مصاحبه آنارشیستهای آلاس باریکاداس با اتحادیه آنارشیستهای ایران و افغانستان

پ – اعضای ما حدودا یک سوم در خارج و دو سوم در داخل کشورهای ایران و افغانستان هستند، که حدود بیش از نیمی از کل اعضای ما در ایران هستند.اعضای ما در خارج عمدتا در کشورهای اروپایی ،کانادا و آمریکا ساکن هستند و بخشی از این اعضا افرادی هستند که در این کشورها بدنیا آمده و یا از کودکی در این کشورها بزرگ شده‌اند. در مورد جذب نیروی جدید باید عنوان کرد که اکثریت غریب به اتفاق نیروهای جدید در داخل کشور هستند و این روند جذب نیرو به سرعت در حال گسترش می‌باشد.

۲- بدترین مشکلات سیاسی کشورهای شما چیست؟

پ – در ایران بدترین حالت سیاسی تشکیل شده از سرکوب شدید هر مخالفت و اعتراضی حتی مدنی ، اقتصادی و صنفی و غیره به گونه‌ای که راه هرگونه اصلاح را بسته است. چرا که رژیم قبول ندارد که اشتباه می‌کند حتی در حیطه محیط زیست که سو، مدیریت باعث خشکسالی و خشکیدگی بخش بزرگی از طبیعت ایران شده است. پاسخ کوچکترین اعتراض، در خیابان کشته شدن و یا اعدام است و یا زندان بلند مدت به طوری که ایران در رده اول اعدام در جهان قرار گرفته و تعداد زندانیان سیاسی و سرکوب روزنامه نگار ان ،هنرمندان ، دانشمند ان، دانشجو یان،معلم ان،دانش آموران، فعالین زنان و کودکان کار ، کارگران ، فعالین محیط زیست و حقوق بشر و اقلیت های مذهبی و قومی و خداناباوران و رنگینکمانی ها و غیره در این کشور به طرز وحشتناکی بالا و در حال افزایش است. این رفتار وحشیانه رژیم، انقلاب را ناگزیر کرده است.(پاسخ رفقای ایران)

پ – در افغانستان بدترین مشکل سیاسی در کشور ما، رول ابزاری دولت برای قدرت های جهانی است. مبارزه ما تنها با دولت افغانستان و انتقاد از آن راه به جایی نمی برد و مشکل اساسی قدرتهای بزرگ مانند آمریکا است. زیرا دولت افغانستان در واقع ابزار دست آمریکا است. نهادهای بین المللی در اینجا حکم اداراتی را دارد که وظیفه آن رسیدگی به امور مستعمره است. نتیجه چنین فعالیت ها هیچی نیست جز هر چه بیشتر ریشه ای شدن سؤ استفاده ها از افرین افغانستان. به طور مثال کمیسیون های حقوق بشری در اینجا جز ارقام گیری از خشونت ها عمل دیگری انجام نمی دهند و هرگز خواهان تغییر در امور دولت نسبت به وضعیت حقوق بشری زنان و کودکان نشده اند.(پاسخ رفقای افغانستان)

۳- در اروپا ما از طریق اخبار با زندگی شما آشنا می‌شویم و یا در بهترین حالت از طریق فیلم و یا انیمیشن‌هایی مانند پرسپولیس.در غرب چه تعصب هایی درباره زندگی و سیاست در کشورهای شما وجود دارد؟

پ – بزرگترین مشکلی که ما با فعالین غربی داریم تعصب ایشان بر دفاع از اسلام است ( تز اسلاموفوبیا که خود ساخته و پرداخته جمهوری اسلامی است ) به گمانم. چرا که در کشور من فاشیسم اسلامی همانند فاشیسم آلمان نازی بر همه چیز سایه افکنده و باعث تبعیض های نژادی و قومی و جنسیتی و تحصیلی شده و پاسخ هر اعتراض و مخالفتی این است که به جرم مخالفت با اسلام جان مردم باید گرفته شود. در واقع دفاع فعالین غربی از اسلام نه بر پایه شناخت از دین اسلام است بلکه بر پایه آزادی عقاید استوار است. در حالی‌که اسلام در زمان کنونی در کشور ما دقیقا شبیه به مسیحیت در زمان قرون وسطی است و نیاز مبرم به این وجود دارد که از مرکز قدرت به کناری رانده شود تا بتوان سیستم سیاسی سکولار و برمبنای انسانی را پایه ریزی کرد.(پاسخ رفقای ایران)

پ – تعصبی که در غرب نسبت به زندگی ما وجود دارد، نگاه طبقاتی است. مثلا آنان ما را به چشم جهان سومی ها می بینند و تصور می کنند ما صرفا مستحق دلسوزی هستیم. این تصور باعث شده تا با کمک های مالی ای که انجام می دهند خود را از عذاب وجدان خلاص کنند و دیگر در این مورد فکر نکنند. در واقع این اعمال به نحوی خودارضایی ای است که به خاطر آرام شدن روان خودشان انجام می دهند.(پاسخ رفقای افغانستان)

۴- چگونه آنارشیست شدید؟ چه ایده‌هایی برای آنارشیسم در ایران و افغانستان هست؟

پ – در ایران چپ سنتی که تشکیل شده از کمونیستها و سوسیالیستهاست سالها فعالیت کرده و شناخته شده هستند، و از طرف دیگر مذهبیون در قدرت هستند و شناخته شده و از طرفی دیگر قبل از انقلاب اسلامی ناسیونالیست ها و سلطنت طلبان در قدرت بودند. در نتیجه بطور عملی ما با روشها و رفتار اینها آشنا شدیم و به راحتی متوجه شدیم که تمام اینها به بیراهه قدرت رفته و بر علیه مردم هستند. با مطالعه در تاریخ غرب و فلسفه با آنارشیسم آشنا شده و به این نتیجه رسیدیم که در ایران آلترناتیو مناسب و انسانی همان جامعه آنارشیستی است. چرا که از تمرکز قدرت خبری نیست و در نتیجه احتمال فساد و مقابله با مردم از بین می‌رود. و البته بدلیل امید به آینده بشر.

۵- چه ارتباطاتی دارید؟ آیا با شورشیان دیگر در کشورهای خود ارتباط دارید؟

پ – درباره ارتباطات با مبارزین داخل نمی‌توان حرفی زد بدلایل امنیتی ولی می‌توانم بگویم که ما تقریبا در تمام نقاط ایران با هم قطاران خود که متشکل از زن و مرد هستند در ارتباط هستیم و این مبارزان در تمامی مبارزات مردمی علیه رژیم اسلامی شرکت فعال دارند. در این میان می‌توانم تنها به سهیل عربی، آنارشیست زندانی، که شناخته شده است اشاره کنم.

۶- نظرتان درباره کنفدراسیون دموکراتیک کردستان چیست؟

پ – از نظر ما سیستمی که در روز اول پیاده و عملی شد یک راه عملی برای رسیدن به جامعه آنارشیستی است. اینکه در نهایت به مقصد می‌رسد یا نه بستگی به موارد گوناگونی از قبیل رژیم های فاشیستی و اسلامی همسایه دارد، ولی بعنوان گذار به جامعه‌ای آنارشیستی سیستمی عملی و مورد قبول ما است.

۷- بهار عربی را چگونه تجزیه و تحلیل می‌کنید؟

پ – بهار عربی از نظر من انقلابی مردمی علیه رژیم‌های اسلامی بود که ناتوان در برآورده کردن نیازهای مردم بودند. و این انقلابات تمام منطقه را فرا می‌گرفت اگر مداخلات کشورهای امپریالیستی غربی و منطقه‌ای نبود. انقلابات در سوریه تبدیل به جنگ شدند، از طرفی فاشیستهای اسلامی همچون جمهوری اسلامی و ترکیه و عربستان و از طرفی امپریالیستهایی همچون آمریکا و روسیه در این کشور چنان جهنمی به پا کردند که مردم سایر نقاط منطقه به دولت‌های دست نشانده و ضد مردمی موجود رضایت دهند. تنها کشوری که انقلاب مردمی در آن بدون دخالت مستقیم خارجی تقریبا به نتیجه رسید تونس بود، در بقیه کشورها مداخلات خارجی باعث شد که انقلابات به بیراهه رفته و دولت دست نشانده دیگری جای قبلی را بگیرد و یا در بدترین حالت تبدیل به جنگ داخلی وحشتناکی بشود شبیه مورد سوریه.

۸- شما بدنبال سرنگونی رژیم ایران هستید، آیا نمی‌ترسید که بی‌ثبات کردن این منطقه بهانه‌ای برای آمریکا باشد که از نیروی نظامی استفاده کند، همانگونه که در لیبی و سوریه و افغانستان کرد؟

پ – دخالت آمریکا در کشورهای دیگر نیاز به دلیل ندارد و این کشور امپریالیستی سالهاست با زور در کشورهای دیگر مداخله می‌کند. در مورد ترس باید بگویم که مردمی که در جهنم جمهوری اسلامی گرفتار شده‌اند، جهنمی از فقر و فحشا و تجاوز و محیط زیستی رو به نابودی، چیز زیادی برای از دست دادن ندارند و ترس از آمریکا معنای زیادی ندارد. چرا که همین الان هم این کشور با تحریم‌های اقتصادی سال‌های گذشته نه جمهوری اسلامی بلکه عمدتا مردم ایران را هدف قرار داده است.

۹- ما در غرب چه حمایتی می‌توانیم از مردم کشورتان بکنیم؟

پ – ما نیاز داریم که شما فعالین غربی از مبارزین راستین حمایت کرده و آنرا به مردم کشورهای خود بشناسانید، نه اینکه مدام از اسلام دفاع کنید. چون در واقع ما الان در دو جبهه مجبور به مبارزه هستیم، از طرفی مجبور به مبارزه با جمهوری اسلامی هستیم و از سوی دیگر با این برداشت در غرب که اسلام خوب است و مبارزین اسلامی را تقویت می‌کند. متاسفانه حتی افرادی مثل چامسکی تنها به این دلیل که ایران پایگاه آمریکا نیست از سیاست‌های جمهوری اسلامی دفاع می‌کنند, در واقع تفسیر این رفتار اینگونه است که این فعالین غربی به قیمت مخالفت با سیاستهای امپریالیستی آمریکا حاضر به نادیده گرفتن و قربانی کردن مبارزین واقعی در ایران هستند.

۱۰- چه چیز دیگری دوست دارید اضافه کنید؟

پ – در انتها باید اضافه کرد که آنارشیسم در داخل ایران از بدنه اجتماعی بزرگی برخوردار است و جزو نیروهای جوان و قوی محسوب می‌شود. در این دوره که در ایران شرایط زندگی مردم بسیار سخت و طاقت فرساست حمایت آنارشیست‌های سایر کشورها از مبارزات مردم و آنارشیست‌های ایران طبعا روحیه و دلگرمی خیلی خوبی برای این مبارزین در مقابل جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. این حس که ما در ایران تنها نیستیم و خواهران و برادران ما در سایر نقاط دنیا از ما حمایت می‌کنند روحیه بخش خواهد بود و بر کیفیت مبارزات تاثیر مثبت خواهد گذاشت. آنارشیسم بین الملل همانطور که در روژاوا تاثیر گذار بود و هست در ایران هم می‌تواند باشد. آنارشیستها مرز را به رسمیت نمی‌شناسند و هر جا ظلمی باشد به مبارزه با آن بر می‌خیزند. بعنوان بخش کوچکی از بدنه آنارشیسم در ایران شما خواهران و برادران را دعوت می‌کنیم تا در یک سنگر و دوش به دوش، برای آزادی و رهایی، بر علیه یکی از کثیف ترین و خونخوارترین دولت‌های موجود مبارزه کنیم.

زنده باد اتحاد

زنده باد آزادی

زنده باد آنارشی

اتحادیه آنارشیستهای ایران و افغانستان ۰۱٫۰۶٫۲۰۱۸

پاینوشت : آدرس آنارشیستهای مصاحبه کننده http://alasbarricadas.org