آیا آنارشیستها واقعا هیچ قانونی را بر نمی تابند و طالب هرج و مرج هستند ؟

این سوالی ست که بارها و بارها تکرار شده و پاسخ های بسیاری نیز بدان داده شده است که بسیار شبیه به هم بوده اند … و تقریبا فحوا و محتوای پاسخ ها کاملا درست .
ولی بر آن شدم که این بار پاسخی متفاوت ، نه از منظر محتوا ، بلکه از لحاظ شکل پاسخ ، بر این پرسش بنویسم .
برای شروع نیاز است تا کمی آن قسمت از مغزمان را که در آن واژه ی قانون را پیش نیاز امنیت و آسایش( در مقابل هرج و مرجی که آنارشیستها را بدان شناسانده اند ) برایمان جا انداخته اند کمی قلقلک دهیم !
نیاز نیست تا دوره ی حکمرانی بلامنازع کلیسا بر اجتماع یا حکمرانی نرون و یا هر قانون و قانونمداری از گذشته های دور را یاد آور شویم …. کافی ست به همین دهه های گذشته نگاهی دوباره ولی عمیق تر بیاندازیم ….
آپارتاید در آفریقای جنوبی را به عنوان مثالی آشنا در نظر بگیرید .
آپارتاید یک قانون بود و طبق تعریف قانون نویسان و قانون مداران لازم الاجرا … و هر کس که از آن تخطی میکرد ، مستوجب کیفر .
چه کسانی این قانون را برنتافتند ؟
جواب این است ؛ قانون شکنان .
تاریخ بشری بدون لحظه ای سکون پر است از حاکمینی که قانون مینویسند و افرادی که قانون شکنی میکنند و قانونی نو می نویسند !
اگر امروز بشر ، در حال تجربه ی حکومتهایی با انواع و اقسام نامهاست که نسبت به سده های پیشین قابل تحمل ترند ، به خاطر وجود کسانی ست که سر تعظیم در مقابل قوانین فرو نیاوردند .
پس مشکل کجاست و در این میان ایده های آنارشیستی در کجای این سیر تحول قرار دارند که حتی راضی به این سیر نیز نیستند؟

مثالی هست که عنوانش بهتر میتواند در ادامه ی کلام کمکمان کند :
گویند که دیوانه آن نیست که اشتباهی را چندین مرتبه تکرار کند ! بلکه دیوانگی در این است که اشتباهی را چندین مرتبه تکرار کنند به این امید که نتیجه ی دیگری این بار به دست آورند !!!
حکومت… سرکوب مخالفان …. بسط قانون برای تحکیم حکومت …. نارضایتی عمومی …. شورش و انقلاب …. فروپاشی حکومت…. و حکومتی دیگر ….

این سیکل معیوب است و هر که بدان باور دارد یا از آن متنفع است یا باید در سلامت عقلش شک کرد .
و آنارشیستها به درستی دریافته اند که محور اصلی تمام این کشمکشها قدرت است . چرا که قدرت فساد می آورد ، بنابراین تمام‌ مبارزاتشان در راه براندازی حاکمان ، حول محور این اصل می گردد ؛ نفی حاکمیت .
و وجه مشخصه ای که آنان را از تمامی مبارزان و براندازان جدا میسازد ، در این است که اولا مبارزاتشان در راه کسب حاکمیت نیست و دوم اینکه هیچ نوعی از حکومت را برای پس از براندازی ، به ملت ها تعیین تکلیف نمی کنند .
و اما در مورد هرج و مرج طلب خواندن آنارشیستها :
باید خاطرنشان شوم که برخی کلمات به مرور زمان به قدری در کنار هم استفاده شده اند که گویا لازم و ملزوم یکدیگر شده اند ؛؛؛ از آنجمله کلمات میتوان به همنشینی بی قانونی و هرج و مرج طلبی اشاره داشت .
فرض کنید که در محیطی “بالاجبار” به کار گماشته شده اید و طبق همان اجبار ملزم به رعایت قوانینی نیز شده اید که بسیار بی رحمانه و ظالمانه وضع شده اند … و طبق همان قانون‌ با هنجارشکنان و قانون شکنان به سختی مقابله خواهد شد .
خب در این شرایط چه کاری را میتوانید انجام دهید ؟!!!
دو راه پیش روی شما قرار دارد :
یا باید دم بر نیاورده و بسوزید و بسازید … یا اینکه پا روی قانون بگذارید تا شرایط را تغییر دهید .
اگر راه دوم را انتخاب کنید ، از دیده ی کسانی که قوانین را وضع کرده اند ( و حتی شاید برخی از آنانکه راه اول را برگزیده اند) شما هرج و مرج طلب خوانده و دیده خواهید شد …
ولی آیا واقعیت این است و “هدف” شما ایجاد هرج و مرج بوده است ؟ یا آنکه هدف شما عدم بردگی و بندگی تحت حاکمیت “قانون” بوده است ؟
اینکه گروهی ، آنارشیست ها را هرج و مرج طلب می پندارند ، در بهترین فرض ممکن ، افرادی ناآگاه به آنارشیسم هستند ؛ وگرنه چطور میشود افرادی را هرج و مرج طلب خطاب کرد که در اندیشه شان ، کارها باید داوطلبانه ، و با مشارکت و تعاون با دیگران انجام پذیرد ؟… آن هم‌ نه زیر جبر قانون ؛ بلکه خود خودخواسته و به دور از هر جبری…..

——————————————————————————————————————————————————————————————————–

آیا آنارشیستها واقعا هیچ قانونی را بر نمی تابند و طالب هرج و مرج هستند ؟

Text Size

Explore More

Publishing and Redistributing all contents on this website is completely free