The message of anarchist prisoner Soheil, who has been on hunger strike for one month, is: Revolution happens! #SaveSoheil

ترجمه انگلیسی فایل صوتی سهیل عربی زندانی مبارز آنارشیست از زندان تهران بزرگ ۸ خرداد ۹۷ که ۱ ماه است که همچنان در اعتصاب غذا است

Revolution happens! One is sacrifice for all so that all can come together as one for the goal of revolution. My goal for these strikes has never been for my release from prison. An anarchist fights to eliminate fences, prisons, death and inequality. Here, the Greater Tehran Prison, is a place where 10,000 youth have been dragged away for seven-hundred years in chains and are being addicted to glass, heroine and methadone by prison officials and authorities in order to make an outrageous income from the sale of drugs to prisoners. Drugs that are imported by prison authorities. Now it is the month of Ramadan. They force people to fast in this overwhelming heat, but not even 10% of the budget allocated by the government to feed prisoners is spent on prisoners’ food, and in fact a prison diet is inedible, and of course this quality of prisoners’ feed is entirely purposeful. They give poor-quality and unhealthy food so they are unable to eat and people are forced to buy food from the prison commissary that are priced several times the cost of food outside the prison and this kind of food poisons the blood of prisoners and their families. The Greater Tehran Prison, which they also call Fashafoyeh Prison, is a place of torture, which is in fact a university for young people to become the worst offenders—except for the few who can afford to pay bribes to attorneys, their lackeys, and prison guards the rest are deprived of sport and cultural websites. Here is the Greater Tehran Prison! Using the same shower that has 2 hours of tepid water per week is a dream for 80% of prisoners. This is the situation for prisoners near the capital, woe to the condition of the city’s prison. Yes, my intention to strike is not just to save myself from this torture, rather I want our voices to be heard and cry out to the thousands of young people in my land. What I wrote were a handful of examples. It’s definitely a much worse situation that you can imagine. Let me remind you that it is growing later for the revolution every day. Even if we liberated our homeland today, we would have to work for years to reach where we were 40 years ago. I hope our voices are heard. I hope you can understand how difficult it is for me to write and release this letter and what punishments I can expect, and I hope you find the solution for this common pain

Soheil Arabi – Greater Tehran Prison – May 2018

The political prisoner Soheil Arabi has been tortured and harassed for more than two months in solidarity confinement in Greater Tehran Prison’s Section 2 and has been on hunger strike for a month protesting his situation. Prison authorities have threatened and tortured Soheil and placed shockers on his head, demanding that he write a letter saying that I had committed suicide and I was not on hunger strike, so when Soheil died of a hunger strike the Islamic Republic’s judicial system could declare that Soheil committed suicide. On Monday May 28, 2018, the day the prisoners met with their families, the head of the 2nd of Greater Tehran Prison illegally prevented Soheil from meeting with his family and he bound Soheil’s hands and feet then sent four prison thugs to hit his head but Soheil has been blocked

متن فایل صوتی سهیل عربی زندانی مبارز آنارشیست از زندان تهران بزرگ ۸ خرداد ۹۷ که ۱ ماه است که همچنان در اعتصاب غذا است

انقلاب اینگونه رخ می دهد! یکی فدای همه می شود تا همه برای هدفی مشخص که همانا انقلاب است یکی شوند. هدف من از اعتصاب ها هرگز رهایی از زندان نبوده است. آنارشیست می جنگد تا حصار،زندان،مرگ و نابرابری را از بین ببرد.اینجا زندان تهران بزرگ جایی که ۱۰ هزار جوان دهه هفتادی را به زنجیر کشیده اند و به وسیله مأموران و مسئولان زندان آنان را معتاد به شیشه، هروئین و متادون می کنند تا درآمدی نجومی از فروش مواد مخدر به زندانیان داشته باشند. مواد مخدری که توسط مسئولین زندان وارد می شود.اکنون ماه رمضان شان است. مردم را وادار می کنند که در این گرمای طاقت فرسای فشافویه روزه بگیرند اما حتا ده درصد از بودجه یی که برای تغذیه زندانی از دولت اخذ می شود هم برای خوراک زندانیان صرف نمی شود و به واقع جیره غذایی زندان قابل خوردن نیست که البته این کیفیت از خوراک زندانی کاملا هدفمند است.خوراک بی کیفیت و غیربهداشتی می دهند تا قابل خوردن نباشند تا مردم مجبور شوند اجناس را چندین برابر قیمت بیرون از زندان در فروشگاههای زندان خریداری نمایند و اینگونه نان به خون زندانی و خانواده اش می آلایند. اینجا شکنجه گاه زندان تهران بزرگ است که نامش را ندامتگاه گذاشته اند،که به واقع دانشگاهی برای خلافکار تر شدن جوانان می باشد به جز اندکی که می توانند به وکیل بند و نوچه هایش و زندانبانان باج و رشوه بدهند باقی از سایتهای ورزشی و فرهنگی محروم می باشند مسئولین زندان بر خلاف آئین نامه زندانها، از زندانیانی که در بیرون زندان زورگیر بودند به عنوان پرسنل انتظامات استفاده می کنند و این افراد به سادگی در درون زندان اقدام به زور گیری و پخش مواد مخدر می کنند. اینجا زندان تهران بزرگه! استفاده از همین حمامی که در هر هفته حدود ۲ ساعت آب نسبتا ولرم دارد برای هشتاد درصد زندانیان یک آرزوست . وضعیت زندانی که در نزدیکی پایتخت می باشد چنین است وای به حال زندان شهرستان. آری قصد من از اعتصاب صرفا نجات خودم از این شکنجه گاه نمی باشد بلکه می خواهم صدایم شنیده شود و به فریاد هزاران جوان سرزمین ام برسید. آن چه که نوشتم مشتی بود که نمونه خروار است. قطعا وضعیت بسیار وخیمتر از آنی است که تصور کنید.بازمی گویم برای انقلاب هر روز دیرتر می شود همین امروز هم اگر سرزمینمان را آزاد کنیم سالها باید تلاش کنیم تا دستکم به ۴۰ سال پیش بازگردیم پیشرفت پیشکش! امیدوارم صدایم شنیده شود. امیدوارم درک کنیدکه چه سختی می کشم برای نوشتن این نامه و پخش کردنش و چه تنبیهی در انتظار من است و امیدوارم راهکاری برای این درد مشترک پیدا کنید!

سهیل عربی –زندان تهران بزرگ- خرداد ۹۷

زندانی سیاسی سهیل عربی بیش از دو ماه است که در شرایط سختی در سوییت انفرادی تیپ ۲ زندان تهران بزرگ تحت شکنجه و اذیت و آزار قرار دارد ٬اکنون نزدیک به یکماه است که در اعتراض به این وضعیت در اعتصاب غذا می‌باشد. مسئولین زندان با تهدید و شکنجه و گذاشتن شوکر بر روی سر سهیل از او خواسته اند که مکتوب بنویسد که من خودکشی کرده ام و در اعتصاب نبوده ام تا از این طریق وقتی سهیل بر اثر اعتصاب غذا جان خود را از دست داد؛ دستگاه قضایی جمهوری اسلامی اعلام کند که سهیل خودکشی کرده است. روز دوشنبه ۷ خرداد که روز ملاقات زندانیان با خانواده هایشان بود؛ رئیس تیپ ۲ زندان تهران بزرگ بطور غیرقانونی مانع ملاقات سهیل با خانواده اش شده و دست و پایش را بسته و چهار تن از ارازل و اوباش زندان را بالای سر او فرستاده تا به وی سرم بزنند؛ اما سهیل مانع شده است .