زندانیان آبان ۹۸: مگر چند بار به دنیا آمده‌ایم که اینقدر در زندان می‌میریم!؟

امروز غروب در حیاط زندان در میان زندانیان دیگر ایستاده بودم، به ذهنم خطور کرد که ما چقدر تنهایم، هر چه زندان شلوغ تر، تنهایمان بزرگتر می‌شود، نمی‌توانید درک کنید سال‌ها در زندان ماندن به جرم اعتراض و به اتهام آزادی خواهی و طمع تلخ اعتصاب را چشیدن یعنی چه!؟

از وحید باقری پرسیدم، برای چه خواسته‌ای در اعتصاب غذا هستی!؟ کوتاه جواب داد، آزادی، اگر غم نان بگذارد!
ضعف و ناتوانی جسمی حاصل از اعتصاب، صورت و دست‌های استخوانی وحید مرا یاد این این جمله انداخت:” آغاز و انجام هر فلسفه‌ای آزادیست”

اعتراض به گرانی بنزین در آبان ۹۸، کابوس تمام زندانیان بند ده زندان تهران بزرگ است، ما معترضان چقدر زود فراموش شدیم، لابلای تیتر خبرهای ناگوار ایران؛ هیچ چیز آبان ۹۸ فراموش نشد، غیر از ما زندانیان معترض، غم‌انگیز‌ترین منظره در کشور نه فقر بلکه خراب شدن بافت اخلاقی و خاموش شدن وجدان‌هاست!

من محکم و با ایمان کامل وارد اعتصاب غذا شده‌ام، یا از زندان ظلم آزاد می‌شوم یا از زندان تن و بدن” این تکرار جملات وحید باقری است در پاسخ به درخواست شکستن اعتصاب غذایش!

زندگی پشت دیوارهای زندان می‌تواند فوق‌العاده ارزشمند و زیبا باشد، در اینجا همه چیز بستگی دارد به ایمانی که زندانی معترض به درستی و حقیقت فلسفه کار خود دارد، محصور بودن در زندان موجب بدبختی نمی‌شود، اگر غیر از این بود همه انسان‌هایی که آزادند باید خوشبخت باشند!

ما امضاکنندگان این رنج‌نامه که روزگاری در آبان ۹۸ در اعتراض به گرانی و بی عدالتی خسته از بازی های سیاسی خودجوش و یک صدا عدالت برابری و آزادی را فریاد زدیم، با گذشت قریب به سه سال هنوز در زندان هستیم، هیچ‌کس صدای ما نشد، این سال‌ها با وعده آزادی سکوت کردیم تا انگ اغتشاشگر بودن را از رویمان بردارند، اما باز کمتر کسی جرئت کرد که صدایمان باشد.

نمی دانیم تقدیر ما را به چه مقصد بزرگی هدایت می‌کند، اهمیت چندانی هم برایمان ندارد، مدت ها پیش از رسیدن به آن نقطه ما نقشمان را برای وطنمان بازی کردیم، ما بخش کوچکی از حرکت و جریان تاریخ هستیم و می‌دانیم که هیج چیز، نه درد جسمی، نه افسردگی و نه حتی زندان نمی‌تواند حرکت و نقش ما را در جریان پیشرفت از یاد ببرد.
و در آخر، بیست شب از اعتصاب غذای وحید گذشت، صدای اعتراض او باشید برای رسیدن به آزادی؛ ما مگر چند بار به دنیا آمده‌ایم که اینقدر در زندان می‌میریم!؟

حسین طیوری
رضا سرولایتی
محمد خدابخش
مصیب رئیسی یگانه
احسان زندیه
آبتین جعفریان
محمد حسن لو
رضا بیجوند
بهنام خاکسار
علی سلطانی
ایوب یارمحمدی
محمود حسین‌زاده
محمد مهری
دانیال شجاعی
محمد ترکمان