ده اعتراض اصلی چپ رادیکال به گیاهخواری

ده اعتراض اصلی چپ رادیکال به گیاهخواری

(و چرا آنها مکنده هستند)

نویسنده: دنیل کیدبی

ترجمه: سولماز اسکندری

فقط به این دلیل که فردی یک فعال ضدفاشیست یا فمینیستی شگفت انگیز است به این معنی نیست که ذهن و قلب خود را به روی حیوانات باز می کند. وقتی می‌خواهیم از آزادی حیوانات دفاع کنیم، همه مخالفت‌های معمولی را که شما از لیبرال ها میشنوید، دریافت می‌کنیم، اما بحث با یک رادیکال، مخالفت‌های بسیار خاصی را به همراه دارد. بنابراین در اینجا به ۱۰ اعتراض رایج چپ رادیکال به وگانیسم پاسخ داده شده است.

 ۱.وگانیسم یک فعالیت مصرف گرایانه است

از دیدگاه بیرونی وگانیسم به وضوح به عنوان یک انتخاب مصرف گرایانه عمل می کند، اما تقلیل دادن وگانیسم به یک عمل مصرفی یا صرفا تحریم اقتصادی نشان دهنده عدم درک عمیق از این مقاومت کل نگر است.

وگانیسم یک پیش شرط ضروری برای اتحاد واقعی است، شما نمی توانید به طور مؤثر منافع کسانی را که برای شام می خورید نمایندگی کنید. وگان زندگی کردن به این معناست که رابطه خود با حیوانات را به طور بنیادی از حالت استثمار و برتری به رابطه عشق و همبستگی تغییر دهید. با اتخاذ اصول وگان، ما خلاقیت و نوآوری مورد نیاز برای غلبه بر وابستگی اجتماعی خود را به محصولات “استثمار حیوانات” فعال می کنیم.  ما دستور العمل های گیاهخواری، روش های تحقیق و حتی داستان های کودکان را توسعه داده و دوباره کشف می کنیم که بر پارادایم ظلم به حیوانات نیست.  ما جوامع و نهادهای جایگزینی می‌سازیم که الگوی عملکرد جامعه بدون چیزی فراگیر مثل استثمار حیوانات است. در دنیای گونه گرایی، یک گیاهخوار اخلاقی هر بار که از خوردن فرآورده های حیوانی یا از نشستن پشت میزی که محصولات حیوانی در آن مصرف می شود، امتناع میورزد، خشونت عادی شده را برجسته می کند و آن را مختل می کند.

وگانیسم شکل عمیق و چند وجهی مقاومت است و تنها یکی از جنبه‌های جنبش آزادسازی حیوانات است که انواع مختلفی از کنش‌گری را شامل می‌شود، از جمله اقدام مستقیم، افزایش آگاهی و مبارزه راهبردی.

۲. من یک فریگان هستم (من فقط محصولات حیوانی زائد می خورم)

اگر سگی که دوستش داشتید بمیرد، آیا آنها را می‌خورید تا «غذا» را هدر ندهید؟ آیا حتی بدن آنها را به عنوان “غذا” می بینید؟  نگاه کردن به بدن حیوانات و ترشحات آنها به عنوان یک منبع هدر رفته نشان دهنده یک ذهنیت سرمایه داری و انسان محوری است که حیوانات منابعی هستند که باید توسط انسان ها استفاده و مصرف شوند.  با اتخاذ یک موضع وگان، ما در برابر کالایی شدن و بی هویت سازی از حیوانات مقاومت می کنیم و جهانی را که می خواهیم بسازیم، از قبل ترسیم می کنیم. با تغییر اساسی ادراک خود، اجازه نمی دهیم واقعیت ادراکی ما توسط یک صنعت بی رحمانه تعریف شود که از ما می خواهد به جای جسد یک فرد کشته شده که چیزی جز زندگی در صلح و آزادی نمی خواست، تکه ای گوشت ببینیم.

کاملاً ممکن است – و قابل تحسین – یک فریگان وگان باشید، هر چند این کلمات در کنار هم احمقانه به نظر برسند

۳. مصرف اخلاقی در سرمایه داری وجود ندارد

این استدلال حاکی از آن است که در یک سیستم پساسرمایه‌داری محصولات حیوانی را می‌توان به نحوی اخلاقی به دست آورد، اما این آشکارا نادرست است. برخلاف میوه‌ها و سبزیجات، فرآورده‌های حیوانی ذاتاً غیراخلاقی و ذاتاً استثمارگر هستند زیرا با موجودات ذی‌شعور به‌عنوان منابع و اشیاء برمبنای مالکیت رفتار می‌کنند. مصرف حیوانات در جوامع کمونیستی و در جوامع آنارشیستی غیراخلاقی خواهد بود.

درست است که محصولات وگانی که امروزه فروخته می‌شوند، اخلاقی یا «بدون ظلم» نیستند، و هرکسی که چنین ادعاهایی را مطرح می‌کند، ماهیت خشونت‌آمیز سرمایه‌داری صنعتی و نامرئی بودن رنج انسان‌ها و حیوانات را در سیستم‌های تولیدی ما اشتباه می‌فهمد یا نادرست معرفی می‌کند.  بسیاری از وگان‌های رادیکال وجود دارند که آسیب‌های گسترده‌تر سرمایه‌داری صنعتی را تصدیق می‌کنند و بنابراین گیاهخواری خود را در قالب‌های کل‌گرا، رادیکال و انقلابی‌تر درک می‌کنند.

۴. تا زمانی که مسائلی را که مانع دسترسی مردم به غذای سالم می شود را حل نکنیم، وقت صرف کردن برای آزادی حیوانات اتلاف وقت است.

به قول آدر لرد “هیچ سلسله مراتبی از ستم وجود ندارد”.  همه نظام های ظلم و بی عدالتی به هم گره خورده اند و از همان ذهنیت سلطه و قدرت نشات می گیرند.  اگر به مشارکت در سیستم های خشونت علیه خواهر و برادرهای حیوانی خود ادامه دهیم، نمی توانیم به عدالت برای انسان ها امیدوار باشیم. رهایی ما به هم گره خورده است.

جنبش آزادی حیوانات زوایای جدیدی را برای به چالش کشیدن سیستم سرمایه داری  که مسئول توزیع نابرابر منابع است فراهم می کند و گروه جدیدی از فعالان را با انگیزه مسائل مربوط به ظلم به حیوانات به وجود می آورد‌.

اهداف این جنبش نه تنها به نفع حیوانات است، بلکه هر پیروزی که به دست آید به نفع همه مردم خواهد بود و جنبش‌های اجتماعی را علیه نهادها و ایدئولوژی‌های قدرتمندی که ما را سرکوب می‌کنند به پیش می‌برد.

جنبش رهایی حیوانات وقتی یارانه ها را از کشاورزی مخرب، ظالمانه و ناسالم حیوانات به سمت میوه ها و سبزیجات سالم و محلی رشد می دهد، عدالت غذایی را پیش می برد و زمین را برای بازگرداندن احتمالی آزاد می کند.  این جنبش اولویت ایجاد خواهد کرد و الهام بخش کمپین هایی علیه بازاریابی شرکتی خواهد بود، زیرا به دنبال افشای (و در نهایت ممنوعیت) دروغ ها و فریب های صنعتی در قالب شستشوی مغزی انسانها است. موفقیت جنبش آزادی حیوانات همچنین از مردم و سیاره ما با متوقف کردن صنعت دامداری محافظت خواهد کرد.

۵.وگانیسم یک تجمل در جهان اول است

خوردن مقادیر زیاد محصولات حیوانی مظهر تجمل جهان اول است. محصولات حیوانی متکی به یک سیستم غذایی جهانی شده است که زمین ها را مستعمره و بیابان می کند، آبراه ها را آلوده می کند، کارگران به حاشیه رانده شده را به شغل دلخراش کشتار دسته جمعی سوق می دهد، مقادیر زیادی غذا را هدر می دهد و میلیاردها حیوان را در مزارع کارخانه های پرجمعیت و پر از بیماری شکنجه می دهد.

بدون امتیازات کشاورزی صنعتی، استثمارگرانه و سرمایه داری جهانی، خوردن محصولات حیوانی در هر روز هفته ممکن نخواهد بود. این بسیار گویای این است که مردمی که در ثروتمندترین کشورهای جهان زندگی می کنند بیشترین محصولات حیوانی را مصرف می کنند و در فقیرترین کشورهای جهان مردم با رژیم غذایی عمدتاً گیاهی زندگی می کنند.

وگانیسم راهی برای توقف بهره برداری از امتیازات جهان اولی و استفاده از آن به نفع محیط زیست، حیوانات و جوامع فقیر در سراسر جهان است.  توجه به این نکته مهم است که در طول زمان و در سراسر جهان افرادی را خواهید یافت که برای آزادی حیوانات می جنگند، یک نمونه عالی مدرن لیگ حیوانات فلسطین است.

۶. وگانیسم طبقاتی است

درست است که موانع بیشتری برای طبقات کارگر برای انتخاب های گیاهخواری نسبت به طبقات متوسط ​​وجود دارد.  این موانع می تواند به صورت دسترسی، هزینه، زمان و مهارت برای تغییر سبک زندگی آنها باشد.  با این حال، مگر اینکه در یک بیابان غذایی زندگی کنید، میوه ها، سبزیجات، غلات، آجیل و دانه ها می توانند مقرون به صرفه، سالم و مغذی باشند – در واقع، رژیم گیاهخواری در واقع می تواند ارزانتر باشد.

علاوه بر این، بسیاری از فعالان رنگین پوست آزادی حیوانات در طبقه کارگر وجود دارند که به سختی در حال کار برای راه اندازی پروژه هایی در جوامع کم درآمد برای مبارزه با گونه گرایی و فقر غذایی با ارائه راهنمایی و حمایت از مردم برای گذار به گیاهخواری و همچنین رفع موانع ساختاری هستند در این  جوامع هستند. دسترسی به غذای گیاهی مغذی پروژه توانمندسازی غذا و کار برندا سندرز را به عنوان نمونه های عالی بررسی کنید.

۷.وگانیسم توانمندگراست

وگانیسم به عنوان یک مفهوم توانمندگرا نیست، بلکه صرفاً این ایده است که حیوانات برای استفاده ما نیستند. تعداد بسیار کمی از افراد وجود دارند که به دلیل ناتوانی خود نمی توانند بدون مصرف برخی از فرآورده های حیوانی سالم باشند، اما شرایط آنها نمی تواند  باعث شود تا فردی با سیستم گوارشی معمولی از این چرخه خارج شود. آزادی‌خواهان حیواناتی هستند که به دلیل درآمد، انرژی یا توانایی، قادر به زندگی کامل وگان نیستند، اما به هدف خود متعهد می‌مانند و بهترین کاری را که می‌توانند انجام می‌دهند، آنها اعتماد دارند که با افزایش قدرت و جذابیت مردمی این جنبش، انرژی بیشتری برای قابل دسترس کردن وگانیسم برای همه ایجاد خواهد شد. بسیاری از آزادی خواهان حیوانات، معلول هستند اما وگانیسم را مقاومت در برابر توانایی گرایی می دانند.

توانمندگرایی موضوعی واقعی در تمام جنبش های اجتماعی است که باید به آن پرداخته شود، آزادی حیوانات نیز از این قاعده مستثنی نیست.  مانند سایر جنبش‌ها، بسیاری از معلولان و یارانشان هستند که در تئوری‌ها و اجتماعات جنبش آزادی حیوانات در مقابل توانایی‌گرایی ایستاده‌اند تا فضاهایی را ایجاد کنند که در آن مورد استقبال، پذیرش و شنیده شدن صدایشان برابر باشد.

۸. بسیاری از فرهنگ‌های گذشته و حال با خوردن حیوانات،هماهنگ زندگی کرده‌اند

ما باید به مسائل در زمینه اجتماعی، فرهنگی و تاریخی خاص خود نگاه کنیم.  صرفاً به این دلیل که بسیاری از فرهنگ‌ها حیوانات را برای بقا می‌کشتند، به این معنا نیست که در جامعه مدرن یا آینده پساسرمایه‌داری باید به این شکل زندگی کنیم، و مصرف کنونی ما را نیز توجیه نمی‌کند.  علاوه بر این، ما باید در مورد رمانتیک کردن فرهنگ‌های بومی، که شکل دیگری از نژادپرستی پنهان است، بسیار مراقب باشیم.

بله، ردپای آنها به طرز باشکوهی کوچکتر از جامعه غربی بود، اما این بدان معنا نیست که فرهنگ هیچ کدام از آنها بی نقص بود.

این واقعا مهم است که بدانیم مصرف غربی محصولات حیوانی جوامعی را که واقعاً برای بقای خود به خوردن حیوانات وابسته هستند، مختل می کند. برای مثال، ماهیگیری تجاری، اقیانوس‌های موجودات دریایی را خالی می‌کند و جوامع را از حفظ خود مانند هزاران سال پیش باز می‌دارد و آنها را در فقر غذایی فرو می‌برد.  همچنین بسیاری از وگان های بومی و وگان های رنگین پوست وجود دارند که از وگانیسم به عنوان راهی برای استعمار زدایی از رژیم غذایی خود حمایت می کنند، زیرا می دانند که مصرف زیاد بدن و ترشحات حیوانات برای بسیاری از فرهنگ ها یک تحمیل استعماری است. برای بسیاری از آنها بازگشت به خوردن غذاهای سنتی بومی مبتنی بر گیاه راهی معتبر برای بازیابی فرهنگ خود میباشد.

۹.وگانیسم یک “جنبش سفید” است

وگانیسم یک اصل اخلاقی است که در مقابل کالایی شدن جان حیوانات است. خاستگاه آن در فرهنگ مردم رنگین پوست در سراسر جهان، از جمله ادیانی مانند جینیسم و ​​بودیسم نهفته است.  تعداد زیادی از وگان های رنگین پوست وجود دارند که بسیاری از آنها وگانیسم خود را از طریق دریچه نظریه انتقادی نژاد و در مخالفت با برتری سفید پوستان نظریه پردازی می کنند. وگانیسم جریان اصلی به دلیل اینکه وگان های رنگین پوست به حاشیه رانده شده و از گفتمان ساکت شده اند، تصویر سفیدی دارد، اما به دلیل کار درخشان وگان های رنگین پوست و متحدان آنها، به این مسائل برتری سفیدپوستان در جنبش پرداخته می شود.  اما وگانیسم، یک جنبش سفید؟  نه. حتی آنجلا دیویس وگان است…

۱۰. وگان ها به مسائل انسانی اهمیت نمی دهند

از مبدأ جنبش، وگان‌های زیادی وجود داشته‌اند که عمیقاً به مسائل عدالت انسانی اهمیت می‌دهند.  بسیاری از وگان ها هویت های به حاشیه رانده شده اند و رهایی حیوانات را با آزادی خودشان مرتبط می بینند، و بسیاری از وگان ها از نظر اخلاقی احساس می کنند که مجبورند در همبستگی با دیگر اهداف عدالت اجتماعی بایستند. در واقع، در یک نظرسنجی اخیر از وگان های آمریکایی، ۹۳ درصد از آنها درگیر سایر جنبش های عدالت اجتماعی بودند. این به معنای انکار سابقه فعالان حیوانات و سازمان‌های غیردولتی که در فعالیت‌های خود بی‌ احساس یا سرکوبگر بوده‌اند، نیست، اما این اتفاق در تمام جنبش‌ها رخ داده است (یا به راحتی فمینیسم سفید را فراموش کرده‌اید؟).

از آنجایی که جنبش آزادی حیوانات متنوع‌تر می‌شود، افراد بیشتری برای به چالش کشیدن تعصب در جوامع ما ، خواستار این هستند که گروه‌های به حاشیه رانده شده در حمایت از حیوانات زیر چرخ اتوبوس نیفتند، و یک سیاست وگان انقلابی‌تر و جامع‌تر را ترویج کنند. امروزه شاخه‌های زیادی از وگانیسم وجود دارد که جنبش را به سمت‌های مثبت سوق می‌دهد: وگانیسم تقاطع گرا، وگانیسم رادیکال، وگانیسم سیاه‌پوست، و وگاناریسم – همه آنها ارزش بررسی دارند.

بنابراین، اگر در حال خواندن این مطلب هستید و هنوز گیاهخوار نیستید، چطور به جنبش آزادی حیوانات بپیوندید؟  چالش ۲۲ را برای حمایت از وگان شدن، فعال شدن برای حیوانات و کمک به ایجاد پل هایی بین آزادی حیوانات و سایر جنبش های عدالت اجتماعی بررسی کنید.