نمی توان بر روی جنایت در اردوگاه پناهجویان جزیره مانوس پاپوآ گینه نو چشم بست

روز دوشنبه، ۲۸ بهمن‌ماه، در جریان دومین روز از شورش و درگیری در یکی از بازداشتگاه‌های اداره مهاجرت استرالیا (که آن را اردوگاه می‌نامند) واقع در جزیره مانوس پاپوآ گینه نو یک کرد ایرانی کشته و ۷۷ تن زخمی شدند و ۳۵ تن از پناهجویان نیز از این اردوگاه گریخته‌اند.

دولتهای جمهوری اسلامی، پاپوآ گینه نو و استرالیا سه ضلع این جنایت هستند و مسئول مستقیم سرکوب پناهجویان در جزیره مانوس هستند چراکه پناهجویان ایرانی از دست جنایات جمهوری اسلامی به کشورهای دیگر پناهنده می‌شوند اما وزارت خارجه جمهوری اسلامی با کمال وقاحت به دنبال مرگ پناهجوی ایرانی در اردوگاه مهاجران استرالیا در پاپوآ گینه نو٬ با احضار سفیر استرالیا در تهران نسبت به «بدرفتاری و اعمال خشونت» علیه پناهجویان اعتراض کرد و اصلا بروی مبارک خودشان هم نمی‌آورند که پناهجویان ایرانی از دست حکومت اسلام ناب محمدی فرار می‌کنند و هر گونه خطر جانی را در این فرار به جان دل می‌خرند.

حسین می‌رفخار٬ مدیرکل کنسولی وزارت امور خارجه روزسه شنبه٬ ۲۹ بهمن‌ماه٬ در دیدار با سفیر استرالیا در تهران٬ ضمن اعتراض به «اعمال خشونت» علیه پناهجویان ایرانی که منجر به کشته شدن یکی از آن‌ها شده است٬ خواستار رسیدگی فوری در خصوص علل وقوع این حادثه و اعلام نتیجه آن شد. وی همچنین با تاکید بر اینکه ایران در گذشته برای همکاری مشترک درخصوص مدیریت روند امور مهاجران اعلام آمادگی کرده است٬ خواهان اصلاح روش برخورد با پناهجویان بر اساس اصول انسان‌دوستانه شد.

جالب است که جمهوری اسلامی یکدفعه به یاد اصول انسان دوستانه در قبال پناهجویان می‌افتد و این در حالی است که خود جمهوری اسلامی در برخورد با پناهجویان افغانستان کارنامه سیاهی دارد و حکایت استرالیا هم مانند ضرب المثلی است که می‌گوید وای به روزی که بگندد نمک

پل پاور، مدیر شورای آوارگان استرالیا، در این باره گفت: «برای پناهجویانی که پیش‌تر در معرض تعقیب یا شکنجه بوده‌اند و سفری خطرناک را در سودای امنیت و پناهگاه پشت سر گذاشته‌اند، بازداشت درازمدت در مکانی دورافتاده با شرایط سخت محیط را بیش از پیش آبستن حوادث می‌کند.»

گروه‌های حقوق بشر می‌گویند بازداشت‌هایی طولانی در اردوگاه‌های پرجمعیت و گرم، در کنار تعلیق‌های طولانی در رسیدگی به پرونده پناهجویان می‌تواند پناهجویان را به بیماری‌های روانی دچار کند.

بنا بر قوانین جدید استرالیا، تمامی پناهجویانی که سوار بر قایق به این کشور می‌گریزند٬ به اردوگاه‌هایی خارج از خاک استرالیا منتقل می‌شوند که از جمله اردوگاه مانوس در پاپوآ گینه نو و اردگاه جزیره نائورو و جزیره کریسمس از جمله این اردوگاه‌های دورافتاده هستند.

سازمان امور پناهجویان ملل متحد اردوگاه‌های واقع در مانوس و نائورو یکی دیگر از مراکز نگه‌داری از پناهجویان را اردوگاه‌هایی «سخت» عنوان کرده است که «تاثیری عمیق بر زنان و کودکان و مردانی که در آن نگه‌داری می‌شوند، دارد».
امیر حسنی، وکیل مهاجرت در استرالیا، به رادیوفردا می‌گوید «که پاپوا گینه نو و نائورو از فقیر‌ترین و بدآب‌وهوا‌ترین کشورهای دنیا محسوب می‌شوند که اقتصادی متکی بر ماهی‌گیری و صنایع بسیار اولیه دارند و قبایل بدوی اکثر ساکنان آن را تشکیل می‌دهند. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد این کشور‌ها حتی استانداردهای اولیه را برای پذیرش پناهندگان ندارند. پاپوا گینه نو همچنین یکی از بد‌ترین نقاط دنیا برای زنان است و بر اساس آمار، بیش از ۵۰ درصد زنان آن حداقل یک بار در زندگی مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته‌اند، ۶۸ درصد زنان مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند و هیچ‌ گونه مکانیسم حقوقی وجود ندارد که بتواند جلوی این روند جرم و جنایت را بگیرد.»
پیمان جمالی، خبرنگار رادیو اس‌بی‌اس استرالیا، به رادیوفردا می‌گوید: ««بر اساس آمار اداره مهاجرت و محافظت از مرزهای استرالیا که در پایان اکتبر سال ۲۰۱۳ اعلام شده از مجموع ۶۴۰۱ نفر پناه‌جویی که در مراکز و بازداشتگاه‌های اداره مهاجرت زندانی هستند، حدود ۲۸ درصد یعنی نزدیک به یک سوم از کل آن‌ها از اتباع ایرانی هستند. ۱۶ درصد سریلانکایی، ۱۰ درصد ویتنامی، هفت درصد افغان و شش درصد پاکستانی نیز در این میان به چشم می‌خورد.»

به گفته آقای جمالی، بر اساس این آمار، دست‌کم ۴۴۷ زن، ۲۱۰ پسربچه زیر ۱۸ سال و ۱۵۱ دختربچه زیر ۱۸ سال در میان این پناه‌جویان هستند.

دولت استرالیا اعلام کرده این افراد می‌توانند هر وقت که بخواهند به کشورهای خود بازگردانده شوند.

پیمان جمالی، خبرنگار رادیو اس‌بی‌اس استرالیا، می‌گوید که بر اساس اعلام چندی پیش اداره مهاجرت استرالیا، هفت یا هشت خانواده ایرانی، بازگشت به ایران را به ماندن در بازداشتگاه‌های پناهندگی پاپوا گینه نو، نائورو و جزیره کریسمس ترجیح داده‌اند.»
«رسانه‌های اندونزیایی و استرالیایی در روزهای اخیر چند گزارش از یدک‌کش کردن چندین قایق مملو از پناه‌جو به داخل آب‌های اندونزی توسط نیروی دریایی استرالیا منتشر کرده‌اند.

این اتفاق به تیره شدن روابط میان دولت‌های استرالیا و اندونزی منجر شده تا جایی که رئیس کمیسیون امور خارجی اندونزی هشدار داده ادامه این روند می‌تواند به «یک درگیری» بین دو کشور منجر شود.»

شورش پناهجویان در اردگاه مانوس را در زمانی شاهد هستیم که تازه ۷ ماه است که از شورش پناهجویان ایرانی در نائورو می‌گذرد که در آن حدود ۵۰۰ نفر پناهجوی غیرقانونی که توسط دولت استرالیا در جزیره نائورو اسکان داده شده‌ بودند و منتظر جواب اداره مهاجرت، صبرشان لبریز شد وقصدشان این بود که سد نگهبان‌ها را بشکنند و به سمت فرودگاه حرکت کنند. اما نگهبان‌های کمپ به شدت در برابر آن‌ها مقاومت کردند. مردم محلی هم با قمه و می‌له‌های آهنی به کمک نگهبان‌ها آمدند و با پناهجو‌ها درگیر شدند.

تصاویر منتشر شده  در ۷ ماه پیش نشان داد که در پی این درگیری، پناهگاه و خیابان‌های اطراف آن به تلی از خاکستر تبدیل شد و وزارت مهاجرت استرالیا در‌‌ همان روز‌ها اعلام کرد که ۱۲۵ نفری که در شورش دست داشته‌اند، به اتهام «ارتکاب جرم» بازداشت شدند و بیشتر پناهجویان شورشی در نائورو ایرانی، فلسطینی، عراقی یا لبنانی بودند.

نظام جلالی

چهارشنبه، ۳۰ بهمن ۱۳۹۲