دو کارگر بی دفاعِ افغانستانی در صفِ نوبت اعدام ها در ایران قرار دارند!

By Hasse-Nima Golkar

یک حمله ی مسلحانه در محوطه حرم شاهچراغ شیراز در تاریخ ۴ آبان ۱۴۰۱ اتفاق افتاد. “قوه قضائیه” دولت فاشیستی اسلامی – شیعی حاکم بر ایران، تعداد کُشته ها را سیزده و زخمی شدگان را بیش از بیست انسان اعلام کرد. این رژیم تروریستی برای به انحراف کشاندن افکار همگانی و جلوگیری از گسترش قیام انقلابی مردم پس از به قتل رسیدن مهسا ژینا امینی ( ۲۵ شهریور ماه ۱۴۰۱) توسط “پولیس امنیّت اخلاقی” در تهران، مسئولیت آنرا به دروغ و با اتهامات ساختگی و گرفتن “اعترافات اجباری” از راه شکنجه های وحشیانه در زندان، به چند نفر جوان بی دفاع و مهاجر افغانستانی منتسب نمود.

کوتاه زمانی پس از این حادثه، شایع گردید که یکی از گروه های  موسوم به “دولت اسلامی / داعش” با انتشار بیانیه‌ای مسئولیت این حمله را بعهده گرفته و تعداد کُشته ها را بیش از بیست و زخمی شدگان را بیش از چهل نفر اعلام نمود؛ ولی به نظر می رسد که صحت ادعای “داعش” با توجه به  برخی از داده ها، بسیار شک برانگیز و نادُرست می باشد.

بنابر افشاگری «بلاک ریوارد» در جریان هک کردن خبرگزاری فارس (وابسته به “سپاه پاسداران انقلاب اسلامی”)، این گروه به بولتن محرمانه‌ای دسترسی یافته بود که در آن برخی از سیستم های چندگانه ی امنیتی رژیم “پیش از حمله به شاهچراغ، از وقوع این حمله با خبر بوده اما مانع از انجام آن نشدند” ( !!؟؟).

در جریان رسیدگی به این پرونده ی نمایشی و ساختگی که در تاریخ ۲۶ بهمن ۱۴۰۱ آغاز گردید،  “دادگاه انقلاب شیراز” به ریاست سید محمود ساداتی، پنج نفر از افراد تبعه ی افغانستان را به اتهام “إفساد فی الارض، شورش مسلحانه (بَغی)، عضویت در گروه تروریستی داعش، اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور” محکوم نمود.

گفته می شود که در” پرونده شاهچراغ” هیچگونه مدرک جُرم به غیر از “اعترافات اجباری”  در اثر شکنجه شدن وجود ندارد، اما اینک “مقام قضائی”  در شهر شیراز، آعلام کرده که قرار است به زودی دو جوان مهاجر افغانستانی به نام های «محمد رامز رشیدی» و «نعیم هاشم قُتالی» در ملأعام به طناب دار آویخته گردند.

پی نوشت: «شاه چراغ» مقبره و مسجدی باقیمانده از قرن چهاردهم میلادی در شهر شیراز (در جنوب ایران) است که گفته می‌شود «احمد بن موسی» فرزند بزرگ امام هفتم شیعیان در آن مدفون است.