سُهیل عربی : اعلام حضور اجباری در کلانتری و خوشه چینی خُرما در بُرازجان – ایران + ویدئوکلیپ و تصویر

امروز (برای اعلام حضور در محل محکومیت به اقامت اجباری ) رفتم کلانتری برازجون،دیدم در بستس،چهار _ پنج تا لگد زدم به در ، چند دقیقه بعد مامور اومد،

گفت چرا لگد می زنی؟

گفتم خب دیرم شده باید برم سرکار،می خوام حاضری بزنم

گفت: امروز تعطیله!

چجور بچه شیعه ای هستی،نمیدونی امروز شهادت امام جعفر صادقه ؟!تعطیل رسمیه!!

گفتم: آخه من نه رسمی ام،نه بچه شیعه، این ریشام داره سفید میشه،ولی هنوز نفهمیدم چرا باید شهادت امام جعفر تعطیل باشه ، اما شهادت امام نقی ،نه ؟

بین مردم تبعیض

بین اماما هم؟

مگه امام نقی چی کم داره از بقیه؟

حبس نکشیده که کشیده، تبعید شده…تعطیلی حقشه

سهمشه…

☆

تو فکر فرو رفت،گفت حتما به مسئولین انتقال میدم

■

#نه_به_تبعیض_علیه_امام_نقی

بیست و هفتم اردیبهشت ۱۴۰۲

☆

شادم از پیشه ی خوشه چینی؛

رمز شادی بخوان از جبینم

قلب ما بُوَد مملو از شادی بی پایان؛

سعی ما بُوَد بهر آبادی این سامان

خوشه چین؛ کجا اشک محنت به دامن ریزد؟!

خوشه چین؛ کجا دست حسرت زند بر دامان!

ای خوشا پس از لحظه ای چند آرمیدن؛ همره دلبران خوشه چیدن…

از شعف گهی همچو بلبل نغمه خواندن؛

گه از این سو به آن سو پریدن…

تبعید علیه ما که همه هستی را وطن خود می دانیم ؟

تبعید علیه ما که با تمام هستندگان شریف حس خویشاوندی داریم؟

“گاه در تهران حس غربت داشتم”

اما اینجا…

حس می کنم چند هزار سال کنار این مردم زندگی کرده ام …

با نگاه به هم منظور یکدیگر را می فهمیم…

هر جا عرق از پیشانی کارگری روی زمین ریخته باشد،آنجا #وطن ما است

#برازجان #نخل #برازگیان #نخلستان

بیست و هفتم اردیبهشت ۱۴۰۲

☆

چه حس فجیعی!

چه جو سنگینی!

این حس را در زندان اوین  کنار تپه های مین گذاری شده و در زندان گوهر دشت در سوییت_ محلی که اعدامی ها را دو شب پیش از اجرای حکم اعدام به آنجا منتقل می کنند هم داشتم،انگار صدای اعدام شدگان در گوش آدم می پیچد،صدای ناله ی همه زندانیان تحت شکنجه،

انگار او جلوی چشمم از تشنگی و گرما می میرد …

حالا نزدیک به اذان صبح

کنار کارتن خوابهای برازجان ، از یک سو غم و خشم ناشی از اعدام‌ها و شکنجه شدن عزیزانم در زندان‌ها  و از یک سو حس افتخار و امیدواری

افتخار به اینکه از جلادها نیستیم و از مردمیم،فدایی…

و امید به آینده ای که باید بسازیمش،آینده ای بدون اعدام و شکنجه

بدون تبعیض و ستم

…

تصور کن اگه حتی …

#قیام_علیه_اعدام_وشکنجه

#برازجان #دژ #برازگون #برازگیان

#تا_انقلاب_نکردیم_به_خونه_برنگردیم

☆

☆

کاروانسرا بود، زندان/ شکنجه گاه شد و حالا پناهگاه کارتن خوابها و تبعیدی ها …

چه زندگی پر ماجرایی داشته این دژ

#دژ #برازجان

کلانتری یازده ( فرهنگ شهر) برازجان ، به مرکز شهر بسیار دور است ،

ما در عصر اینترنت زندگی می کنیم و  می توان از شیوه های مدرنتری برای حضور و غیاب استفاده کرد،اصرار دارند هر روز به این کلانتری دور افتاده مراجعه کنیم و اثر انگشت و امضا بزنیم، در حالی که برای کارمندان خودشان دستگاه های حضور و غیاب دیجیتال تهیه کرده اند،اما تبعیدی ها را مجبور می کنند تا هر روز این راه دور را بپیمایند و با مهر و استامپ اعلام حاضری کنند!

هر روز کرایه رفت و آمد به اینجا از مرکز شهر دست‌کم صد هزار تومان هزینه دارد،

بسیاری از محکومان به اقامت اجباری  ،به  تازگی  از زندان آزاد شده اند و شغلی در شهر دور از محل سکونتشان ندارند ،

چگونه هزینه رفت و آمد و محل سکونت و خوراکشان را تامین کنند؟؟؟؟؟

هر تبعیدی باید خودش یک دفتر و پوشه بخرد و هر روز به کلانتری مراجعه کند و امضا کند که در محل تبعید حضور داشته

هزینه رفت و آمد،هزینه مسکن،شغل،خوراک و …

دستگاه قضایی و اجرای احکام هیچ کمکی به تبعیدی ها نمی کند

اکثر تبعید شدگان به دلیل سالها محبوس بودن توان مالی اندکی دارند و این مشکلات افزون بر گرمای هوا و دوری از خانواده،مصادیق بارز شکنجه اند

سی اُم اردیبهشت ۱۴۰۲

https://t.me/Soheil_Arabi645