتی، علیه طالبان که بر دگرباشان جنسی و زنان در افغانستان، از سوی این رژیم، اعمال شده، سپری می‌کند.

اتحادیۀ آنارشیست‌های افغانستان و ایران به عنوان یکی از خودسازماندهی‌های فدراسیون عصرآنارشیسم، با جامعۀ دگرباشان جنسی افغانستان اعلام همبستگی کرده و از مطالبات مهره فابی و مبارزه او و هرشکلی از مبارزه علیه هرنوع اقتدارگرایی جنسی و جنسیتی حمایت می‌کند.

فعالین اتحادیۀ آنارشیست‌های افغانستان و ایران، از رفقای خود در سوئد، فعالین مستقل سیاسی، فرهنگی و اجتماعی که از هر جغرافیایی آمده‌ باشند، تقاضا دارند با رفتن در محل تحصن و اعتصاب غذای مهره فابی (شهر مالمو-Gustav Adolfs torg) با او اعلام همبستگی کنند و نگذارند او و مبارزات‌اش نادیده گرفته شوند.

آپارتاید جنسیتی در افغانستان از لحاظ سیستماتیک بودن، بیشتر از همه بر دگرباشان جنسی و سپس زنان اعمال می‌شود. بسیاری از اعضای جامعۀ رنگین‌کمانی افغانستان، مورد تجاوز، سوءاستفاده جنسی، فروش، شکنجه،  ضرب و شتم و قتل واقع می‌شوند؛ درحالیکه هیچ سازمان، گروه سیاسی و فرهنگی و حتی‌الامکان افکار عامه بر مرگ آنان دلسوزی نمی‌کنند و صدای آنان نمی‌شوند.

این خشونت‌های افسارگسیخته و سیستماتیک، و این شکل از سکوت بیانگر این است که تمام نیروهای دولتی و بسیاری از نیروهای اجتماعی در جنایات بشری علیه این بخش از جامعه دخیل هستند تا حدی که گاه نیز با خوشحالی از تجاوز به آنان، استفاده جنسی از آنان، شکنجه و کشتار آنان، حمایت کرده‌اند.

امروز که با حضور طالبان، دین باعث شده تمام زنان و دختران افغانستان از حقوق اولیه خود باز بمانند؛ همواره و بدون هیچ ملایمتی، دگرباشان جنسی در افغانستان به حکم دین و تبعیض مضاعف از حق زندگی آشکار و حضور در جامعه محروم بودند.

این سرنوشتی است که اگر از سر دگرباشان جنسی برداشته شود؛ قطعاً پیشرفتی برای مبارزات و رهایی زنان نیز خواهد بود.

پس همه گروه‌های محروم اجتماع، راهی جز همبستگی با هم ندارند؛ زیرا آنچه بر آنان روا داشته می‌شود؛ کاملاً یکسان ولی با شدت‌های کمتر و یا بیشتر است.

اتحادیۀ آنارشیست‌های افغانستان و ایران

یکی از خودسازماندهی‌های فدراسیون عصرآنارشیسم