نظر شخصی…

آزادی هزاران زندانی سیاسی در پی فشارهای داخلی و خارجی یکی از میوه‌های جنبش «ژن، ژیان، ئازادی» است. هر کدام از زندانی‌های آزاده‌شده ما، یک سرمایه سیاسی بزرگ برای این جنبش هستند و حضور هر کدامشان در بخش‌های مختلف جنبش، ضروری و یاری‌رسان است.

چرا سپیده قلیان به محض خروج از زندان با یک اقدام هیجانی و غیرضروری، دوباره هزینه گزاف پرداخت کند؟! که در زندان ماندن فضیلت است؟! که ما در شبکه‌های اجتماعی بنویسیم او «شجاع» است و برایش کف بزنیم و به وجدش بیاوریم؟! این بلای متاخر (تایید گرفتن از شبکه‌های اجتماعی) کاری می‌کند که سلبریتیزم جای کار گروهی و سازماندهی را اشغال کند و برآیند و خروجی سیاسی خاصی هم عاید جنبش نشود. اقدام سپیده نابهنگام، غیرضروری، جوگیرانه و غیرسیاسی بود. اگر فعالان شبکه‌های اجتماعی برای هر اکتی به دنبال توجیه سیاسی آن می‌بودند او را در چنین شرایطی قرار نمی‌دادند تا در ازای گفتن تو شجاع هستی، سرمایه‌های انسانی که می‌توانند بخشی از خلاهای سازماندهی را پر کنند، دوباره به مسلخ‌گاه رژیم رانده شوند. ما باید در هدر دادن سرمایه‌های سیاسی‌مان، خساست به خرج دهیم و این نه محافظه‌کاری که انقلابی‌ترین رفتار ممکن است.

سینا بهشتی