قانون طبیعی

قانون طبیعی
وقتی که صحبت از آزادی معنوی از دیدگاه انسان شناختی است، قانون طبیعی مهمترین دانش برای کمک به ما در رسیدن به آزادی و دستیابی به اراده فردی خواهد بود. اگر قانون طبیعی را مطالعه نکرده باشیم هرگز پی نخواهیم برد که چگونه حقوق طبیعی خود را به کار برده و بطور خلاصه جهان واقعا چگونه کار می کند. سیر کردن در مطالعه قانون طبیعی بسیار نیرومند است، زیرا به ما می آموزد که یک حقیقت مستقل و معنوی هستیم. همچنین می آموزد که چگونه خود را در برابر نیروهای تاریک با استفاده از قوانین طبیعت حفظ کنیم که تغییر ناپذیر و غیر قابل اجتناب هستند. درک «قانون طبیعی»برای آزادی معنوی مورد نیاز است. اهمیت قانون طبیعی به این لحاظ است که آن یکی از هسته ها (بلوک های ساختمان جهان) است و بدون قانون طبیعی جهان اصلا نمی تواند وجود داشته باشد، بنابراین زندگی امکان شکوفایی نخواهد یافت. دانشمندان به خوبی می‌دانند که جهان دارای قوانین طبیعی مانند قانون گرانش، جاذبه و پایستگی است، با این حال اغلب به آنها به عنوان قوانین علمی اشاره می‌کنند. از دیدگاه ادیان این قوانین متکی بر یک خالق مطلق هستند.
قانون طبیعی برای مدیریت پویایی جهان و حفظ هرچیزی در تعادل است، به همین علت اگر با آن هماهنگ نباشیم باعث ایجاد تحریف در سیستم های انرژی بدن شده و موجب مشکلات عمده از جمله سلامت جسمی و روانی می شود.
به عبارت ساده تر این قانون به معنی آن است که قانون طبیعی است ، نه ساخته ی ذهن بشر.
بعضی از مردم مایل به اشاره به قانون طبیعی به عنوان قانون خدا یا قانون کیهانی هستند، مورد مهمی که باید دانست این است که در واقع این یک ایده مذهبی یا علمی نیست چون مدتها قبل از ظهور علم و یا ادیان وجود داشته است.
-قانون طبیعی به ما می آموزد که چگونه از لحاظ درونی دارای توانایی و مسئولیت باشیم.
از آنجا که این قانون چنین نقش مهمی را برای ماندگاری و تکامل جهان ایفا می کند، شناخت و یادگیری نحوه زندگی در هماهنگی با آن ملزم به آزادی معنوی است. اهمیت قانون طبیعی در این است که سیستم آموزشی و مذهبی آنرا به ما آموزش نداده و اکثریت نسل جدید نمی فهمد که درک قانون طبیعی برای آزادی ذهنی و معنوی بسیار حیاتی است، چرا که اکثر معلمان این نسل قانون طبیعی را نمی آموزند.
نیروهای تاریک کاملا از وجود قوانین طبیعی آگاه اند، به همین دلیل است که برای فریب، ما را به قبول و اطاعت از قوانین مصنوعی خود ملزم می کنند(به عنوان مثال قانون سیاسی اساسی یا قوانین اخلاقی مذاهب،قانون اعتماد،قرارداد، تجارت و …). این قوانین غیر طبیعی برای از بین بردن حاکمیت ما بر خود و نابودی آزادی و نبوغ ذهنی ما طرح شده اند و ما را از مطالعه قدرتمند ترین قانون که همان قانون طبیعی است منحرف می کنند.
اما خبر خوب این است که اگر از قانون طبیعی آگاه باشیم این قوانین مضحک مصنوعی دیگر تاثیرگذار نخواهند بود.
-آنارشیسم اندیشه ای بر مبنای قانون طبیعی و در ضدیت با امر دولت.
بعضی از مردم فکر می‌کنند که آنارشیسم مترادف با هرج و مرج است، این اعتقاد درست نیست اما در جامعه ای که مردم بی مسئولیت هستند و به بلوغ فکری نرسیده‌اند، آنارشیسم ممکن است سازوکار مطلوب اجتماعی نباشد. با این حال، اگر جامعه می خواهد واقعا آزادانه پیشرفت کند، افراد بایستی خود «رهبران» خودشان شوند و مسئولیت کامل زندگی و آینده خود را بر عهده بگیرند. در جوامع تحت حاکمیت دولت یعنی تمام دولت-ملتها، افراد از مسئولیت کامل زندگی شخصی و اجتماعی خود محروم می مانند بنابراین هرگز نمی توانند بطور حقیقی آزاد باشند، در واقع این به معنای رشد و تکامل در آزادی بدون حاکمیت است.
نقش پنهان یک موسسه دولتی اینست که ذهن ما را به بردگی بکشد و دست ما را از اتخاذ تصمیم برای مسئولیت های فردی در زندگی کوتاه کند. به عبارت دیگر، نقش پنهان نهاد دولت اینست که ما را بی کفایت و ناتوان نگاه دارد. بدون مسئولیت شخصی هیچ آزادی واقعی وجود ندارد، به این مفهوم که تا زمانی که مسئولیت فردی نداشته باشیم همیشه به رهبران یا سیاستمداران خاصی تکیه خواهیم کرد تا بایدها و نبایدها را به ما امر کنند و این باعث بی کفایتی ما در زندگی و موجب سهل شدن روند «برده‌داری» برای دولت می شود.
آیا میدانید معنی لغت (Government) یا همان دولت در زبان لاتین و فرانسوی قدیم به معنی به کنترل درآوردن اذهان است؟ در حالیکه انسان با دارا بودن ذهن آزاد می تواند به حقایق دست پیدا کند، پس آنها با همه توان راه را برای دریافتن حقیقت از ملت های تحت کنترل خود بسته اند و این برای هر نوع دولتی صدق می کند. در مقابل آنارشیسم به معنی لغو تمام دولتها و به مثابه جامعه فارغ از قوانین سیاسی دولتی است. قانون دولتی همان مقررات و اموراتی است که صرفا بر اساس منافع طبقه اشرافی،کمپانی های استثمارگر و در کل بر پایه منافع سیستم سرمایه داری (برده داری نوین) بنا شده اند.در نتیجه این روند کنترل اذهان برای سرمایه بسیار با اهمیت ظاهر می شود، بگونه ای که بیشتر فضای ذهنی جامعه را درگیر (امرار معاش) مبتنی بر اصل بهره کشی و سودآوری برای بالادستان کرده و تنها معدود افرادی وجود دارند که فریاد حق خواهی سر دهند و به تمام معنا با هر نوع از اسارت طبقاتی به مقابله برخیزند. با این حال آنارشیسم به معنای زندگی کاملا بدون قوانین نیست، به احتمال زیاد با وضعیت تکامل بشر، تا این مرحله از زمان غیر ممکن بنظر می‌رسد بتوانیم بدور از هر قانونی زندگی کنیم و دلیل این واقعیت است که ما همیشه به قانون طبیعی متعهد هستیم، گویی در ناخودآگاه همواره در کندوکاو این علم جهان شناختی بوده باشیم. بنابراین، آنارشیسم بدان معنی است که بدور از قوانین طبقه حاکم، با قانون طبیعی جهان هماهنگ شویم. افرادی که می توانند بطور صلح آمیز و خلاقانه در یک جامعه ی آنارشیستی زندگی کنند، بیان درستی از نظم هستند. آنها بیان درستی از نظم اجتماعی هستند به این دلیل که میدانند چگونه بدون تکیه بر قوانین ابلاغ شده از طرف طبقه خاص بلکه با مشارکت جمعی و هماهنگی با قانون طبیعی جهان رشد کنند. جامعه آرام و شجاع آنارشیستی به طور طبیعی مردم را به مسئولیت زندگی خود هدایت می کند و آنها را به عنوان افرادی آگاه و مسئولیت پذیر پرورش می دهد. از این جهت نظم اجتماعی و آزادی واقعی ترویج می شود.