سهیل عربی : هیچ جایزه ای نمَی تواند مرا خوشحال کند مگر اینکه دست به دست هم داده ظلم را ریشه کن کرده و ظالمین را بر اندازیم

سهیل عربی پس از باخبر شدن از جایزه ای ازادی که از سوی گزارشگران بدون مرز به او تعلق گرفته است مَی نویسد : هیچ جایزه ای نمَی تواند مرا خوشحال کند مگر اینکه دست به دست هم داده ظلم را ریشه کن کرده و ظالمین را بر اندازیم.

سهیل عربی برنده جایزه آزادی اطلاع‌رسانی گزارشگران بدون مرز شد.

سازمان گزارشگران بدون مرز اعلام کرد جایزه آزادی اطلاع‌رسانی سال ۲۰۱۷ این نهاد را به سهیل عربی، عکاس و وب‌نگار ایرانی زندانی اهدا می‌کند.

این سازمان روز سه‌شنبه (۱۶ آبان) اعلام کرده جایزه بخش «شهروند خبرنگار» خود را به آقای عربی تقدیم خواهد کرد.

مراسم بیست و ششمین جایزه گزارشگران بدون مرز برای دفاع از آزادی اطلاع‌رسانی، همزمان با برگزاری نشست جهانی دموکراسی در شهر استراسبورگ برگزار شده‌است.

سهیل عربی در نامه ای سرگشاد تحت عنوان “شهروند خبرنگاری – روشنگری به قیمت مرگ قطره چگانی” می نویسد:

“وقتی اکثر رسانه ها در اختیار دو حزب بود که در سانسورگری و محافظه کاری با یکدیگر رقابت داشتند.

وقتی عده ای مزد می گرفتند تا بی سوادی و خرافات را ترویج دهند و فریبمان دهند، تصمیم گرفتم یک شهروند خبرنگار مستقل باشم تا بتوانم تمام حقیقت را بدون روتوش و سانسور انعکاس دهم.

حاکم باشی و دربارش اما از اینکه ما حقایق را بفهمیم و بفهمانیم هراس بیش از حد تصوری داشتند.

آنها مارا با افسانه ها و خرافات سرگرم می کنند و خوش دارند که در خواب باشیم تا با خاطری آسوده مال و سرزمینمان را غارت کنند.

آری، بیداری به مثابه رهایی از شر مستبدین است، لذا به طرز وحشیانه ای شهروند خبرنگاران را سرکوب می کنند.

امروز ۱۵۰۰ روز از محکومیت به حبس یا بهتر بگویم مرگ قطره چکانی ام را سپری کردم.

بهترین روزهای جوانی ام رفت و هرگز باز نخواهد گشت.

تمام خاطرات کودکی دخترم در زندان خلاصه می شود، همسر و زندگی ام را گرفتند و دیگر چیزی برای از دست دادن و حتی امیدی به آزاد شدن ندارم.

باری از شما دوستان خوبم در آنسوی مرزها که مرا لایق این جایزه ارزشمند دانستید بسیار سپاسگزارم.

این عنوان به من انگیزه دو چندان می دهد تا به وظیفه شهروند خبرنگاری ام حتی پشت میله های زندان ادامه دهم و صدای زندانیان عقیدتی و سیاسی ایران را به گوش تمام مردم جهان برسانم و امیدوارم همچنان من را در این امر یاری نمائید.”

این زندانی سیاسی در ادامه نامه خود آورده است “در کنار من جوان های بسیاری محکوم به حبس شدند از جمله ده ها زندانی سیاسی و عقیدتی دیگر در سراسر ایران که از حمایت های کافی برخوردار نیستند.

علاوه بر ما حتی بر زندانیان غیر سیاسی، افرادی که به جرم عدم پرداخت بدهی، دیه یا مهریه در زندان هستند نیز ظلم می شود.

وضعیت بهداشتی و تغذیه بسیار نامناسب و حتی مغایر با آیین نامه سازمان زندان ها می باشد.

لباس تحقیر آمیز زندان به هنگام ملاقات و اعزام به مراکز درمانی و قضایی که موجب نحقیر روحی زندانی و تحقیر وی در برابر بستگان اش می شود.

رشوه گرفتن مسئولان قوه قضاییه از زندانیان که بلاخص در زمان ریاست لاریجانی بسیار متداول شده است.

اردوگاه کار اجباری در زندان اوین بند هفت و هشت، کار کشیدن بدون مزد از زندانیان به جای پرسل انتظامات، بهداری و آشپزخانه که برخلاف آیین نامه زندانها می باشد.

کف خوابی، فروش اجناس چند برابر قیمت تعیین شده، بازرسی های همراه با خشونت و ده ها مورد تخلف و نقض حقوق بشر که در زندانهای جمهوری اسلامی رخ می دهد و دردا که مارا فریاد رسی نیست.”

سهیل عربی در پایان نامه اش آورده است “هیچ جایزه ای نمی تواند من را خوشحال کند مگر اینکه دست به دست هم داده و ظلم را ریشه کن کرده و ظالمین را براندازیم.”