پیدا کردن موقعیت های شورش زا و فراهم کردن زمینه شورش های مردمی

اما نباید فراموش کرد که در بررسی مقوله شورش نیز باید در هر عصری منطبق با شرایط سیاسی و اجتماعی و با تکیه بر تجربه و امکانات و توازون قوای موجود برنامه ریزی کرد چراکه شورش به مصابه یک جنگ نابرابر با حکومت ها است که از همه گونه امکانات مالی ،نظامی ،رسانه ای و…….برخوردار هستند اما حکومتهای سرکوبگر حمایت اکثریت مردم را ندارند و اتفاقا اکثریت جامعه مخالف حکومت آنان هستند.

همچنین نباید فراموش کرد که مراکز نظامی و امنیتی حکومت عمدتا مشخص هستند اما مردمی که ضد حکومت هستند همه جا حضور دارند فقط کافی است که این توده بدون شکل و بی هدف دست به تشکیل انواع هسته های کوچک با وظایفی متفاوت بزنند، هسته هایی که در شرایط عادی حتی صرفا می تواند هسته های گفتگو دوستانه باشد ولی مرتب در مراکز شلوغ و پر از جمعیت حضور داشته باشند و بیشتر از کوه رفتن و رفتن به مراکز خلوت می بایست در مراکز شلوغ حضور داشت .

مهم آن است که خود بدانید ، می خواهید در تغییر شرایط زندگی خود و دیگران نقش مبارزاتی داشته باشید و فقط باید به دنبال فرصت بود تا هر تجمعی را تبدیل به یک شورش بزرگ کرد.

باید فعالیت روزانه فکری و عملی داشت چون فعالیت مستمر است که نتیجه بخش است. برای استفاده از موقعیت شورش نیاز نیست که لزوما فعالیت جریکی داشت بلکه همان زندگی به ظاهر عادی است با این تفاوت که خود را عادت می دهید که روزانه کاری را انجام دهید و بحث ضرورت شورش و طغیان را در فضای جامعه واقعی و جامعه مجازی بسط و گسترش دهیم و آن را به مسئله اصلی مباحث مردم تبدیل کنیم.

نباید فراموش کرد که گاهی زمینه شورش ناخواسته فراهم می شود اما گاهی باید شورش را خلق کرد. شورش یک اقدام و طغیان جمعی توده های عاصی مردم بر علیه سیستم و دولت است که در یک مکان و زمان مشترک به وقوع می پییوندد.

شورش ها معمولا غافلگیر کننده هستند و در زمانی صورت می گیرد که حکومت و نیروهای امنیتی انتظار آن را ندارند.

شورش ها معمولا خود انگیخته هستند و از قبل برنامه ریزی و هماهنگ نشده اند اما با این حال می توان موقعیت های شورش زا را یافت و زمینه شورش های مردمی را با هماهنگی جمعی فراهم کرد.

برای شورش های برنامه ریزی شده ۵ شرط لازم است.

۱-  بدنه اجتماعی

۲-  شبکه ارتباطی وسیع و هدفمند

۳-  هماهنگی در یک عمل واحد اما گسترده

۴- توافق بر سر چگونگی عمل و طرح مشترک

۵- توافق بر سر نیرو یا رسانه هماهنگ کننده

باید توجه داشت که شورش اتفاقی و بدون برنامه به راحتی قابلیت سرکوب شدن را داراست و خودش نمی تواند همزمان آلترناتیو را هم خلق کند اما شورش برنامه ریزی شده که آن ۵ شرط را دارا باشد می تواند در بطن مبارزاتی خود و در روند شکل گیری ، آلترناتیو را نیز بوجود بیاورد.

بسیار مهم است که بدانیم برای خلق یک شورش نیاز به یک آرمان مشترک و یک جریان سیاسی داریم که خود دارای بدنه اجتماعی باشد تا بتواند نفش اصلی را در آغاز کردن شورش مردمی ایفا کند.

ما در سال ۷۸ و ۸۸ فاقد یک نیروی رادیکال و پیشرو مردمی و سراسری بودیم که دارای طرح و برنامه مشخص باشد و بتواند در کنار مردم اهداف مشخصی را در جهت پیشروی مبارزات مردمی به پبش ببرد و بتواند با ارگان های سرکوب مقابله کند و روحیه مبارزاتی مردم را افزایش دهد.

ما چه در شورش های شهری و چه در سال ۷۸ و ۸۸ آن شرایط را هدفمند و از قبل فراهم نکرده بودیم بلکه شرایط آنها یکدفعه و بدون برنامه ایجاد شد و همه یکدفعه مقابل یک عمل و شرایط خاص قرار گرفتند.

۳۸ سال است که ما اپوزیسیون جمهوری اسلامی داریم خبر رسانی می کنیم و افشاگری و عمده فعالیت اپوزیسیون و مخالفین جمهوری اسلامی در بیشتر این سالها واکنش بوده است بدون آنکه از خود کنشی داشته باشیم.

درست است که در شورش های شهری اواخر دهه ۶۰ یا اوایل دهه ۷۰ و سال ۷۸ و ۸۸ مردم دلیرانه با دستان خالی به خیابان آمدند و مبارزه کردند و عمده احزاب و جریانات فکری و سیاسی در ایران تا سال ۸۸ کم و بیش در حد توانشان در مبارزات خیابانی حضور داشته اند بجز آنارشیستها ( البته افراد آنارشیست در سال ۸۸ حضور داشته اند اما منظور آنارشیسم به عنوان یک جریان سیاسی با بدنه اجتماعی است ) چراکه آنارشیستها تازه چند ماه بعد از پایان مبارزات جنبش سبز شروع به خود سازماندهی و متشکل کردن خود در هسته های آنارشیستی در داخل و خارج اقدام ورزیدند و چند سالی است که تازه ما آنارشیستها در ایران دارای بدنه اجتماعی عمدتا جوان هستیم.

بنابراین جامعه ایران نه تنها در شورش های بعدی آنارشیستها را نیز در کنار خود خواهد داشت بلکه آنارشیستها تلاش خواهند کرد که نواقص شورش های قبلی را در نظر بگیرند و در خلق شورش های دیگری نیز بکوشند.

پاینوشت : لینک مرتبط