حمید نوری، یک جَلاّد فاشیستِ ایرانی در سوئد به حبس اَبد محکوم شده است!

By Hasse-Nima Golkar

یکی از بُزرگترین پرونده های کیفری برای نخستین بار در تاریخ قضائی سوئد، در “دادگاه کیفری ناحیه اِستکهلم” و سپس در “دادگاه استیناف” با شماره پرونده ۱۵۲۵۵- ۱۹ ب بر علیه “حمید نوری” متولد ۹ اُردیبهشت ماه ۱۳۴۰ خورشیدی در ایران، انجام پذیرفته است.

بر پایه ی یک پیمان نامه ی بین المللی (اصل صلاحیّت قَضائی جهانی) که در سال ۲۰۱۴ میلادی به تصویب و امضاء دولت سوئد رسیده است؛ دستگاه قضائی این کشور را مُتعهد می نماید که به پرونده های مربوط به هرگونه “جنایت علیه بشریّت” که در هر نقطه از جهان رُخ داده باشد، رسیدگی نماید.

حمید نوری در تابستان ۱۳۶۷ در همکاری مستقیم با “هیئت مَرگ” مُستقر در زندان گوهر دشت کرَج (“رجائی شهر”) واقع در غرب تهران  به عنوان دستیار دادستانی (دادیار) مشغول به کار بوده و فعالانه در اعدام چند هزار زندانی سیاسی (از تاریخ ۸ مرداد ماه ۱۳۶۷ تا ۲۵ مرداد ماه ۱۳۶۷) شرکت داشته است. اجساد تمامی زندانیان به قتل رسیده به وسیله ی کامیون ها به بیرون از زندان حمل می شُده و سپس مخفیانه در گورهای دستجمعی در برخی از شهرهای ایران مدفون می گردید. تاکنون چندین گورِ دستجمعی توسط برخی از خانواده های اعدام شده کشف گردیده است که یکی از آنها به نام «خاوَران» واقع در جنوب شرقی تهران می باشد.

گفته می شود که تشکیل و سازماندهی ” هِیئت مَرگ”، بر پایه ی حُکم کتبی آیت الله خُمینی در تاریخ ششم مُردادماه ۱۳۶۷ صادر شده است که چند تن از اعضاء اصلی آن عبارت از: حاکم شَرع (حُسینعلی نَیرّی). دادستان کل کشور (مُرتضی اِشراقی). نماینده سازمان امنیّت و اطلاعات (مُصطفی پورمُحمدی)، مُعاون دادستان (ابراهیم رئیسی / رئیس جمهور کنونی) و … بوده اند.

در تاریخ ۱۳ آبان ماه ۱۳۹۸، ایمیلی با مُهر “کاملن مَحرمانه” حاوی اطلاعات مُشخصّی توسط یک دفتر حقوقی مُستقر در لندن به واحد تحقیقات جنائی پولیس اِستکهلم رسید و در آن نوشته شده بود که قرار است فردی به نام حمید نوری (با اسم مُستعار حمید عباسی) در روز ۱۷ و یا ۱۸ آبان ۱۳۹۸ از ایران به مقصد  سوئد مسافرت نماید. او مظنون به “جنایت علیه بشریت” می باشد. بنابر این، حمید نوری بر اساس “اصل صلاحّیت قضائی جهانی” در تاریخ هجدهم آبان ماه ۱۳۹۸ توسط پولیس مَرزبانی در فرودگاه بین المللی آرلاندا، واقع در شمال شهر استکهلم بازداشت گردید.

دادگاه در تاریخ ۲۰ مُرداد ماه ۱۳۹۹ با بیش از ده هزار برگه از مدارک و شواهدی که صحّت بیشترین آنها غیر قابل تردید می باشد، آغاز به کار نمود. پس از ۹۲ جلسه و با شرکت حدود یکصد شاکی و شاهدان عینی از سرتاسر جهان و همچنین کارشناسان مُتخصّص گوناگون، در تاریخ هشتم اُردیبهشت ماه ۱۴۰۱ به موضوع دادرسی حمید نوری، پایان بخشید.

تیم دادستانی (متشکل از چهار زن) در آخرین دفاعیّات خود علیه حمید نوری در تاریخ هشتم اُردیبهشت ماه ۱۴۰۱ بر پایه ی اینکه وی مرتکب “جنایت جنگی سنگین علیه بشریت” شده است، درخواستِ اَشّد مُجازات یعنی “حبس اَبد”، همچنین اخراج مادام العُمر از کشور پس از پایان زمان مجازات و پرداخت خسارت مالی به خانوده ی قُربانیان این جنایت را نمود. سپس این درخواستِ دادستانی در تاریخ بیست و سوم تیرماه ۱۴۰۱ مورد پذیرش و تأیید هیئت مُنصفه دادگاه کیفری استکهلم نیز قرار گرفت. زمان مجازات حبس ابد برای قتل در کتاب قانون سوئد دقیقن نوشته نشده است اما این حُکم، طبق قانون مجازات کیفری می تواند دستِکم از ده تا هجده سال به درازا بیاَنجامد.

حمید نوری سَرسختانه نقشِ جنایتکارانه ی خود در تابستان ۱۳۶۷ در زندان گوهر دشت را اِنکارمی کند و هیچگونه مسئولیتی در قبال این قتل عام زندانیان سیاسی به عُهده نمی گیرد. او مُدعی است که “انجام این دادرسی در سوئد فاقد هرگونه اعتباری بوده و تمامی این داستان سرائی ها از جانب شاکیان و شاهدان عینی، ساختگی و دُروغ می باشد”.

این حُکم از جانب وکلای دفاعی حمید نوری مورد اعتراض و عدم پذیرش قرار گرفت و آنها درخواستِ تجدید نظر در این دادرسی را به “دادگاه اِستیناف اُستان استکهلم” ارجاع دادند. هیئت مُنصفه ی دادگاه استیناف پس از آغاز بررسی مُجدد این پرونده در تاریخ ۲۱ دی ماه ۱۴۰۱، رأی نهائی خود را امروز ۲۸ آذرماه ۱۴۰۲ مبنی بر تأیید حُکم دادگاهِ کیفری اِستکهلم علیه حمید نوری اعلام نمود.

اینک، با محکوم شدن حمید نوری به عنوان یکی از عوامل فعّال در “هیئت مرگ” بر پایه ی «اصل صلاحّیت قضائی جهانی» در یکی از دادگاه های کیفری اُروپا (سوئد)، پرونده ی پیگیری قضائی تمامی اعضاء و همکاران در این هیئت باز بوده و در صورت ورود هر یک از آنان به هر کشور اُروپائی، امکانِ دستگیری و مُجازات آنان همواره وجود خواهد داشت.

دولتِ سرمایه داری اسلامی – شیعی [“جمهوری اسلامی ایران”] زیر رهبری فاشیستی آیت الله خمینی در تاریخ  ۲۲ بهمن ماه ۱۳۵۷ قدرت را در دست گرفت. از آنزمان تا کنون، دو قتل عام بُزرگ از زندانیان سیاسی – عقیدتی در تابستان های ۱۳۶۰ و ۱۳۶۷ به وقوع پیوسته است. بنابر دلائل آشکار، هنوزهیچ آمار دقیقی در دست نیست، اما گفته می شود که چندین هزار نفر از انسان های دِگر اَندیش ضمن بازجوئی ها شکنجه شده و در یک “دادگاه” کوتاه مدتِ چند دقیقه ای بدون حضور وکیل مُدافع، به مجازات اِعدام محکوم گردیده اند. در همین راستا، تعداد زیادی از این زندانیان نیز بدون هیچگونه رَدّ پائی تا کنون، ناپدید شده اند.

لازم به یادآوری است که از مُدت ها پیش تا کنون، شایعه هائی مَبنی بر اِحتمال توافق میان سیاستمدارانِ حاکم در سوئد و ایران در خصوص مُبادله ی حمید نوری در سوئد با برخی از زندانیان سوئدی و ایرانی در ایران به گوش می رسد. این رویکرد، به واسطه ی روابطِ خوب و منافع اقتصادی – سیاسی بین این دو کشور سرمایه داری، هرگز بدونِ شانس و غیرمُمکن نمی باشد.

ما نَه می بَخشیم و نَه فراموش می کُنیم!