عدم موافقت با مرخصی درمانی و آزادی مشروط زندانی سیاسی محمدرضا احمدی

مطابق قانون #محمدرضااحمدی به دلیل شرایط جسمی وخیم و بیماری هایی که دارد باید مشمول قانون عدم تحمل کیفر شده و آزاد شود .

آقای احمدی ﺟﻬﺖ ﻣﺪﺍﻭﺍﯼ ﺩﯾﺴﮏ ﮐﻤﺮ ﻭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻬﺮﻩ ﺳﺘﻮﻥ ﻓﻘﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﻣﺒﺮﻡ ﺑﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﯼ ﺍﻣﻨﯿﺘﯽ ﺍﺯ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﻭﯼ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺑﻌﻤﻞ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ ، ﺍﺯ ﺍﻋﻄﺎﯼ ﻣﺮﺧﺼﯽ ﺟﻬﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﺭﺿﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﺁﻥ ﺑﻌﻠﺖ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻥ ﮐﻒ ﺯﻣﯿﻨﻬﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﺑﻌﻤﻞ ﻣﯿﺂﻭﺭﻧﺪ.

ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭﯼ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﺎﺑﺖ ﺣﻖ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﯿﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﺤﺼﻦ ﺩﺭ ﺟﻠﻮﯼ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﯾﻦ ﻭ ﺩﺍﺩﺳﺘﺎﻧﯽ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯾﯽ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﻭ ﺍﻣﻨﯿﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺎ ﻋﺪﺍﻟﺘﯽ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

برای آنکه بهتر بدانیم دلیل اینهمه شکنجه چیست بهنر است بینایه آقای احمدی را که موجب دستگیری اش شد را بخوانیم :

ﺩﻋﻮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻀﻮﺭ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺕ ۱۳ ﺁﺑﺎﻥ

ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺷﺸﺸﺼﺪ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ، ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎ ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻭ ﺑﺎﺗﻮﻣﻬﺎ ﺳﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﮑﺎﻓﺖ ﺍﯾﻦ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺳﻔﯿﺪ ﺻﻠﺢ ﺩﺭ ﭘﺲ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺍﯼ ﺳﺒﺰ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺫﻫﻦ ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﻬﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻌﺎﺭ ﺭﺍﯼ ﻣﻦ ﮐﻮ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻻﻧﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ .

ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺮ ﺳﺮﻣﺎﻥ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ، ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺷﻌﺎﺭ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ ” ﺭﺍﯼ ﻣﻦ ﮐﺠﺎﺳﺖ ” ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﯾﻪ ﺧﻮﻥ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﻏﺮﯾﻮ ﺷﺎﺩﯾﺸﺎﻥ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺮ ﻣﺴﺖ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﻧﺸﻨﯿﺪﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺮﻁ ﺑﻼﻍ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﯿﺰ، ﻗﺮﺑﺎﻧﯿﺎﻧﻨﺪ .

ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻥ ۱۳ ﺁﺑﺎﻥ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺟﻤﻌﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﭼﻨﺪ ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭﺷﺎﻥ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺒﺰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﻧﺸﺎﻥ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﺥ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺎﺱ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺣﺼﺮﻧﺪ .

ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻥ ۱۳ ﺁﺑﺎﻥ ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻥ ﻫﯿﭻ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺗﺸﮑﯿﻼﺕ ﻭ ﺟﺒﻬﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺑﻮﺩ ! ﺍﻣﺎ ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻧﯽ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺖ . ۱۳ ﺁﺑﺎﻥ ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻥ ﮐﺴﺎﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎﺭﻩ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎﺭﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﮑﺮﺭ ﺍﺳﺖ . ﺁﻗﺎﯾﺎﻥ، ﮔﺮﻭﻫﻬﺎ، ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺑﯿﻮﺕ ﺍﻋﻈﺎﻡ ﺍﺻﻼﺡ ﻃﻠﺐ، ﯾﺎﺩﺗﺎﻥ ﻫﺴﺖ؟ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪ ﺣﻀﻮﺭ ﺳﺒﺰ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﯿﺪ ! ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﯾﻪ ﺷﻮﻡ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻣﺤﻮﺭ ﻭ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﻢ ﻧﻈﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻣﺮﺩﻡ ﺳﻔﺮﻩ ﻫﺎﺷﺎﻥ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪﻩ، ﻧﺎﻥ ﺁﻭﺭﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﯿﻦ ! ﻓﻘﺮ ﺑﯿﺪﺍﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﻓﮑﺮﻭ ﺫﮐﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺪﻩ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺳﯿﻠﯽ ﺳﺮﺥ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﮐﺴﺐ ﺁﺑﺮﻭ ﮐﺮﺩﻥ ! ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﯾﺎﺭﺍﻧﻪ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺻﺪﻗﻪ ! ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺳﺮ ﻗﺒﻠﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ، ﺳﯿﻞ ﻭ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﻭ ﻓﻘﺮ ﺍﺯ ﺑﺪ ﺣﺠﺎﺑﯽ ﻭ ﻣﻌﺼﯿﺖ ﻣﺮﺩﻡ، ﻏﺴﺎﻝ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﭘﺮ ﮐﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ، ﭼﺸﻤﻬﺎ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻭ ﭼﻬﺮﻩ ﻫﺎ ﺗﮑﯿﺪﻩ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ! ﻧﺎﻣﯿﺪﯼ ! ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻣﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﻭ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪﻧﺪ .

ﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﻭ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺷﻌﺎﺭ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﭘﺎﯾﺒﻨﺪﻧﺪ ” ﯾﮑﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮑﯽ ” ، ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭﻭﻧﺸﺎﻥ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﺣﺲ ﺁﺭﻣﺎﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﺳﺒﺰ ﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺮﻋﮑﺲ ! ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﮐﻪ ” ﻣﻦ ” ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺍﺭﺟﺤﯿﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻧﯽ ﭘﺮ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﺎﺑﺪ ، ﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﻭ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺁﻧﻬﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ، ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﺧﻄﺎﯼ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﯾﮑﯽ ﻫﻮﯾﺖ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ، ﮐﺘﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﯾﮑﯽ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻓﻼﻧﯽ ﺭﺍ ﺍﻣﺎﻡ ﺧﻄﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺻﻼ ﻣﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ ﻧﻘﻄﻌﻪ ﻋﻄﻔﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺨﺸﺶ ﺧﻄﺎﻫﺎﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺨﺸﯿﺪﻧﺪ، ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯾﺪ . ﺍﻣﺎ ﺭﺍﻫﭙﯿﻤﺎﺋﯽ ﺳﮑﻮﺕ؟ ! ﺍﯾﻦ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺭﺍﻫﭙﯿﻤﺎﺋﯽ ﺳﮑﻮﺕ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺟﻨﺎﺡ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻮﺀ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﮐﺸﺎﻧﺪﻥ ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ ﺁﻣﯿﺰﺗﺮﯾﻦ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺗﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﯽ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﯾﻦ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺕ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺗﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻫﺎ ﻭﺳﺮﺩﺍﺩﻥ ﺷﺪﯾﺪﺗﺮﯾﻦ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﻏﻠﻂ ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ ﺷﺪ .

ﺭﻭﺯ ۱۳ ﺁﺑﺎﻥ ﻭ ﺭﺍﻫﭙﯿﻤﺎﺋﯽ ﺳﺒﺰ ﺻﻠﺢ ، ﮔﻮﯼ ﻭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺩﯾﮕﺮﯾﺴﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻨﺠﺶ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﻋﻘﻼﻧﯿﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﭘﺎﯾﺒﻨﺪﯼ ﺑﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﻣﺴﻠﻢ ﻭ ﻣﺼﺮﺡ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﯽ ! ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻋﻘﻼﻧﯿﺖ ﺍﺳﺖ . ﺗﺌﻮﺭﯾﺴﯿﻦ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﭘﺴﺘﻮﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﻋﻔﻦ ﻗﺮﻭﻥ ﻭﺳﻄﺎﺋﯽ، ﺩﯾﺪﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎﺋﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﻗﻼﺩﻩ ﺳﮕﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﭘﺎﯼ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﺭﺍﯼ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻫﻢ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺕ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯿﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﺑﺎ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺧﺎﻟﯽ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﯽ ﺷﮏ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻣﺪ .

ﻭ ﺍﻣﺎ ﺭﺍﻫﮑﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﺯﻣﻮﺩﻥ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺁﺯﻣﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺑﺎ ﻧﻤﺎﺩ ﻫﺎﯼ ﺳﺒﺰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻫﻮﯾﺖ ﺳﺒﺰﻣﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ . ۱۳ ﺁﺑﺎﻥ ۹۱ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺳﺒﺰ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺎﻥ، ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻣﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺷﻬﺪﺍﯼ ﺭﺍﻩ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﯾﺦ، ﺍﯾﻦ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺁﺑﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﻫﺎ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﮐﺮﺩ .

ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﺭﻫﺎﺋﯽ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻬﺎﻥ .

ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺍﺣﻤﺪﯼ

——————————————————————————————————————————————————————————————————–

آدرس و اسامی صفحات مرتبط با مجموعه عصر آنارشیسم