چرا روحانی در رابطه با عدم صدور انقلاب به کشورهای منطقه دروغ می گوید؟!

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست جمهوری، حسن روحانی روز پنجشنبه ۲۱ بهمن ماه در دیدار با سفرای خارجی مقیم تهران گفت: «موضوعی که به عنوان ایران‌هراسی در منطقه و جهان آن را تبلیغ می‌کردند این بود که انقلاب اسلامی در مرزهای خود باقی نخواهد ماند و ایرانی‌ها قصد دارند انقلاب خود را به سایر کشورها صادر کنند تا رژیم‌های مستقر در کشورهای منطقه را متزلزل کنند. این موضوع با گذشت زمان مشخص شد که دروغ است و ایران قصد مداخله در امور داخلی دیگران را ندارد.»

جمهوری اسلامی با داشتن سپاه قدس که مخصوص مداخله مسنقیم و غیر مستقیم نظامی در خارج از مرزهای جمهوری اسلامی در سوریه ، عراق ، یمن و……است و با حمایت مستقیم از شیعیان در بحرین ، عربستان سعودی ، لبنان ، نیجریه و…….با حمایت از برگزاری مراسم عاشورا در خارج از مرزهای جمهوری اسلامی و با حمایت مالی از جریانات اسلامی و مساجد و کلاس های قرآن و مدارس مذهبی در خارج از مرزهای خود ، بنابراین چگونه روحانی ادعا می کند که رژیم اسلامی برای صدور انقلاب تلاش نمی کند؟!

روزنامه گاردین پیشتر در گزارشی سپاه قدس را یکی از متولیان صدور انقلاب خوانده و نوشته بود: «وظیفه سپاه قدس حفاظت از انقلاب و صدور آن به کشورهای اسلامی است. جوامع شیعه نشان داده‌اند که بسیار مستعد انقلاب هستند و با سپاه قدس همراهی خواهند داشت.»

با جستجوی کوتاهی در اینترنت مطالب و اسناد زیادی را در رابطه با تلاش جمهوری اسلامی برای صدور انقلاب ننگین اسلامی می توان یافت. در اینجا می توانید چند نمونه را ملاحظه بفرمائید :

عمق ارادت و محبت زائران کشور نیجریه به خمینی و خامنه ای + عکس

زائران کشور نیجریه در عزاداری اربعین ۱۳۹۳ در عراق با همراه داشتن تصویر خمینی و خامنه ای به عزاداری پرداختند.

این تصویر مربوط به زائرانی از کشور نیجریه است که عکس ابراهیم الزکزکی رهبر شیعیان وابسته به جمهوری اسلامی در این کشور را در کنار تصویر خمینی و خامنه ای نشان می دهد.

لازم به ذکر است که الزکزکی تصویری از خامنه ای را روی میز کار خود قرار داده است و تاکید دارد که شیعیان نیجریه احترام خاصی برای خامنه‌ای به عنوان مقتدای شیعیان در جهان قائل هستند.

در رابطه با چگونگی صدور انقلاب جنایتکار اسلامی ، یکی از سایت های رژیم با ” ارائه راهکارهایی برای اثر گذاری بیشتر سیاست صدور انقلاب” می نویسد :

در صدور انقلاب با توجه به امکانات و موانعی که در مقابل صدور انقلاب وجود دارد باید در سیاست صدور انقلاب بازنگری شود و با توجه به شرایط کنونی باز نویسی شود در این راستا ضروری است که به نکات زیر توجه لازم مبذول شود.

*تمرکز تصمیم گیری : تا به امروز در مورد صدور انقلاب مرجع خاصی برای سیاست گذاری و هماهنگی فعالیت ها و هدایت آن و جود نداشته است و نهادها سازمانها و وزارتخانه های مختلفی در این زمینه فعالیت کرده اند از جمله : سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، وزارت امور خارجه، وزارت اطلاعات، وزارت بازرگانی، وزارت جهاد سازندگی، وزارت فرهنگ و ارشاد، سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان فرهنگ و ارتباط اسلامی، حوزه های علمیه، صداوسیما ، مرکز ملی گفتگوی تمدن ها، مجمع جهانی اهل بیت، مجمع تقریب مذاهب که هریک به نوه خود و با امکاناتی و قابلیت هایی و ابزارهایی که در اختیار داشتند به نوعی در جهت صدور انقلاب گام بر می دارند(حشمت زاده ۱۳۸۵ص۳۰۳-۳۰۲) که همانطور که مشخص است بسیاری از این سازمانها و ارگانها هیچ گونه ارتباطی باهم ندارند و هریک به صورت جداگانه در این راستا فعالیت می نمودند و می نمایند و از هیچ سیاست کلی تبعیت نمی کنند و هریک از این ارگانها دارای اطلاعات مفیدی در مورد تجربیات خود در امر صدور انقلاب می باشند ولی از آنجایی که به صورت جزایر جداگانه ای هستند ارگانهای دیگر از این اطلاعات بی بهره هستند و بعضی اوقات موازی کاری هایی صورت می گیرد که باعث اتلاف منابع می شود بنابراین تشکیل نهادی که متولی بحث صدور انقلاب باشد یا حداقل محول کردن امر صدور انقلاب به یکی از ارگانها به عنوان سیاست گذار و هماهنگ کننده و تجمیع اطلاعات و تجربیات و سیاست گذاری کلی و مشخص نمودن وظایف هر بخش ضروری به نظر می رسد.

**حمایت از نهضت های آزادی بخش: بر اساس سخنان حضرت امام(ره) و نص صریح قانون اساسی مبنی بر حمایت جمهوری اسلامی ایران از نهضت آزادی بخش دولتهای جمهوری اسلامی موظف به حمایت از این جنبش ها هستند حمایت جمهوری اسلامی به هر نحو باعث گرایش این جنبش ها به جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی خواهد شد که علاوه بر افزایش قدرت چانه زنی ایران و ایجاد یک تصویر مثبت در اذهان مسلمانان و مستضعفین نتیجه نهایی آن صدور انقلاب خواهد بود.

جمهوری اسلامی ایران تجربیات موفقی در حمایت از جنش های آزادی بخش داشته است که حزب الله لبنان یکی از نمونه های آن می باشد بنابراین هموراه باید حمایت از جنبش های آزادی بخش و مستضعفین جز لاینفک در صدور انقلاب و سیاست های مختلفی که در راستای آن اتخاذ می شود، باشد.

***مهمترین تفاوت ارتباطات بین فرهنگی با ارتباطات بین المللی آن است که اولی مبتنی بر حضور بی واسطه حضوری و رودروی یک فرد یا یک گروه با فرهنگ دیگر است و دارای فرایندی کند و آثاری پایدار است و در مقابل ارتباطات بین المللی مبتنی بر ارائه تصویری از یک فرهنگ از طریق وسایل ارتباط جمعی برای مخاطبان فراگیر از فرهنگ های دیگر است و داری بردی وسیع فرایندی سریع و آثاری گذراست. (آشنا ۸۴ ص۲۰) که در روش اول که بر پایه ارتباط فردی رودرو و مستقیم متمرکز شده است می توان از فرستادن مبلغان مذهبی، هنرمندان، تاسیس مدارس تدریس زبان، استفاده از سازو کار حقوق بشر به منظور حرکت فعالانه و تدافعی در برابر غرب، برقراری ارتباط میان نهاد های مدنی انقلابی با نهادهای مدنی کشورهای هدف و تلاش برای جذب دانشجویان خارجی نام برد. و در روش دوم که بیشتر با ارتباطات جمعی یکطرفه و غیر مستقیم سروکار دارد در آن استفاده از ایستگاهای رادیویی تولید فیلم ها و مستند های مختلف چاپ نشریات و روزنامه ها راه اندازی شبکه های ماهواره ای و وب سایت قرار می گیرند.

یکی از مهمترین برتری ها این روش این است که با توجه این که با فضاهای عمومی سرو کار دارند، امکان محدود کردن بسیار کم است به عنوان مثال تبادلات دانشگاهی و روابط NGOها روابط هنری و هنرمندان که جزئی از ارتباطات فرهنگی هستند و همچنین وب سایت ها امواج رادیویی که جزئی از ارتباطات بین الملل هستند که دولت ها امکان محدود کردن آنها را به طور کامل ندارند اهمیت این مورد برای جمهوری اسلامی از این جهت است که با وجود تمام تحریم های موجود علیه جمهوری اسلامی دولت های مخالف انقلاب اسلامی نمی تواند تمام این فضا ها را به طور کامل ببندد و مانع رسیدن پیام جمهوری اسلامی به گوش ملت ها بشوند.

یکی از مسائل مهم در تبلیغات که باید به آن توجه شود محتوای پیام های ارسالی و ابزار ارسال پیام است ،در دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران نیز علاوه بر پیام عمومی که آشنا کردن ملل مختلف با تاریخ و فرهنگ و تمدن ایرانی و انقلاب و دستاوردهای آن و پیشرفت های صورت گرفته پس از پیروزی انقلاب اسلامی و مدل حکومتی در جمهوری اسلامی است باید روی برخی از پیام ها و فعالیت های اختصاصی برای هر دسته از کشورها مختلف با ویژگی های یکسان تاکید بیشتری نمود و در مورد ابزارها نیز هرچند باید به تمام ابزارهایی که در دیپلماسی عمومی استفاده می شوند به صورت یک بسته کامل نگاه کرد نه به صورت جدا از هم و تا بتوانیم بهترین نتیجه را بدست بیاوریم، اما با توجه به اوضاع خاص کشورها باید روی ابزارها و فعالیت های خاصی تاکید بیشتری نمود برای حصول به این منظور باید کشورها به چند گروه تقسیم شوند :

گروه اول کشورهای محروم هستند که غالبا شامل کشورهای آفریقایی می باشد که هم از نظر اقتصادی محروم می باشند هم از نظر فرهنگی که محتوای پیشنهادی پیامها در این گروه ظلم ستیزی آشنایی با اسلام حقیقی می تواند باشد و و دیپلماسی عمومی در این کشورها با توجه به شرایط این کشورها باید دیپلماسی فرهنگی مبتنی بر تماس مستقیم باشد مانند ساخت مراکز بهداشتی احداث مراکز آموزشی اعزام مبلغ های دینی ساختن اردوگاه ها اختصاص بورس های تحصیلی. دسته دیگر کشورهای مسلمان سنی می باشند که محتوای پیام علاوه بر محتوای عمومی باید شامل توجه دادن به موضوع فلسطین و نوع مواضع ایران در قبال فلسطین و مسئله وحدت بین شیعه و سنی استکبار ستیزی می تواند باشد ابزارهای دیپلماسی عمومی در این کشورها می توانند دعوت از اساتید و روزنامه نگاران به کشور کمک و حمایت از احزاب موجود توضیع کتب اسلامی و انقلابی همچنین فعال کردن NGO ها و برگزاری کنفرانس ها باشد گروه بعدی کشورهای غیر مسلمان است که محتوای پیام در این کشورها علاوه بر محتوای عمومی می تواند تبلیغ اسلام به عنوان دین رحمت و همجنین توضیح عقاید تشیع باشد و نوع دیپلماسی فرهنگی می تواند با تاکید بر دعوت از اساتید و روزنامه نگاران برای بازدید از کشور ساخت مساجد ایجاد مدارس اسلامی برای ترویج عقاید اصیل اسلامی و اختصاص بورس های تحصیلی آموزش زبان و اعزام مبلغ ها و برگزاری کنفرانس باشد گروه بعدی کشورهای شیعی هستند که محتوای پیام همان پیام های عمومی است و استفاده از تمامی ابزارهای ارتباطی و فرهنگی است.