وقتی همه چیز مسخره است

دولت پاکستان که این روزها در کار بیرون انداختن مهاجران افغانستانی است به اصطلاح دارد خودش را از شر تروریسم نجات می‌دهد.

دنیا و سازکار آن به اندازه همین ادعای دولت پاکستان مضحک است؛ دولتی که در تمام عمر خودش، مزدور این و آن ابر قدرت در منطقه بوده و تقریباً تمام گروه‌های تروریستی منطقه از فعالیت‌های استخباراتی آن بوجود آمده‌اند، می‌گوید، بخاطر نجات از شر تروریسم، مهاجران افغانستانی (مردمی که به دلیل حمایت پاکستان از تروریسم به آنجا آواره شده‌اند) را اخراج می‌کنیم.

یکی از حاشیه‌های روندی که دولت پاکستان در اخراج مهاجران افغانستانی روی دست گرفته است؛ کار اجباری بر سر دو کودک چهارده و پانزده‌ساله مهاجر بود که پس از بازداشت توسط پلیس بر آنان تحمیل شد.

پولیس پاکستان این دو کودک را بازداشت کرده بودند و همه محل کار و اداره خودشان را توسط آنان تمیز کردند.
وقتیکه عکس‌ها و ویدئوهایی از این ماجرا منتشر شد، باز هم به زور و به اجبار، اقراری از آنان گرفته شد مبنا بر اینکه پولیس با ما هیچ کار بدی انجام نداده است؛ بلکه یک خانم خبرنگار به ما پول داد و گفت بروید جارو را بدست بگیرید و مشغول تمیزکاری شوید تا من فیلم و عکس بگیرم.

اکنون، آنچه مهم است سرنوشت آن دو کودک و خانواده‌های شان است؛ زیرا نه پولیس از این بابت ضرری کرده است و نه آن خبرنگار (اگر واقعا وجود داشته است) ادامه داستان را برای ما روایت می‌کند.

تنها چیزیکه می‌ماند، مضحکه بودن خبررسانی و اطلاع‌رسانی برای دنیایی است که تمام این ماجراها در آن بصورت آشکار انجام می‌شود و فقط وقتی کسی در مورد آن خبری منتشر کند، به اصطلاح اهمیت پیدا می‌کند و در چند صفحه مجازی و و غیره دست به دست می‌شود.

اما واقعاً، حالا که این خبر به شما، به من، به ما، به آن‌ها رسید، مگر چه اتفاقی افتاده است؟!

پولیس پس از خبری‌شدن ماجرا، فوراً وارد مرحله دوم زور و اجبار شد و با گوش‌مالی کودکان، اقرار گرفت، که نه، ما هیچ چیزی را تحمیل نکرده‌ایم.