آنارشیسم بی جناح

نویسنده: بی بال

بسیاری به من گفته اند که آنارشیسم یک ایدئولوژی چپی است. مطمئن نیستم این فهم از اندیشه، بیانگر واقعیت تفکرآنارشیستی باشد!

ریشه ترم های سیاسی ” چَپ” و “راست” به موقعیت نشستن تفویض گران در مجلسی برمی‌گردد که در دوران انقلاب فرانسه بین سال‌های ( 1799 -1789)برگزار می شد، بورژواها در طرف چپ می نشستند و سلطنت طلبان در سمت راست، در واقع اولین چپی ها همان کاپیتالیست ها بودند.

آنارشیسم برگرفته از واژه یونانی به معنی” نه به حاکمیت ” است، اگر نام‌های اصلی چپ و راست به کسانی اشاره می‌کند که می‌کوشند بر دیگران حکومت کنند، پس آنارشیسم در جناح های چپ و راست جایی نمی گیرد.اندیشه آنارشیسم به هیچ وجه در مورد چگونگی حاکمیت و تسلط بر جوامع نیست، بلکه همیشه در طرف مبارزه با اصل حاکمیت و اقتدارگرایی برمی‌آید.

“اما”… احتمالا تعدادی خواهند گفت… “این اصطلاحات بعد از انقلاب فرانسه تغییر کرده اند! ” برای همین میپرسم “چطور؟”
بطور کلی چیزی که به نام جناح چپ در نظر گرفته می‌شود پر از احزاب و تشکیلات هایی است که مثل همان سرمایه داران قدیمی، ادعای خدمت به مردم را مطرح می‌ کنند و وعده می‌دهند که جامعه تحت لوای حاکمیت آنها به آزادی دست خواهد يافت .
از احزاب دموکراتیک تا گروه‌های بی شمار سوسیالیست یا کمونیست در صحنه سیاست جهانی، کسانی که خود را ” چپ” می دانند و تلاش می کنند تا خود را به عنوان حاکمان خیرخواه بر مردم تثبیت کنند. آنها به نام مردم فعالیت می کنند، اما به نظر می رسد همیشه جایگاه خود را از کسانی که ادعا می کنند به آنها خدمت میرسانند جدا و بالاتر در نظر میگیرند.

همانطور که در صحبت های بی پایان کسانی که خود را “چپ” می خوانند مشاهده می شود، این دسته افراد همیشه خود را پیشرو و در رأس نظام می بینند.
بحث های بی شماری مثل “X چگونه کار خواهد کرد؟” یا “چه کسی x را انجام خواهد داد؟”. این نوع بحث‌ها نمونه شخصیت مدیریتی چپ‌گرایان است، زیرا به نظر می‌رسد که آنها بیشتر از اینکه آستین‌ها را بالا بزنند و کاری انجام دهند فقط با در اختیار داشتن قدرت سیستماتیک به فکر این هستند که به مردم بگویند باید چه کار کنند و قوانین خود را بر زیردستان اعمال کنند.
” در نبود حکومت مرکزی چه کسی مواد غذایی را تهیه و توزیع می‌کند؟” از نظر آنارشیستها (مردمی که نیازمند غذا هستند! )
“چه کسی جاده ها را می‌سازد؟ (هر کس که برای سفر نیازمند جاده است!)
“چه کسی امنیت جامعه را تامین می‌ کند؟ (جامعه ای که نیازمند محیط سالم برای زندگی است!)
آنچه چپ‌ها را به ستون حاکمیت مرکزی می‌بندد، نیازِ دائمی به طرح و پلان است… نیاز به نقشه از پیش طراحی شده … که احتمالاً خود در رأس آن قرار دارند، یا در حال پیش بردن بخشی از آن هستند.
چپ ها از آنارشیسم می ترسند.

چپ گراها از این می ترسند که در ادامه دنیایی بدون سیستم حاکمیت در اطراف خود ببینند، یا ساختاری که بتوانند در آن حکومت حزبی را پیش ببرند. در واقع، چپ‌ها آنقدر از این وحشت دارند که در برخی موارد حتی به خشونت علیه آنارشیست‌ها روی می‌آورند.

اگر آنارشیست ها و چپ ها آنچنان دیدگاه های مشابهی دارند که آنارشیسم را می توان «جناح چپ» در نظر گرفت، پس چرا سابقه خشونت چپ ها علیه آنارشیست ها وجود دارد؟ شوروی آنارشیست ها را در داخل مرزهای خود زندانی و به قتل می رساند همچنين با آنارشیست های خارج از خود اعلام جنگ کردند. گردانهای سرخ، در طول انقلاب مکزیک علیه نیروهای آنارشیست امیلیانو زاپاتا با دولت متحد شدند. اخیراً، یک گروه کمونیست یونانی بنام KKE، نقش پلیس را در جریان اعتراضات ضد ریاضت اقتصادی بازی می‌کرد و آنارشیست‌ها را مورد حمله قرار میداد. با این سابقه جانبداری از قدرت نظام، و استفاده از آن برای سرکوب آنارشیست ها، من از هرکسی که فکر می کند آنارشیسم درپی هر یک از اهداف مشابه چپ ها است، می پرسم!

چپ و راست بال های یک نظام سرمایه اند، هر دو به تمرکز و سلسله مراتب قدرت باورمند هستند . نظام هایی هستند که توهم آزادی را به وجود می آورند اما هیچ کدام آزادی واقعی را ارائه نمی دهند. من معتقدم که خوب خواهد بود اگر آنارشیست ها خود را از چپ گرایان وحتی کسانی که خود را چپ می نامند جدا کنند. اگر ما طرفدار وضعیتی «بدون حکومت» هستیم، مطمئناً توشه‌ای که همراه با تاریخچه جنبش‌های جناح چپ می‌آید، چیزی شبیه به شکلی از حاکمیت است که ما باید از آن شانه خالی کنیم. چرا خودمان را به یک ایدئولوژی زنجیر کنیم که قرن‌ها تلاش کرده به نام آزادی ساختگی بر دیگران حکومت کند؟ هر دو بال چپ و راست را رد کنید… ما برای پرواز به بال نیاز نداریم.

منبع: https://theanarchistlibrary.org/library/no-wing-no-wing-anarchy