Ένας βιασμός, οι υπερασπιστές του & η αντιμετώπιση της πατριαρχικής βίας / A rape, its defenders & retribution vs patriarchy

Τοποθέτηση σχετικά με έναν βιασμό, τους υπερασπιστές του και την αντιμετώπιση της πατριαρχικής βίας

Την περασμένη βδομάδα, σε πάρτυ που διοργάνωσε πολιτική ομάδα, μια γυναίκα η οποία είχε καταναλώσει πολύ αλκοόλ βοηθήθηκε από τους διοργανωτές ώστε να μεταφερθεί σε ασφαλή χώρο για να κοιμηθεί. Τη συνόδεψαν κάποιοι άντρες από την παρέα με τη οποία είχε έρθει στο πάρτυ, άτομα τα οποία ήταν όλα γνωστά στους διοργανωτές του πάρτυ. Ένας από αυτούς του άντρες βίασε τη γυναίκα ενώ ήταν ημιαναίσθητη. Τις επόμενες μέρες, η γυναίκα ενημέρωσε τους διοργανωτές για το τι είχε συμβεί. Μερικές μέρες αργότερα, σύντροφοι που είχαν σχέση με το πάρτυ ανέλαβαν δράση αυτοδικίας ενάντια στον βιαστή. Ο βιαστής παραδέχτηκε ότι έκανε σεξ με τη γυναίκα ενώ ήταν ημιαναίσθητη και σε κατάσταση βαριάς μέθης. Στη συνέχεια ο βιαστής ξυλοκοπήθηκε.

Δύο μέρες αργότερα, άτομα από την ομάδα στην οποία ανήκει και ο βιαστής, έκαναν δημόσια παρέμβαση-πορεία ενάντια στο θύμα του βιασμού και στους συντρόφους που μαζί της είχαν εκδικηθεί τον βιαστή. Προπορευτής αυτής της πορείας δίπλα στον βιαστή βρισκόταν και ένας ναρκέμπορας μαζί με τους υποστηρικτές του. Τις τελευταίες εβδομάδες ο συγκεκριμένος ναρκέμπορας, έχει απειλήσει την ίδια γυναίκα με βιασμό, καθώς και ότι θα επιτεθεί σε συντρόφους. Το σύνθημα της πορείας ήταν «Όχι άλλη βία».

Για να απολογίσουμε δημόσια αυτά τα γεγονότα, πρέπει να περιγράψουμε τη συνολική εικόνα. Ακολουθεί εδώ η αλληλουχία των γεγονότων και το πολιτικό υπόβαθρό τους.

Τον προηγούμενο μήνα, σχηματοποιήθηκε μέσα στην κατάληψη CLANDESTINA μια ομάδα ναρκεμπόρων. Η CLANDESTINA ξεκίνησε τον Ιούνη του ‘۱۸ ως αυτοοργανωμένο εγχείρημα μεταναστών, δηλώνοντας ανοιχτά τα ελευθεριακά χαρακτηριστικά της. Η ομάδα των ναρκεμπόρων, με τη συνδρομή μερικών ακόμα υποστηρικτών της μέσα στην κατάληψη, εγκατέστησε σχέσεις εξάρτησης και τρομοκρατίας στην κατάληψη. Επιχείρησε να πάρει τον έλεγχο της κατάληψης, καταλύοντας την ελευθερία και την ισότητα της κοινότητάς της, εμποδίζοντας με εκφοβισμό και παρενόχληση τις αποφάσεις και την αποφασιστική ισχύ της συνέλευσής της. Ένας από τους τέσσερις ναρκέμπορους υφάρπαξε για κάποιες εβδομάδες για ιδιωτική χρήση τον γυναικείο συλλογικό χώρο της κατάληψης.

Στο ίδιο διάστημα, ένας άλλος ναρκέμπορος από την ίδια ομάδα, που δεν έμενε στην κατάληψη, επιτέθηκε σωματικά, με φονικά μέσα και φραστικά, σ’ ένα σύντροφο αναρχικό μετανάστη. Ο σύντροφος έγινε στόχος αυτής της ομάδας επειδή είχε την ίδια εθνική καταγωγή με τα μέλη της, αλλά αντί να υποστηρίξει τις κερδοσκοπικές δραστηριότητές της, έχει οργανωθεί πολιτικά, αγωνίζεται στη νέα γειτονιά του, τα Εξάρχεια και έχει πάρει θέση ενάντια στον κρατικό και παρακρατικό έλεγχο και την αυτοκαταστροφική αφομοίωση της προλεταριακής βάσης σε αυτόν μέσω του ναρκεμπορίου. Λίγες μέρες μετά από αυτήν την επίθεση στον σύντροφο, κατά τη διάρκεια ενημέρωσης της συνέλευσης της CLANDESTINA από τη συλλογικότητα της GARE γι’ αυτό το συμβάν, εμφανίστηκε σύσσωμη η ομάδα των ναρκεμπόρων, εκτοξεύοντας δολοφονικές και σεξιστικές απειλές ενάντια στους παρευρισκόμενους αναρχικούς, στη συλλογικότητά τους και γενικότερα στο κίνημα.

Σύντομα η συνέλευση της CLANDESTINA αποφάσισε να εκδιώξει τους τέσσερις ναρκέμπορους και τελικά απευθύνθηκε προς εκείνους με τους οποίους είχαν κοινή αγωνιστική εμπειρία, για να κάνει πράξη την θέλησή της. Η CLANDESTINA συγκεκριμενοποίησε τους λόγους της εκδίωξης:

۱٫ Έκαναν εμπόριο ναρκωτικών στην πλατεία Εξαρχείων και φυλούσαν ναρκωτικά στην κατάληψη.

۲٫ Σεξουαλική παρενόχληση γυναίκας μες στο κτίριο.

۳٫ Μας απειλούσαν και δημιουργούσαν συνθήκες έντασης και άγχους. Κυριαρχούσαν και ακύρωναν τη συνέλευση, δημιουργώντας καυγάδες.

۴٫ Χρησιμοποίησαν βία ενάντια σε μέλος της CLANDESTINA.

Πριν ακόμα ολοκληρωθεί η εκδίωξη όλων των ναρκεμπόρων η CLANDESTINA δέχτηκε βίαιη επίθεση εξωτερικά από δυο απαυτούς, καθώς και εκείνον που είχε χτυπήσει τον σύντροφο μετανάστη κάποιες μέρες πριν και άλλους συνεργάτες τους. Ακολούθησαν και άλλες επιθέσεις με πέτρες και άλλα αντικείμενα, κατά τις οποίες οι ναρκέμποροι απειλούσαν ότι θα βιάσουν και θα δολοφονήσουν όποιες/ους υπερασπίζονταν την κατάληψη. Οι επιθέσεις στην κατάληψη, θορύβησαν τη γειτονιά, εξέθεσαν την κατάληψη και έφεραν τους μπάτσους απ’ έξω.

Από κοινού η CLANDESTINA, η GARE, πολιτικοί πρόσφυγες στην Ελλάδα από την Αναρχική Ομοσπονδία Ιράν κ’ Αφγανιστάν και αλληλέγγυοι/ες, δήλωσαν μια μέρα μετά την εκδίωξη των ναρκεμπόρων, κατά την κοινή περιφρούρηση της CLANDESTINA, ότι: «Εμείς αγωνιζόμαστε όλοι μαζί, ανοιχτά και συλλογικά, υπερασπιζόμενοι την αυτονομία και την αλληλεγγύη των εγχειρημάτων κοινωνικής αυτοοργάνωσης. Όλοι μαζί ανταποκριθήκαμε σε μια δηλωμένη ανάγκη της Clandestina μετά απο αίτημά της και αφού είχε εξαντλήσει τις προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος μέσα στη συνέλευσή της, η οποία βαλόταν από τη συμμορία. Όλοι μαζί απομακρύναμε τους μικροτύραννους που εκμεταλλεύονταν την κατάληψη, απειλούσαν τους κατοίκους της, είχαν υφαρπάξει τον χώρο της γυναικείας συλλογικότητας και διαφέντευαν το κτίριο τις τελευταίες εβδομάδες. Όλοι μαζί υπερασπιζόμαστε την κατάληψη μέχρι την υλοποίηση της κοινής απόφασης μας να εκδιωχθούν απο τη γειτονιά αυτοί που συνεχίζουν να απειλούν ότι θα σφάξουν συντρόφους κι οτι θα βιάσουν γυναίκες, μετανάστριες, αγωνίστριες (και έγγυες) ».

Κατά την πολυήμερη αντιπαράθεση της κοινότητας της CLANDESTINA με τους ναρκέμπορους, πριν και μετά την εκδίωξή τους, απείλησαν πολλές φορές με βιασμό και δημόσια διαπόμπευση μια μετανάστρια μέλος της CLANDESTINA, που είχε το θάρρος να τους αντιταχθεί ευθέως. Οι χαφιέδες των ναρκεμπόρων μέσα στην κατάληψη συνέχισαν να μεταφέρουν τις απειλές τους. Είκοσι μέρες μετά την εκδίωξη των ναρκεμπόρων, η αντιστεκόμενη μετανάστρια που βρισκόταν υπό απειλή, βιάστηκε από έναν άντρα όπως περιγράφουμε στην εισαγωγή αυτού του κειμένου.

Στην κουλτούρα της ελευθερίας και ισότητας για την οποία παλεύουμε, η επιστροφή της βίας σε έναν βιαστή είναι δίκαιη. Η εμπειρία της αντιμετώπισης του βιασμού μέσα στο κίνημά μας είναι ζοφερή. Αυτό που κυριαρχεί είναι η αποφυγή του ζητήματος, η αποφυγή οποιασδήποτε ευθύνης και τελικά ο στιγματισμός του θύματος, χρησιμοποιώντας όλες τις διαθέσιμες προφάσεις. Έτσι, σε αυτήν την κυρίαρχη κουλτούρα, η άμεση απονομή δικαιοσύνης είναι επαναστατική.

Καταλαβαίνουμε ως επιπρόσθετη περιπλοκή σχετικά με το βιασμό της συγκεκριμένης γυναίκας, το γεγονός ότι βρισκόταν ήδη στοχοποιημένη στην κοινότητά της ως αντιστεκόμενη γυναίκα, ειδικά κατά την αντιπαράθεση με αυτή την προαναφερόμενη συμμορία. Στο πάρτυ η γυναίκα εναποτέθηκε στην έμπιστη φροντίδα μελών της κοινότητάς της ενώ ήταν ευάλωτη. Ένας από αυτούς παραβίασε αυτή την εμπιστοσύνη με το πιο βάρβαρο τρόπο.

Η κλίκα μέσα στην CLANDESTINA, η οποία σχετίζεται με τους ναρκέμπορους, και μαζί με αυτούς, χρησιμοποίησαν αυτά τα γεγονότα, το σεξιστικό υπόβαθρό τους και την άμεση αντιπαράθεση με την πατριαρχική βία, για να ανακτήσουν τον έλεγχο εντός της γειτονιά και εντός της κατάληψης. Η πορεία “Τέλος στη βία” ήταν ένα ακόμη βήμα αυτής της κλίκας στην επιθετικότητά τους απέναντι στο κίνημα, καθώς και στην προσπάθειά τους να υποτάξουν τους μετανάστες στον συμμορίτικο έλεγχο. Χρειάζονται να προστατέψουν τα κέρδη τους και να συνεχίσουνε τη μπίζνα. Μια αντιπαράθεση με μια κατάληψη (στην προκειμένη περίπτωση τη GARE), και με αυτούς που αντιπαλεύουν την πατριαρχική εξουσία και τον μαφιόζικο έλεγχο πάνω στο δημόσιο χώρο, δε μπορεί παρά να θέτει εμπόδια στις κερδοσκοπικές δραστηριότητές τους. Για τους ναρκέμπορους, αυτή τη πορεία ήταν πρωταρχικά ζήτημα προστασίας για τους ίδιους, στήνοντας μια ασπίδα γύρω τους, με τα σώματα και τη συντηρητική κουλτούρα που υπάρχουν μες στην CLANDESTINA.

Το γεγονός ότι αυτή η γυναίκα ήταν ήδη σε διαδικασία εκδίωξής της από την CLANDESTINA, αναδεικνύει το υπόβαθρο που ήδη υπήρχε: την τάση του πατριαρχικού εξουσιαστικού ελέγχου πάνω στο σύνολο της κοινότητας. Ο βιασμός και η απομόνωση δεν αντιπροσωπεύει μόνο την επιβολή κάποιων κακόβουλων αντρών, αλλά την τομή ριζικών αντιπαραθέσεων εντός του κοινωνικού πεδίου. Η άμεση απονομή δικαιοσύνης ενάντια στην πατριαρχική βία, έγινε αντιληπτή ορθώς, ως, όχι απλά μια δράση ενάντια σε έναν βιαστή, αλλά και ενάντια στην παράδοση της πατριαρχίας και την κανονικοποίηση του βιασμού. Αυτή η ομάδα οργάνωσε την αντίδρασή της με τον ίδιο τρόπο που κινητοποιούνται οι φασίστες για να πυροδοτήσουν συντηρητικές κοινωνικές τάσεις προς όφελος των συμφερόντων τους. Στιγμάτισαν μια γυναίκα η οποία δεν ταίριαζε με τις κοινωνικές νόρμες (σαν μεσαιωνική μάγισσα), ώστε να ενισχύσουν τις πατριαρχικές αξίες, να αφαιρέσουν όσουν θεωρούνται ‘μη κανονικοί’ από τον χώρο, και να χτίσουν μια νέα κλίκα ελέγχου. Ανήγαγαν την επίθεση ενάντια στην επιβολή ενός άντρα σε γενική επίθεση ενάντια στην παράδοση συνολικά, ώστε να κινητοποιήσουν τα αντιδραστικά αντανακλαστικά και να εγκαθιδρύσουν μια ιεραρχία. Ένα από τα θεμέλια της οικογένειας είναι η επιθυμία της για ασφάλεια, μια τάση προς το κατεστημένο. Αυτή η επιθυμία για ασφάλεια, μεταξύ άλλων, όπως η θέληση για αυτοοργάνωση, τάχθηκε απέναντι στη βία των ναρκέμπορων που εμπόδιζε τη ζωή της κατάληψης και έθετε οικογένειες σε κίνδυνο. Όταν, όμως, η παραδοσιακή τάξη συνάντησε ανταγωνισμό (χειροδικία απέναντι σε ένα βιασμό), αυτή η ίδια τάση για ασφάλεια καθυπόταξε ορισμένους στο να υποστηρίξουν τους ναρκέμπορους. Είναι ακριβώς αυτό το κοινωνικό υπόβαθρο, που επέτρεψε σε αυτούς που θέλουν να κυριαρχήσουν να χρησιμποιήσουν εργαλεία του αγώνα (όπως μια πορεία) για μια αντιδραστική κατεύθυνση.

Η κινητοποίηση των πατριαρχικών τάσεων ενάντια σε αυτούς που αντιστέκονται σε αυτές, δημιούργησε μια νέα τάξη. Με την απόφαση να γίνει πορεία, η συμμετοχή σε αυτήν εκβιάστηκε από μια κλίκα σε όλη την κοινότητα υπό την απειλή εκδίωξης από το κτίριο. Η απειλή αυτή υλοποιήθηκε μετά την πορεία με εκκαθαρίσεις ατόμων που δεν ήθελαν να συμμετάσχουν στην πορεία. Έτσι εγκαθιδρύονται οι δικτατορίες. Η απόφαση να εκδιωχθούν οι ναρκέμποροι πάρθηκε και υλοποιήθηκε με αντιδιαμετρικό τρόπο. Η απόφαση ήταν απόρροια συναίνεσης ενός ευρέος σώματος με όρους κοινού αγώνα. Κατόπιν της υλοποίησής της, η απόφαση μπήκε θέμα απολογισμού και συζήτησης με ολόκληρο το σώμα της CLANDESTINA, το οποίο είχε ανακτήσει την ισχύ να οργανωθεί οριζόντια σ’ενα ελεύθερο περιβάλλον. Η κοινότητα, ανεξάρτητη από κάθε απειλή, κατέληξε στα ۴ σημεία που προαναφέρθηκαν, τα οποία σήμερα καταλύονται.

Η μεταφορά του ελέγχου από την απευθείας εφαρμογή του από το κράτος και το κεφάλαιο, στις καθημερινές σχέσεις, καθώς και ο πολλαπλασιασμός του ελέγχου εκεί, είναι κομμάτι του συστήματος της τάξης. Η εγχάραξη των μικροεξουσιών στην κοινωνική ζωή είναι κάτι που τα συνολικά σχέδια της καταστολής και του ελέγχου επαναφέρουν διαρκώς. Το κράτος χτίζει, για την ίδια του την ασφάλεια, ένα κλίμα όπου οι άνθρωποι προστρέχουν για να γίνουν οι ίδιοι όργανα του ελέγχου. Σε αυτά τα γεγονότα που περιγράφουμε, ένας φιλοκυβερνητικός εκμεταλλευτής των μεταναστών, προπαγανδιστής στα social media, άδραξε την ευκαιρία να σπείρει συκοφαντικές κατηγορίες εναντίον αναρχικών. Στις πράξεις του βλέπουμε πώς τα συμφέροντα του κράτους και των διάφορων παραγόντων του συναντιούνται.

Τί σημαίνει το αίτημα “Τέλος στη βία” στο πλαίσιο ενός βιασμού; Σημαίνει τον αφοπλισμό όσων αντιστέκονται στην επιβολή. Σημαίνει την συνέχιση της πατριαρχικής ειρήνης, το να αφήσουμε τον βιασμό και την εκμετάλλευση των γυναικών στο απυρόβλητο. Όταν οι ναρκέμποροι, όπως και όλοι οι επιχειρηματίες μιλάνε για ειρήνη, εννοούν την συντήρηση και επέκταση της κερδοφορίας του ενόσω αποικίζουν τον κοινωνικό χώρο. Είναι το κράτος που μιλάει στη γλώσσα της ειρήνης, γιατί είναι η δική τους ειρήνη που καλούμαστε να κρατήσουμε, να αφήσουμε το μονοπώλειο της βίας στα χέρια του κράτους. Όταν η ειρήνη έρχεται σε αντίθεση με τη δικαιοσύνη, τότε εξυπηρετεί την καθεστυκία τάξη. Η εφαρμογή της άμεσης δικαιοσύνης και η απώθηση των αυτουργών της πατριαρχικής βίας, ειδικά μέσα στις συνθήκες που περιγράφουμε, είναι η αυτοάμυνα της ίδιας της κοινότητας. Πρέπει να χτίσουμε ένα χώρο εμπιστοσύνης για να μπορούμε να αγωνιστούμε.

Η αυτονομία των καταλήψεων δεν είναι υπερασπίσιμη με οποιουσδήποτε όρους. Ο όρος είναι ότι δημιουργούμε κοινότητες για την ελευθερία και την αλληλεγγύη. Αυτό που έχει σημασία είναι το πώς μια οργάνωση αλλάζει το πεδίο: τι κάνει; Αυτονομία δεν σημαίνει κλειστοί χώροι, τοίχοι πίσω απ’τους οποίους επιτρέπεται να κυριαρχεί η εξουσία. Η αυτονομία δικαιώνεται με τη συμβολή της στη δημιουργία ενός απεριόριστου χώρου δίχως κυριαρχία και εκμετάλλευση.

Η κοινότητα στις γειτονιές, η κοινότητα καταλήψεων πέρα από διαχωρισμούς εθνικούς και φύλων, και η οικουμενική κοινότητα χτίζεται με τη μαχητική αντίσταση ενάντια σε κάθε εξουσία και καταπίεση. Δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε με όλες τις δυνάμεις σε αυτόν τον αγώνα.

۲۴/۱۰/۲۰۱۸

Κατάληψη GARE

……………………………………………………………………………………………………………………….

Statement regarding a rape, its defenders and the retribution against patriarchal violence

Last week at a political dance party, a woman who drank too much was given a safe space by the organizers to relax and sleep. She was accompanied by a few men from the group she came with who were all known by the organizers of the party. One of these men raped her while she was unconscious. The next days the woman informed the organizers about what had happened. Some days later comrades connected with the party took retribution against the rapist. The rapist admitted that he had sex with the woman while she was unconscious and extremely drunk. He was subsequently beaten.

Two days later people from the same group as the rapist, made a public demonstration against the rape survivor and the comrades who had fought with her against the rapist. At the head of this demonstration, next to the rapist, was a drug dealer and his supporters. This drug dealer had been threatening to rape this same woman in the last few weeks and had been threatening to attack comrades. Their slogan was, “Stop Violence”.

In order to account for these events we must paint the whole picture. Here follows the series of events and their political background.

In the past month, in the squat of Clandestina a bunch of drug dealers formed themselves into a group. Clandestina began in June 2018 as a self organized migrant project with openly declared libertarian characteristics. The drug dealer group and a few of their supporters built relations of dependence and terrorism inside the squat. They attempted to take control of the squat, dissolving the freedom and equality of the community, by vetoing through intimidation and harassment the decisions and decision making power of its assembly. One of the four drug dealers appropriated the autonomous women’s space inside the squat for his own personal use for several weeks.

In the same period, another drug dealer from the same group, who was never a resident in this squat, physically and verbally attacked an anarchist migrant comrade. This comrade became a target from this drug dealing group because he was of the same national origin, but instead of profiteering from the neighborhood and organizing along nationalistic lines, he chose to organize politically in Exarchia against state and para-state control and the self-destructive assimilation of the proletarian base into para-state control through the drug trade. Following this attack, as GARE was informing Clandestina about the attack in their assembly, the group of drug dealers presented itself uninvited as a unified group and disrupted the assembly. They proceeded to shout murderous and sexist threats against the anarchists who were present, their collective, and the movement in general.

Soon after, the assembly of Clandestina decided to evict the four drug dealers and address those with whom they had a common fighting experience, in order to materialize their decision. Clandestina specified the reasons for this eviciton:

۱٫ Dealings drugs in Exarchia square and keeping drugs inside the building.

۲٫ Sexual harassement to a girl inside the building.

۳٫ Threatening us and making a situation in which we were full of stress. They were dominating and cancelling the assembly and making fights.

۴٫ Using violence against a member of Clandestina.

Before the eviction of all four drug dealers was even completed, Clandestina squat was violently attacked from the outside by two of the four dealers alongside the same dealer who had attacked the migrant comrade a few days before. More attacks followed with rocks and other objects during which the dealers were threatening that they would rape and murder some of those defending the squat. These attacks alarmed the neighborhood and brought the cops outside.

A day after the eviction during the common guarding of the squat Clandestina, Gare, political refugees from the anarchist federation of Iran and Afganistan, and solidarians declared:

“ We are fighting all together, openly and collectively, defending the autonomy and the solidarity of the projects of social self-organization. All together we responded to the stated need of Clandestina, who, having exhausted the efforts to resolve the problem within its assembly which was oppressed by a gang, requested help. All together we took away the petty tyrants who were exploiting the squat, threatening its residents, had appropriated the women’s space of the collective, and were playing lords of the building throughout the past weeks. All together we defend the squat until the materializing of the common decision to oust from the neighborhood those who continue to threaten that they will slaughter comrades and rape women, migrants, fighters, even pregnant ones. ”

During the confrontation of the community of Clandestina with the drug dealers, which lasted several days, prior and following their eviction, they threatened several times a migrant member of the community who had the courage to directly oppose them, to rape and publicly ridicule her. The snitches of the dealers within the squat continued to convey these threats by them. Twenty days after the eviction of the dealers, the migrant woman who was under threat, was raped by a man as we describe in the introduction of this text.

In the culture of freedom and equality that we fight for, to return the violence to a rapist is just. The experience of dealing with rape inside our movement is mostly a bleak one. What dominates is the intention to avoid the issue, to avoid any responsibility and to stigmatize the rape survivor using any pretext available. So, in this prevalent culture, the direct attribution of justice is revolutionary.

We understand an additional controversy surrounding the rape of this woman in that she was already a targeted member of the community as a resisting woman especially in the confrontation with this gang. She was entrusted to members of her community while in a vulnerable state and one of them breached this trust in a brutal way.

The clique inside of Clandestina affiliated with the dealers together with the dealers utilized this series of events, the sexist background, and the direct confrontation with patriarchy to regain control in the neighborhood and in the squat. This “Stop the Violence” demonstration was also an additional step in the drug dealer clique’s attack on the movement and in the effort to put immigrants under gang control. They need to protect their own earnings and to continue business. A conflict with a squat (in this case GARE), and with those who confront patriarchal authority and mafia control of the public space can only hamper their profit line. For the dealers this demonstration was primarily a matter of their own protection, building a shield out of the bodies and conservative culture of those inside of Clandestina.

The fact that the woman was already in the process of being ousted points to the ground which already existed: the tendency of patriarchal authoritarian control in the totality of the community. The rape and isolation does not represent the imposition of a few bad men, but the intersection of deep conflicts in the social field. Direct justice against patriarchal violence was understood correctly not only as an action against a rapist, but also against the tradition of patriarchy and normalizing rape. This group organized their reaction in the same way fascists mobilize to inflame conservative social tendencies to the benefit of their interests. They scapegoated a woman who broke social norms (like medieval witches), to reinforce patriarchal values, eliminate those deemed ‘not normal’ from the space, and to build a new clique of control. They take an attack on man’s brutal domination as a generalized attack on tradition as a whole to implement reaction and institute a hierarchy. One of the family’s foundational elements is its desire for safety, which tends towards the status-quo. This desire for safety, among others like the will for self-organization, took a stance against the violence of the drug dealers, which disrupted the squat and put families at risk. But, when the traditional order met an antagonist (direct justice against rape), the tendency for safety subordinated some of the people into supporting the dealers. It is exactly this social background which allowed those who wished to dominate to use the weapons of struggle (e.g a demonstration) for a reactionary directive.

The mobilization of the patriarchal tendencies against those who resist them established a new order. With the decision to make the demonstration, participation was coerced from a small clique onto the whole collective with the threat of eviction. This threat was actualized after the demo with purges of people who refused to participate. This is exactly the way dictatorships are established. The decision to kick out the dealers was made and realized in the contrary way. This decision came from a consensus formed of a wide body on the terms of common struggle. After it was implemented it was put up for debrief and discussion for the whole body of Clandestina, which had gained the power to reorganize itself horizontally in a free environment. The community, independent from any threat, concluded on the four points above, which are now being destroyed.

Moving control from the direct implementation of the state and capital into everyday relationships and having them proliferate there is part of the concept of order. The inscription of petty domination on the micro level, into social life is something that is reinstated over and over in the overarching plans of repression and control. The state builds, for its own security, a climate where people clamor to become the enforcers of control. In these events a government affiliated exploiter of immigrants and social media propagandist seized an opportunity to disperse slanderous accusations against anarchists. In his actions we see where the interests of the state and its individual manifesters meet.

What does the demand to “Stop the Violence” mean in the context of rape? It means disarming those who would resist domination. It means a continuation of the patriarchy’s peace, to leave rape and the exploitation of women unimpeded. When the dealers, as with all businessmen, speak of peace it means the preservation and expansion of their profits as they conquer the social space. It is the state which speaks in the language of peace, because it is its peace we are supposed to keep, to leave the monopoly on violence in its hands. When peace is made a contradiction to justice, it is put in the service of the established order. The application of direct justice and removing perpetrators of patriarchal violence, especially in the conditions we describe, is the defense of community itself. We have to build spaces of trust to be able to struggle.

The autonomy of squats is not defensible under all conditions. The condition is that we create communities for freedom and solidarity. What matters is how an organization changes its field: what does it do? Autonomy doesn’t mean closed spaces, whose walls allow for authority to rule. Autonomy is justified by its contribution to creating an unlimited space without domination and exploitation.

Community in the neighborhoods, community of squats across ethnicity and gender and the universal community is build by combative struggle against all authority and oppression. We are committed to continue full force in this struggle.

۲۴/۱۰/۲۰۱۸

Squat GARE