ALASBARRICADAS’S INTERVJU MED DEN ANARKISTISKA UNIONEN I IRAN OCH AFGHANISTAN

ترجمه سوئدی متن مصاحبه آنارشیستهای آلاس باریکاداس با اتحادیه ی آنارشیست های ایران و افغانستان/ Översättning: Hasse Golkar

Svar: – Ungefär en tredjedel av våra medlemm är bor utomlands och två tredjedelar bor i Iran och Afghanistan. De flesta av medlemmarna i utlandet, bor huvudsakligen i Europa, Kanada och USA. En del av dessa medlemmar är antingen födda eller uppvuxna i dessa länder sedan sin barndom. När det gäller rekrytering av nya medlemmar så bör noteras att en majoritet av dessa befinner sig inom landets gränser, och denna rekryteringsprocess utökas i en snabb takt

Vilka är de allra värsta politiska problemen i era länder

Svar, Iran: – De värsta politiska problemen i Iran är det brutala förtrycket mot all sorts civila, ekonomiska och fackliga protester i en utsträckning som blockerat vägen för varje reform, eftersom regimen inte erkänner att dom gör misstag. Även misskötsel av miljön på grund av dåligt ledarskap har orsakat torka och utdöende av skog och sjö i stora delar av den iranska landsbygden. Den minsta invändning mot regimen leder till att människor mördas på öppen gata eller avrättas, eller döms till långvariga fängelsestraff. Antalet avrättningar i Iran är rankad högst i världen. Antalet politiska fångar, repressionen mot journalister, konstnärer, vetenskapsmän, studenter, lärare, elever, kvinnorättsaktivister, barnarbetare, arbetare, miljöaktivister och människorättsaktivister, religiösa och etniska minoriteter, ateister, regnbågsfolket [LGBTQ] med flera ökar i fruktansvärd takt i detta land. Regimens brutala handlingar har gjort revolutionen oundviklig

Svar, Afghanistan: – Det värsta politiska problemet i vårt hemland Afghanistan är att vår regering blivit ett instrument för den globala världsmaktsordningen. Eftersom den afghanska regeringen är ett maktmedel i USA’s händer, kommer inte vår kamp och kritik mot denna någonvart. De internationella institutionerna här arbetar som om deras roll vore att administrera och hantera de koloniala frågorna. Konsekvenserna av deras verksamhet blir inga andra än att Afghanistan ytterligare byråkratiseras och sugs ut. Till exempel gör Kommissionen om Mänskliga Rättigheter inget annat än att räkna och ge ut statistik om våldshandlingar. De har aldrig någonsin krävt några förändringar för kvinnor och barns situation

I Europa får vi kännedom om er verksamhet genom nyheterna, eller i bästa fall genom filmer eller animationer som Persepolis
Vilka missuppfattningar finns i västvärlden om situationen i era länder

Svar, Iran: – Jag tror att det största problemet med västerländska aktivister är deras fanatism för att försvara islam. Begreppet ”islamofobi” är en propagandaprodukt av den [iranska] islamiska republiken eftersom mitt land styrs av en islamisk fascism liknande den Tyska nazi-fascismen. Här överskuggas allt av ras- etnicitets- köns- och utbildningsdiskriminering. Alla invändningar och protester tolkas som kritik mot islam, och därför straffas dessa människor med döden. Västerländska aktivisters försvar av islam bygger i själva verket inte på kunskap om islam utan bygger på yttrandefriheten, medan islams funktion i vårt land är samma som kristendomens under medeltiden. Det finns ett brådskande behov av att [denna ideologi] kastas ut från maktcentrum så att ett sekulärt politiskt system baserat på mänskliga rättigheter kan etableras

Svar-Afghanistan: – Föreställningar som finns i väst mot våra liv är av klasskaraktär. Till exempel betraktas vi som medborgare i tredje världen, och därför tycker man mest synd om oss. Denna typ av fördomar befriar er från skuld när ni stödjer oss ekonomiskt. På så sätt behöver ni inte reflektera över vår situation. Men faktum kvarstår att sådana handlingar bara tillfredsställer er själva, och blir ett sätt att bevara ert självförtroende

Hur blev ni anarkister? Vad är de anarkistiska idéerna när det gäller Iran och Afghanistan

Svar-Iran: – För det första arbetar den traditionella vänstern, bestående av kända kommunister och socialister som i åratal har varit aktiva i Iran. För det andra verkar de kända teokrater som nu sitter vid makten. För det tredje verkar dom nationalister och monarkister som var vid makten före den islamiska revolutionen. Så resultatet blev att vi i praktiken lärde känna dessa tre sätt och metoder. Därför insåg vi lätt att alla har gått maktens avvägar och verkat emot folkets intresse. Genom att studera västerländsk historia och filosofi bekantade vi oss med anarkismen. Så kom vi fram till att det lämpliga och humana alternativet i Iran kan vara ett anarkistiskt samhälle. Eftersom det inte finns någon maktkoncentration i detta [samhälle], elimineras möjligheterna till korruption och konfrontation med folket. Och förstås på grund av vårt hopp för en mänsklig framtid

Vilka kommunikationer har ni? Har ni relationer med andra upprorsgrupper i era länder

Svar-Iran: – Av säkerhetsskäl kan vi inte tala om på vilket sätt vi kommunicerar med de militanta i landet, men jag kan säga att vi är i kontakt med nästan alla likasinnade män och kvinnor i alla delar av Iran, som kämpar aktivt mot den islamiska regimen. I det här sammanhanget kan bara nämnas den kände anarkistiske fången Soheil Arabi

Vad är er åsikt om Kurdistans demokratiska konfederation

Svar: – Vår uppfattning är att det system som lanserades den första dagen där är ett praktiskt sätt att uppnå ett anarkistiskt samhälle. Men huruvida det slutliga resultatet når målet eller inte, beror på hur fascistiska regimers och islamiska grannländers närvaro i området ser ut. Men som en övergång till ett anarkistiskt samhälle är konfederationen ett för oss pragmatiskt och acceptabelt system

Hur analyserar ni händelserna i den arabiska våren

Svar: – Enligt vår mening var den arabiska våren en folklig revolution mot islamiska regimer vilka saknade förmåga att uppfylla folkets behov. Dessa revolutioner skulle kunnat utveckla sig över hela regionen om västländernas och regionens imperialistiska interventioner inte funnits. Revolutionen i Syrien förvandlades till ett krig. Å ena sidan de islamiska fascisterna i Iran, Turkiet och Saudiarabien, å andra sidan de imperialistiska länderna Förenta staterna och Ryssland, skapade ett sånt helvete, att folket i andra delar av regionen hellre nöjt sig med sina befintliga folkfientliga marionett regimer. Det enda land där den folkliga revolutionen utan direkt utländskt ingripande nästan lyckades var Tunisien. I resten av länderna orsakade de utländska interventionerna att revolutionen gick avvägar så att marionett regimerna antingen avlöste varandra, eller i värsta fall förvandlades till ett fruktansvärt inbördeskrig, som i Syrien

Ni försöker att störta den iranska regimen, är ni inte rädda att destabiliseringen av regionen skulle vara en ursäkt för Förenta staterna att driva sina militära styrkor på samma sätt som i Libyen, Syrien och Afghanistan

Svar: – USA’s inblandning i andra länder behöver ingen förevändande förklaring. De imperialistiska länderna har engagerat sig med ingripande våld i andra länders angelägenheter i åratal. Beträffande rädslan bör tilläggas, att på det sätt som iranska folket är fånga i det islamiska republikens helvete, där samhället drabbats av fattigdom, prostitution, våldtäkt och miljöförstörelse, så finns det inget mer kvar för folket att förlora. Rädslan för USA saknar därför mindre betydelse. För närvarande har de ekonomiska sanktionerna som pågått i flera år, varit riktade mot det iranska folket i huvudsak, och inte mot den islamiska republiken

Vad kan vi göra från västs sida för att kunna stödja folket i ert land

Svar: – Vi har behov av att ni västerländska aktivister stödjer de sanna kämparna och informerar era länders befolkning, och att ni inte ständigt försvarar islam. Vi slåss i själva verket på två olika fronter. Å ena sidan måste vi strida mot den islamiska republiken och å den andra bekämpa uppfattningen i väst, att islam är bra, vilket istället förstärker islamisterna. Tyvärr försvarar personligheter som Noam Chomsky den islamiska republikens politik bara för att Iran inte är Förenta staternas maktbas. Faktum är att tolkningen av ett sånt beteende från västerländska aktivister som vill protestera mot USA’s imperialistiska politik, sker på bekostnad av de verkliga kämparna i Iran

Vad vill ni tillägga mer

Svar: – Slutligen bör tilläggas att anarkismen i Iran är ung och har en kraftfull sociala grund. I denna tid, då det iranska folket lever under hårda och svåra levnadsvillkor, kommer stödet från andra länders anarkister för det iranska folkets kamp, att vara en varm och hjärtlig handling och uppmuntran till dessa anarkistiska kämpar mot den islamiska republiken. Den känslan att vi inte är ensamma i Iran och att våra syskon i andra delar av världen stödjer och står bakom oss, kommer att höja vår kampmoral, och den i sin tur kommer att ha en positiv inverkan på kampens kvalitet. På samma sätt som den internationella anarkismen påverkade Rojava [i norra Syrien] kommer den att sätta avtryck i det iranska samhället. Anarkisterna erkänner inte och legitimerar inga landsgränser, därför kämpar vi mot all sorts förtryck där sådant råder. Som en liten del av anarkismens samhällskropp i Iran uppmanar vi våra bröder och systrar att slåss sida vid sida, tillsammans i skyttevärn för frihet, och för befrielse från en av de smutsigaste och blodtörstigaste befintliga staterna i världen

Leve enigheten
Länge leve friheten
Leve anarki
Anarkistiska unionen i Iran och Afghanistan 2018-06-01

Översättning: Hasse Golkar

مصاحبه آنارشیستهای آلاس باریکاداس با اتحادیه ی آنارشیست های ایران و افغانستان

۱- آیا همه شما در خارج از ایران و افغانستان زندگی می‌کنید و یا بخشی در کشور و بخشی خارج از کشور هستید؟

پ – اعضای ما حدودا یک سوم در خارج و دو سوم در داخل کشورهای ایران و افغانستان هستند، که حدود بیش از نیمی از کل اعضای ما در ایران هستند.اعضای ما در خارج عمدتا در کشورهای اروپایی ،کانادا و آمریکا ساکن هستند و بخشی از این اعضا افرادی هستند که در این کشورها بدنیا آمده و یا از کودکی در این کشورها بزرگ شده‌اند. در مورد جذب نیروی جدید باید عنوان کرد که اکثریت غریب به اتفاق نیروهای جدید در داخل کشور هستند و این روند جذب نیرو به سرعت در حال گسترش می‌باشد

۲- بدترین مشکلات سیاسی کشورهای شما چیست؟

پ – در ایران بدترین حالت سیاسی تشکیل شده از سرکوب شدید هر مخالفت و اعتراضی حتی مدنی ، اقتصادی و صنفی و غیره به گونه‌ای که راه هرگونه اصلاح را بسته است. چرا که رژیم قبول ندارد که اشتباه می‌کند حتی در حیطه محیط زیست که سو، مدیریت باعث خشکسالی و خشکیدگی بخش بزرگی از طبیعت ایران شده است. پاسخ کوچکترین اعتراض، در خیابان کشته شدن و یا اعدام است و یا زندان بلند مدت به طوری که ایران در رده اول اعدام در جهان قرار گرفته و تعداد زندانیان سیاسی و سرکوب روزنامه نگار ان ،هنرمندان ، دانشمند ان، دانشجو یان،معلم ان،دانش آموران، فعالین زنان و کودکان کار ، کارگران ، فعالین محیط زیست و حقوق بشر و اقلیت های مذهبی و قومی و خداناباوران و رنگینکمانی ها و غیره در این کشور به طرز وحشتناکی بالا و در حال افزایش است. این رفتار وحشیانه رژیم، انقلاب را ناگزیر کرده است.(پاسخ رفقای ایران)

پ – در افغانستان بدترین مشکل سیاسی در کشور ما، رول ابزاری دولت برای قدرت های جهانی است. مبارزه ما تنها با دولت افغانستان و انتقاد از آن راه به جایی نمی برد و مشکل اساسی قدرتهای بزرگ مانند آمریکا است. زیرا دولت افغانستان در واقع ابزار دست آمریکا است. نهادهای بین المللی در اینجا حکم اداراتی را دارد که وظیفه آن رسیدگی به امور مستعمره است. نتیجه چنین فعالیت ها هیچی نیست جز هر چه بیشتر ریشه ای شدن سؤ استفاده ها از افرین افغانستان. به طور مثال کمیسیون های حقوق بشری در اینجا جز ارقام گیری از خشونت ها عمل دیگری انجام نمی دهند و هرگز خواهان تغییر در امور دولت نسبت به وضعیت حقوق بشری زنان و کودکان نشده اند.(پاسخ رفقای افغانستان)

۳- در اروپا ما از طریق اخبار با زندگی شما آشنا می‌شویم و یا در بهترین حالت از طریق فیلم و یا انیمیشن‌هایی مانند پرسپولیس.در غرب چه تعصب هایی درباره زندگی و سیاست در کشورهای شما وجود دارد؟

پ – بزرگترین مشکلی که ما با فعالین غربی داریم تعصب ایشان بر دفاع از اسلام است ( تز اسلاموفوبیا که خود ساخته و پرداخته جمهوری اسلامی است ) به گمانم. چرا که در کشور من فاشیسم اسلامی همانند فاشیسم آلمان نازی بر همه چیز سایه افکنده و باعث تبعیض های نژادی و قومی و جنسیتی و تحصیلی شده و پاسخ هر اعتراض و مخالفتی این است که به جرم مخالفت با اسلام جان مردم باید گرفته شود. در واقع دفاع فعالین غربی از اسلام نه بر پایه شناخت از دین اسلام است بلکه بر پایه آزادی عقاید استوار است. در حالی‌که اسلام در زمان کنونی در کشور ما دقیقا شبیه به مسیحیت در زمان قرون وسطی است و نیاز مبرم به این وجود دارد که از مرکز قدرت به کناری رانده شود تا بتوان سیستم سیاسی سکولار و برمبنای انسانی را پایه ریزی کرد.(پاسخ رفقای ایران)

پ – تعصبی که در غرب نسبت به زندگی ما وجود دارد، نگاه طبقاتی است. مثلا آنان ما را به چشم جهان سومی ها می بینند و تصور می کنند ما صرفا مستحق دلسوزی هستیم. این تصور باعث شده تا با کمک های مالی ای که انجام می دهند خود را از عذاب وجدان خلاص کنند و دیگر در این مورد فکر نکنند. در واقع این اعمال به نحوی خودارضایی ای است که به خاطر آرام شدن روان خودشان انجام می دهند.(پاسخ رفقای افغانستان)

۴- چگونه آنارشیست شدید؟ چه ایده‌هایی برای آنارشیسم در ایران و افغانستان هست؟

پ – در ایران چپ سنتی که تشکیل شده از کمونیستها و سوسیالیستهاست سالها فعالیت کرده و شناخته شده هستند، و از طرف دیگر مذهبیون در قدرت هستند و شناخته شده و از طرفی دیگر قبل از انقلاب اسلامی ناسیونالیست ها و سلطنت طلبان در قدرت بودند. در نتیجه بطور عملی ما با روشها و رفتار اینها آشنا شدیم و به راحتی متوجه شدیم که تمام اینها به بیراهه قدرت رفته و بر علیه مردم هستند. با مطالعه در تاریخ غرب و فلسفه با آنارشیسم آشنا شده و به این نتیجه رسیدیم که در ایران آلترناتیو مناسب و انسانی همان جامعه آنارشیستی است. چرا که از تمرکز قدرت خبری نیست و در نتیجه احتمال فساد و مقابله با مردم از بین می‌رود. و البته بدلیل امید به آینده بشر

۵- چه ارتباطاتی دارید؟ آیا با شورشیان دیگر در کشورهای خود ارتباط دارید؟

پ – درباره ارتباطات با مبارزین داخل نمی‌توان حرفی زد بدلایل امنیتی ولی می‌توانم بگویم که ما تقریبا در تمام نقاط ایران با هم قطاران خود که متشکل از زن و مرد هستند در ارتباط هستیم و این مبارزان در تمامی مبارزات مردمی علیه رژیم اسلامی شرکت فعال دارند. در این میان می‌توانم تنها به سهیل عربی، آنارشیست زندانی، که شناخته شده است اشاره کنم.

۶- نظرتان درباره کنفدراسیون دموکراتیک کردستان چیست؟

پ – از نظر ما سیستمی که در روز اول پیاده و عملی شد یک راه عملی برای رسیدن به جامعه آنارشیستی است. اینکه در نهایت به مقصد می‌رسد یا نه بستگی به موارد گوناگونی از قبیل رژیم های فاشیستی و اسلامی همسایه دارد، ولی بعنوان گذار به جامعه‌ای آنارشیستی سیستمی عملی و مورد قبول ما است.

۷- بهار عربی را چگونه تجزیه و تحلیل می‌کنید؟

پ – بهار عربی از نظر من انقلابی مردمی علیه رژیم‌های اسلامی بود که ناتوان در برآورده کردن نیازهای مردم بودند. و این انقلابات تمام منطقه را فرا می‌گرفت اگر مداخلات کشورهای امپریالیستی غربی و منطقه‌ای نبود. انقلابات در سوریه تبدیل به جنگ شدند، از طرفی فاشیستهای اسلامی همچون جمهوری اسلامی و ترکیه و عربستان و از طرفی امپریالیستهایی همچون آمریکا و روسیه در این کشور چنان جهنمی به پا کردند که مردم سایر نقاط منطقه به دولت‌های دست نشانده و ضد مردمی موجود رضایت دهند. تنها کشوری که انقلاب مردمی در آن بدون دخالت مستقیم خارجی تقریبا به نتیجه رسید تونس بود، در بقیه کشورها مداخلات خارجی باعث شد که انقلابات به بیراهه رفته و دولت دست نشانده دیگری جای قبلی را بگیرد و یا در بدترین حالت تبدیل به جنگ داخلی وحشتناکی بشود شبیه مورد سوریه.

۸- شما بدنبال سرنگونی رژیم ایران هستید، آیا نمی‌ترسید که بی‌ثبات کردن این منطقه بهانه‌ای برای آمریکا باشد که از نیروی نظامی استفاده کند، همانگونه که در لیبی و سوریه و افغانستان کرد؟

پ – دخالت آمریکا در کشورهای دیگر نیاز به دلیل ندارد و این کشور امپریالیستی سالهاست با زور در کشورهای دیگر مداخله می‌کند. در مورد ترس باید بگویم که مردمی که در جهنم جمهوری اسلامی گرفتار شده‌اند، جهنمی از فقر و فحشا و تجاوز و محیط زیستی رو به نابودی، چیز زیادی برای از دست دادن ندارند و ترس از آمریکا معنای زیادی ندارد. چرا که همین الان هم این کشور با تحریم‌های اقتصادی سال‌های گذشته نه جمهوری اسلامی بلکه عمدتا مردم ایران را هدف قرار داده است.

۹- ما در غرب چه حمایتی می‌توانیم از مردم کشورتان بکنیم؟

پ – ما نیاز داریم که شما فعالین غربی از مبارزین راستین حمایت کرده و آنرا به مردم کشورهای خود بشناسانید، نه اینکه مدام از اسلام دفاع کنید. چون در واقع ما الان در دو جبهه مجبور به مبارزه هستیم، از طرفی مجبور به مبارزه با جمهوری اسلامی هستیم و از سوی دیگر با این برداشت در غرب که اسلام خوب است و مبارزین اسلامی را تقویت می‌کند. متاسفانه حتی افرادی مثل چامسکی تنها به این دلیل که ایران پایگاه آمریکا نیست از سیاست‌های جمهوری اسلامی دفاع می‌کنند, در واقع تفسیر این رفتار اینگونه است که این فعالین غربی به قیمت مخالفت با سیاستهای امپریالیستی آمریکا حاضر به نادیده گرفتن و قربانی کردن مبارزین واقعی در ایران هستند.

۱۰- چه چیز دیگری دوست دارید اضافه کنید؟

پ – در انتها باید اضافه کرد که آنارشیسم در داخل ایران از بدنه اجتماعی بزرگی برخوردار است و جزو نیروهای جوان و قوی محسوب می‌شود. در این دوره که در ایران شرایط زندگی مردم بسیار سخت و طاقت فرساست حمایت آنارشیست‌های سایر کشورها از مبارزات مردم و آنارشیست‌های ایران طبعا روحیه و دلگرمی خیلی خوبی برای این مبارزین در مقابل جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. این حس که ما در ایران تنها نیستیم و خواهران و برادران ما در سایر نقاط دنیا از ما حمایت می‌کنند روحیه بخش خواهد بود و بر کیفیت مبارزات تاثیر مثبت خواهد گذاشت. آنارشیسم بین الملل همانطور که در روژاوا تاثیر گذار بود و هست در ایران هم می‌تواند باشد. آنارشیستها مرز را به رسمیت نمی‌شناسند و هر جا ظلمی باشد به مبارزه با آن بر می‌خیزند. بعنوان بخش کوچکی از بدنه آنارشیسم در ایران شما خواهران و برادران را دعوت می‌کنیم تا در یک سنگر و دوش به دوش، برای آزادی و رهایی، بر علیه یکی از کثیف ترین و خونخوارترین دولت‌های موجود مبارزه کنیم.

زنده باد اتحاد
زنده باد آزادی
زنده باد آنارشی
اتحادیه آنارشیستهای ایران و افغانستان
اوّل ژوئن ۲۰۱۸