یک زن ۱۷ ساله بخاطر بدنیا آوردن دختر،در بغلان به قتل رسید و زنی در ننگرهار سوزانده شد و دختر ۱۲ ساله به دلیل ممنوعیت اهدای عضو در شیراز فوت کرد

یک زن ۱۷ ساله در ولایت بغلان بخاطر بدنیا آوردن نوزاد دختر، توسط خانواده شوهرش به قتل رسید و زنی دیگر، در ولایت ننگرهار به دلایل نامعلوم سوزانده شد. دختر ۱۲ ساله افغانستانی نیز بخاطر نداشتن کارت شناسایی مهاجرت و ممنوعیت اهدای عضو به مهاجران افغانی، در بیمارستان نمازی شیراز فوت کرد.

زبان اعتراضی رپ علیه خشونت با زنان افغانستان: من «سیاه سر» و «عاجزه» نیستم:

الینا افغان، با اجرای کنسرت رپ خیابانی از شهروندان کابل خواست که پس از این، زنان را «سیاه سر»، «عاجزه» و «ضعیفه» خطاب نکنند.

این کنسرت، روز شنبه، چند روز بعد از اتمام دوره زمانی تعیین شده حکومت افغانستان اجرا شد که در آن هر گونه تجمعات مدنی در شهر کابل ممنوع، اعلام شده بود. نزدیک به ۳۰۰ تن از شهروندان کابل در بیرون یکی از رستوران های منطقه پل سرخ جمع شده بودند تا اجرای زنده رپ را تماشا کنند.

الینا که اجرای رپ «من سیاه سر نیستم» را برعهده داشت، خطاب به مردم گفت: «برای سرگرمی رپ نمی خوانم بلکه می خواهم بعنوان یک زن افغان صدای اعتراض خود را بلند کنم و بخواهم که دیگر، زنان را موجود ضعیف ندانیم و باور کنیم که زنان همچون مردان توانمند و قابل احترام هستند.»

در فرهنگ سنتی افغانستان، هنوز هم خطاب کردن زنان با نام واقعیشان یک تابوی اجتماعی است. در کوچه و خیابانها، زنان به نام فرزندان پسر، سیاه سر، عاجزه، همشیره، خاله و دختر خاله خوانده می شوند.

همزمان با اجرای رپ الینا، رسانه های داخلی افغانستان گزارش دادند که یک زن ۱۷ ساله در ولایت بغلان بخاطر بدنیا آوردن نوزاد دختر، توسط خانواده شوهرش به قتل رسید و زنی دیگر، در ولایت ننگرهار به دلایل نامعلوم سوزانده شد. دختر ۱۲ ساله افغانستانی نیز بخاطر نداشتن کارت شناسایی مهاجرت و ممنوعیت اهدای عضو به مهاجران افغانی، در بیمارستان نمازی شیراز فوت کرد.

من، قربانی خشونتم

رپ خوانی در افغانستان عمر درازی ندارد اما در چند سال اخیر در بین جوانان افغانستان طرفداران خاص خود را دارد و از موسیقی رپ برای بیان مشکلات اجتماعی و سیاسی استفاده می شود.

الینا افغان، چهار سال است که رپ می خواند قبلا با یک گروه رپ، کنسرت اجرا می کرد اما دو سالی است که به تنهایی، کنسرت های رپ را برای بیان مشکلات زنان اجرا می کند و عابران خیابان های کابل را به عنوان مخاطبان کنسرتهایش انتخاب کرده است. او به یورونیوز می گوید که وی، قربانی خشونت است و بارها توسط خانواده و جامعه مورد خشونت واقع شده و بخاطر بیان دغدغه های اجتماعیش رپ می خواند و علیرغم مخالفت های خانوادگی، بر ادامه رپ خوانی تاکید دارد.

زهرا یگانه از شرکت گنندگان در این کنسرت است. او نویسنده کتابی است که تابوهای اجتماعی در مورد زنان افغانستان را نقد کرده است. وی درباره اجرای رپ «زن سیاسر نیست» به یورونیوز می گوید: «در سرزمینی که اعتراض و عدالت خواهی رنگ خون می گیرد. شجاعت این بانو و حرکت او برای من خیلی ارزشمند بود آن هم در خیابان که ما سه هفته قبل کمی دورتر از اینجا، صدها جوان را از دست دادیم. بانویی آمده است و با شجاعت تمام روی سرک/خیابان آهنگ می خواند و می گوید ما دیگر سیاسر نیستیم و از این تحقیر خسته ایم.»

تحقیر و آزار روحی

خانم یگانه می گوید: «سیاه سر برای من همیشه یک نوع تحقیر بود و یک نوع آزار روحی که انگار باید با بخت سیاه و روزگار سیاه بسازم زیرا با من عجین شده است. همیشه از این کلمه نفرت داشتم و حتی ناخوداگاه از کسی که مرا یا زنی دیگر را سیاه سر خطاب می کرد، نفرت داشتم.»

عبدالاحد احمدی، از عابرانی است که به گفته خودش، اتفاقی در چنین کنسرتی شرکت کرده است. او می گوید: «من تا امروز فکر نمی کردم که “سیاه سر” تحقیر یک زن است. برای من، زن یعنی سیاه سر. مثل این است زن را دیگر زن نگوییم و چیز دیگری بگوییم.»

هر چند هنوز هم، مخالفت های اجتماعی و خانوادگی برای آواز خوانی زنان در افغانستان وجود دارد اما پیش از این هم، سوسن فیروز و افسانه بلک فایر از رپ خوان های زن، از این موسیقی برای بیان مشکلات زنان افغانستان استفاده کردند.

https://www.youtube.com/watch?v=yBSEnkLpc6A

———————————————————————————————————————————————————————————————————————

آدرس و اسامی صفحات مرتبط با مجموعه عصر آنارشیسم