#فرنگیس_مظلوم یا همان مادر ماکسیم گورکی زمانه

کتاب «مادر » ماکسیم گورکی را همگی بیاد داریم که یکی از معروف ترین کتاب های ادبیات کارگری به شمار می‌آید.

مادری از یک خانواده محروم کارگری که بخاطر فعالیت و مبارزات سیاسی پسر کارگرش «پاول »، بیشتر با دنیای نابرابری و بی‌عدالتی آشنا می شود.
مادری که از گوشه ی خانه اش به میدان مبارزه پا می گذارد و بخاطر پسرش و حمایت از او کم کم در جلسات کارگری شرکت می کند، اعلامیه پخش می کند و خود بتدریج از مادر پاول، تبدیل به زنی آگاه و مبارز می شود و بخاطر داریم که آن هنگام که از سوی پلیس در محاصره است رو به جمعیت فریاد می‌زند:
از هیچ چیز نترسید! هیچ رنجی از آنچه در تمام عمر احساس می‌کنید بدتر نیست! …. با دریا‌های خون هم نمی‌توانند حقیقت را خاموش کنند! ….

دیگر از نیلوونا، مادر پاول در داستان ماکسیم گورکی نمی خواهم بیشتر بنویسم، از فرنگیس مادر سهیل عربی که یک موجود حقیقی است و در حال حاضر زیر بازجویی ماموران امنیتی است می‌نویسم، از فرنگیسی که مادر یک زندانی سیاسی انارکو سندیکالیست است که یک ماه در اعتصاب غذاست و در دست بازجویان حکومت اسلامی اسیر می‌باشد.

فرنگیس سالهاست که مانند مادر پاول در داستان ماکسیم گورکی خود صدای مادران زندانیان سیاسی دیگر شده است. در آخرین مصاحبه اش با یک رسانه بین اللملی از مادر سهیل بودن هم دیگر رد شده است و خود او از وضعیت بد زندان ها و زندانیان و از وضعیت بد مادی خانواده های دیگر زندانیان سخن گفت.

از فرنگیسی می نویسم که از جنس مادر خاوران است. مادری پیگیر، مادری بی باک و نترس، مادری سرفراز …
فرنگیسی که در صفحه ایستاگرام شخصی خود نوشته بود :
آزادی مشروط به سکوت است و شرافت تشنه فریاد . پس بهتر فریاد .

جدا از هر عقیده و فکر سیاسی که داریم صدای زندانیان سیاسی عقیدتی در بند باشیم و یادمان باشد در خاوران نیز جوانان مبارزی در زیر خاک خفته اند که نظرات و عقاید سیاسی مختلفی داشتند. امروز که سهیل عربی زندانی سیاسی و در اعتصاب غذاست و هنوز زنده است از او دفاع کنیم، مبادا که فردا دیر شده باشد .