رژیم تئوراتیک ایران به سادومازوخیزم مبتلاست

مطلب دریافتی از رفیق آبتین پارسا

بگذارید گفته شود تا افتخاری دیگر در دیالکتیک تاریخی مبارزات خلق های تحت ستم به ثبت رسد؛ افتخاری برای ما و ننگنی دیگر بر پیکر پوسیده ی تئوکراتیک های جمهوری اسلامی.

تروريسم دولتی ایران، در چند روز گذشته آنچنان فشار را بر خانواده من افزایش داده است، که اکنون پدرم با بیشتر از شصت سال سن و بدنی بیمار ناشی از سکته های خفیف باید به دادگاه احضار شود و مورد بازجویی قرار گیرد؛ میدانید جرم او چیست، جرم ا‌و داشتن فرزندی چون من است، فرزندی که اکنون هزاران کیلومتر از او و زادگاهش فاصله دارد، اما همچنان خانواده اش زیر فشارها و سرکوب های سیستماتیک حکومتی شکنجه می‌شوند. رژیم تئوراتیک ایران از یک پدر پیر کارگر و مادری که همچنان کارگر است و با سرطان دست و پنج نرم می‌کند چه می‌خواهد؟ به نظر می آید که حکومت پوسیده ایران به سادومازوخیزم مبتلاست، بیماری لاعلاجی که ناشی از شکست های اقتصادی و سیاسی ایدئولوژیک رژیم در اجتماع ایران است‌، شکست هایی که آنچنان شکاف در اقتدار‌ پوشالی اش ایجاد کرده است که برای ارضای روانی خودش دست به تحقیر و آزارگری می‌زند.

خون من و خانواده ام از بقیه رنگین تر نیست، خانواده من مثال کوچکی از جامعه تحت ستم ایران است، جامعه ای که با نگاه به هر بخشش می‌توان افراد و خانواده هایی را دید که کشته، سرکوب، شکنجه و زندانی شده اند. دردهای تلخی را میچشیم، با اینکه این دردها مدال های افتخار آمیزی بر سینه تک تک مبارزان راه آزادی سیاسی، برابری اقتصادی و عدالت اجتماعی خواهد بود.

تروريسم اقتصادی رژیم ایران با سیاست های نئولیبرالش بخشی بزرگی از خلق های فرودست را به خودکشی واداشت، بخشی بیکار و بی خانمان شدند، بخشی برای چندرغاز همچنان در زندان هستند و آن عده ای نیز که مبارزه کردند یا کشته شدند یا زیر شدید ترین سرکوب ها هرروز می‌میرند و زنده می‌شوند. بله به جمهوری اسلامی ایران خوش آمدید، جایی که آزادی سیاسی و حق اعتراض نه یک تراژدی از رژیم نازی ها بلکه بشکل خنده آوری شبیه به مکانیسم سرکوب در رژیم نازی هاست؛ ایران، همان جایی است که کوردها، بلوچ ها، تورک ها و عرب ها و بهایی ها علاوه بر سرکوب سیاسی/طبقاتی همچون همه جای ایران به شکلی ایدئولوژیک سرکوب فرهنگی و نژادی نیز می‌شوند. ایران همان جغرافیایی است که حتی حیواناتش نیز از دست رژیم حاکم امنیت ندارند چه برسد به خلق هایی که مالکان حقیقی زمین، صنایع و ثروت جمعی این‌ جغرافیا هستند. این جغرافیا مطعلق به ما است اما تنها فاشيست های تئوکراتیک و سرمایه داران در امنیت هستند و از بردگی طبقاتی ما نفع می‌برند، شکم گنده میکنند و زندگی زالو وارشان را طولانی تر از ما به پایان می‌رسانند؛ اما امروز بیش از پیش تعین کننده سرنوشت این رژیم ما هستیم، این ما هستیم که بزودی مرگ رژیم را جشن خواهیم گرفت، روز های خوب در پیش روست.
آبتین پارسا
۲ اکتبر ۲۰۲۲