SUPPORT “SOHEIL ARABI” AND THE OTHER POLITICAL PRISONERS IN IRAN

Translated by Hasse-Nima Golkar

SUPPORT “SOHEIL ARABI” AND THE OTHER POLITICAL PRISONERS IN IRAN

SOHEIL ARABI, the anarcho-syndicalist political prisoner in Iran, is charged again by the Islamic regime for the thirteenth time with false accusations in case number 980369. He and all other political prisoners need our support and solidarity

His message from prison

At 10 a.m. on Monday, the 24th May 2021, I was summoned to the conference room of Rajai Shahr Prison (located in the west of Tehran). Through an internet conference call, I was accused of committing propaganda activities, gathering, and conspiracy against the regime by the investigator of 3rd branch of the “Revolutionary Court”. What I was told as samples of these charges was 1- Reporting on the bad situation in prison, criticism of the prison staff’s behavior, especially the assistant prosecutor who as a supervisor has not fulfilled his important assignments, namely visit the prison at least three times a week to listen to prisoners’ complaints and requirement. 2- Hunger strikes protesting the deprivation of political prisoners to their right to medical treatment. 3- Issuing several statements in defense and solidarity with the uprising in November 2019 and in protest regarding the repression and killing of people who fought for justice

The interrogator asked me for my last defense statement; I told him my last statement is the same demands I had at the beginning of the difficult path to freedom. Among other things, the demand for a fair distribution of facilities and resources, support for the oppressed people, especially those marginalized people far away from the center of power who are even deprived of the facilities and resources for basic sustenance in Khuzestan, Kurdistan, Sistan and Baluchestan, and even marginalized people in the suburbs close to the capital such as Marlik, Islamshahr, Bamqan and Qarchak as well as fundamental changes in the political economy, education, issues related to workers and retirees, and the fight against corruption, inequality, and discrimination between men and women to Shiites and non-Shiites, I will continue to strive to achieve my goals

Although I have not heard any response from you other than the more than 10 cases that have been opened against me on charges of propaganda activities and repeated prosecution and torture, it is obvious that these punishments can never diminish my motivation and efforts. Of course, today, After enduring 8 years of imprisonment and relentless struggle, I will continue to seek justice and fight to build a world free of violence, tyranny, corruption, and despotism with more motivation and strength

Eight years ago, I was charged in the “Culture and Media Court” and then in the 1st branch of the “Revolutionary Court” with extensive propaganda activities against the regime. Then, I was sentenced to death. In the summer of 2017, after the death sentence was overturned and fifty-six days before the end of my imprisonment, my ex-wife and I were transferred to Detention Center A-1 of the IRGC’s (”Islamic Revolutionary Guard Corps”) Intelligence-gathering division on Sarollah Camp. On the same repeated charges of supporting political prisoners and the Enlightent thinking, another case was opened against me. Their harassment and severe pressure led to my wife’s separation from me. During the same interrogations, one of the agents of Sarollah camp said: “I am afraid to release you. You don’t give up hostility with the regime even in prison; what will you do if you are released

I replied to him: “I have been accused of propaganda against the system, only because I protested against corruption and tyranny. As you consider me a person who has done the hardest jobs since the age of 14 and spent the best moments of his youth at work as your enemy, and instead, your friends are the same embezzlers and criminals who have a hot prayer stamp on their forehead, this reflects the truth of the matters. I do not doubt that my cases and those of other political prisoners will soon reach the people, and everyone will understand what crimes have taken place in these despotic so-called courts

According to the legal transcript I had in my possession, I should have been released on September 17, 2017. Yet, with this unfair trial, my sentence was extended, and I was sentenced, without committing any crime, from Evin Prison (in northern Tehran) to Tehran Grand Prison (in southern Tehran). And again, due to protesting the catastrophic situation of the prison and disclosure of facts, 2nd branch of the Revolutionary Prosecutor’s Office investigator Mohammad Nasirpour, accused of propaganda activities, and at 26th branch of the Islamic Revolutionary Tribunal, Ahmadzadeh sentenced me to two years in prison and 2 years of internal exile to the city of Borazjan (more than a thousand kilometers away from the capital in southwestern Iran) and 4 million Toman (Iranian currency) as a criminal injunction

One month later, Mohammad Moqiseh, the head of Branch 28, sentenced me to five years in prison and Mohammad Nasirpour to two years in prison on charges of vandalism and destroying government properties, citing a report by the Sarollah Camp and the 3rd branch of interrogation office by Seyyed Ahmad Hosseini. The reason for this punishment was that I defended myself against the attack of two murderers. The same two killers killed Alireza Shir Mohammad Ali a few weeks later. In the moments when the assassins attacked me with a handgun, I defended myself in every way, and this defense led to the breaking of the television set bought by the prisoners. And the fact that the break-up of television has led to convictions and imprisonment – for allegedly destroying state property – is another tourist attraction of the Islamic judiciary

Now, more than seven other cases have been opened against me, both by the IRGC’s intelligence service in detention centers A number 1 & 2 and the judiciary security department number 209. According to the Prison Law, I have been unfairly in prison for 8 years, but I should have been released after 6 years and 3 months. So, I have been extra in prison for a year and nine months, against their own rules!! Not only did they not comply with their laws, but instead, they tried possibly to extend my sentence by trying to accuse me of repeated fabricated accusations because they are afraid that people will know about the truth

Based on the legal materials and the rulings, the relevant court has no jurisdiction to hear this political case of “propaganda against the regime, spreading lies with the intention of disturbing public opinion,” especially since in all these cases and charges, I have been barred from having a lawyer and I have not been able to read my case in writing. Therefore, I consider all these accusations false due to the lack of access to computers and the Internet, and I do not confess to committing any such crime. I wonder why the experts of the IRGC and the Ministry of Intelligence are trying in vain to create a new case in order to keep me in prison as much as possible? Please note that these efforts will not have any practical effect on me, and the “gentlemen” will eventually understand

Soheil Arabi, 26 May 2021 / Rajai Shahr Prison in Karaj, located in western Tehran

از سهیل عربی و دیگر زندانیان سیاسی در ایران پُشتیبانی کنیم

سُهیل عربی، زندانی سیاسی آنارکو سندیکالیست در ایران، برای سیزدهمین بار توسط حکومت اسلامی به اتهامات واهی با پرونده ی شماره ۹۸۰۳۶۹ محاکمه می شود. او و دیگر زندانیان سیاسی به پشتیبانی و همبستگی ما نیازمندند!

پیام از زندان:

ساعت ۱۰ صبح دوشنبه، سوم خرداد ۱۴۰۰ به اتاق کنفرانس زندان رجایی شهر فراخوانده شدم و از طریق تماس اینترنتی توسط بازپرس شعبه سوم دادسرای مقدس، متهم به ارتکاب فعالیت تبلیغی و اجتماع و تبانی علیه نظام شدم. آنچه به عنوان مصادیق این اتهام ها به من تفهیم شد، تهیه چند گزارش از اوضاع زندان، انتقاد به عملکرد عوامل زندان به ویژه دادیار ناظر زندان که به مهمترین وظیفه خود یعنی هرهفته دست کم سه مرتبه مراجعه به زندان و پاسخ به شکایات و مطالبات زندانیان را دارد، رعایت نکرده است و دیگر مصادیق این اتهام ها، اقدام به اعتصاب غذا در اعتراض به محرومیت زندانیان سیاسی از حق درمان و صدور چند بیانیه با هدف حمایت از قیام آبان ۹۸ و اعتراض به سرکوب و کشتار معترضین عدالت خواه اعلام شد. بازپرس از من دفاع آخر خواست، به او گفتم دفاع آخر من همان خواسته هائی است که در آغاز راه دشوار آزادی داشتم. از جمله خواست توزیع عادلانه ی امکانات و ثروت ها، حمایت از مردم ستم دیده به ویژه آن ها که دور از مرکز هستند و حتی از امکانات و نیازهای نخستین زیستن هم محروم بودند؛ در خوزستان، کوردستان و سیستان و بلوچستان و حتی حاشیه نشینان نزدیک به پایتخت مثل اهالی مارلیک اسلامشهر، بامقان و قرچک وهمچنین ایجاد دگرگونی های بنیادین در اقتصاد سیاسی، آموزش و مسائل مربوط به کارگران و بازنشستگان و مبارزه با فساد و نابرابری ها، از تبعیض بین زن و مرد تا تبعیض بین شیعه و غیر شیعه، و همچنان برای دستیابی به خواسته هایم تلاش خواهم کرد.

اگرچه تاکنون پاسخی جز بیش از ۱۰ پرونده که با اتهام های فعالیت تبلیغی علیه من گشوده شد و آزار و شکنجه های پیاپی از شما نشنیده ام، اما بدیهی است که این مجازات ها هرگز نمی تواند از انگیزه ها و تلاش هایم بکاهد و البته که امروز پس از تحمل ۸ سال حبس و مبارزه بی وقفه با انگیزه و توان بیشتری به دادخواهی و مبارزه برای ساختن جهانی عاری از خشونت، استبداد و فساد و بیداد گری ادامه خواهم داد.

هشت سال پیش در دادسرای فرهنگ و رسانه و سپس در دادسرای مقدس شعبه یک بابت اتهام فعالیت تبلیغی گسترده علیه نظام تفهیم اتهام شده و سپس مرا محکوم به اعدام کردند . تابستان سال ۹۶ پس از نفی حکم اعدام و پنجاه و شش روز مانده به پایان محکومیت به تحمل حبس به همراه همسر سابقم به بازداشت گاه الف یک سازمان اطلاعات سپاه قرارگاه ثارالله منتقل شدم و پس از بازجویی ها و آزارهای فراوان، تحت شکنجه پرونده ای دیگر با همان اتهامات تکراری به دلیل حمایت از زندانیان سیاسی و روشنگری، پرونده دیگری علیه من گشوده شد و آزارها و فشارهای شدید آن ها منجر به جدایی همسرم از من شد. حین همان بازجویی ها یکی از عوامل قرارگاه ثارالله گفت: “من می ترسم که تو را آزاد کنم. تو در زندان دست از دُشمنی با نظام بر نمی‌ داری، اگر آزاد بشوی معلوم نیست چه خواهی کرد”؟

به او گفتم: “من به دلیل اعتراض به فساد و بیدادگری متهم به فعالیت تبلیغی علیه نظام شدم و همین که شما انسانی که از چهارده سالگی، سخت ترین کارها را انجام داده و بهترین لحظات نو جوانی و جوانی اش را در محل کار گذراند را دشمن خود می دانید و در عوض دوستان شما همین اختلاس گران و جنایت کاران هستند که جای مُهر داغ روی پیشانی شان است، نشان دهنده اُمور واقعیت هاست. شک ندارم که به زودی پرونده های من و دیگر زندانیان سیاسی به دست مردم می رسد و همگان می فهمند که چه جنایات هائی در این بیدادگاه ها رُخ داده است”.

طبق پرینت قضایی که در دست داشتم، باید بیست و ششم شهریور ۹۶ آزاد می شدم، اما با این پرونده گشایی نا عادلانه، بی آنکه مرتکب جُرمی شده باشم، محکومیت ام تمدید شد و از زندان اوین به زندان تهران بزرگ تبعید شدم و باز هم به دلیل اعتراض به اوضاع فاجعه بار این زندان و افشای حقایق، توسط شعبه ۲ بازپرسی دادسرای مقدس محمد نصیرپور، متهم به فعالیت تبلیغی و در شعبه ۲۶ بیدادگاه انقلاب اسلامی با حکم احمد زاده محکوم به دوسال حبس و دوسال تبعید به بُرازجان و چهار میلیون جریمه ی نقدی شدم و یک ماه بعد، محمد مُقیسه رئیس شعبه ۲۸ با استناد به گزارش قرارگاه ثارالله و کیفر خواست شعبه ۳ بازپرسی توسط سید احمد حسینی، مرا محکوم به تحمل پنج سال حبس نمود و دو سال حبس با کیفر خواست محمد نصیرپور شعبه دو بازپرسی به اتهام تخریب اموال دولتی که دلیل این مجازات این بود که در برابر حمله دو قاتل از خود دفاع کردم. همان دو قاتلی که چند هفته بعد علیرضا شیر محمد علی را به قتل رساندند. در لحظاتی که قاتل ها به من حمله کرده بودند تا با سِلاح دست ساز مرا به قتل برسانند، به هر نحوی از خودم دفاع کردم و این دفاع منجر به شکسته شدن طلَق تلویزیونی شد که توسط زندانیان خریده شده بود. و این که شکسته شدن طلق تلویزیون منجر به محکومیت و تحمل حبس شد – به اتهام تخریب اموال دولتی – از دیگر جاذبه های توریستی قوه قضائیه اسلامی است.

بیش از هفت پرونده دیگر نیز با اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام و تحمل هشت سال محکومیت توسط سازمان اطلاعات سپاه در بازداشت گاه های الف ۱ و ۲ و وزارت اطلاعات در بند ۲۰۹ و حفاظت اطلاعات قوه قضاییه، برای من گشوده شد. با احتساب تمام این محکومیت های ناعادلانه به استناد بند پ از ماده ۱۲ قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب نوزدهم خُرداد ۹۲، اصلاحیه ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی ناظر به اعمال ۵۱۰ آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، اجرای احکام مکلف به اعمال ماده ۵۱۰ آیین دادرسی و بنابراین باید پس از تحمل شش سال و سه ماه حبس، آزاد می شدم که هم اکنون یک سال و نه ماه است که بر خلاف قوانین و اضافه تر از آنچه برایم تعیین شده در زندان هستم. پس از اعتراض به عدم اجرای ماده ۵۱۰، نه تنها قانون را اجرا نکردند، بلکه با پرونده سازی مجدد بر اساس اتهام های واهی و تکراری، تلاش به تمدید محکومیت من و تحمل حبس می کنند، زیرا از این که مردم حقایق را بدانند هراس دارند.

بر اساس استناد به مواد قانونی و مصوبه های آن [با ذکر دقیق شماره ی ماده و تاریخ تصویب آنها] دادسرای مربوطه، صلاحیت رسیدگی به این پرونده ی سیاسی در مورد “تبلیغ علیه نظام، نشر اکاذیب به قصد تشویش افکار عمومی” را نداشته است، به ویژه که در تمامی این موارد اتهام ها، از داشتن وکیل مدافع مُمانعت به عمل آورده شده و از قرائت پرونده ی خود در شکل کتبی آن محروم بوده ام. بنابراین، من تمامی این اتهام ها را به دلیل عدم دسترسی داشتن به کامپیوتر و اینترنت، واهی دانسته و به ارتکاب هیچ جُرمی از این قبیل اعتراف نمی کنم. من شگفت زده هستم که چرا کارشناسان سازمان اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات، تلاش بیهوده برای ایجاد پرونده سازی جدید در راسته ی احتمالن بیشتر نگه داشتن من در زندان می نمایند؟ توجه فرمائید که این تلاش ها آثارعملی در حق من نخواهد داشت و این موضوع به آقایان تفهیم می شود.

سُهیل عربی، پنجم خرداد ۱۴۰۰ / زندان رجایی شهر کرج واقع در غرب تهران