تروريسم دولتی هرگز یک آنارشیست را آزاد نخواهد گذاشت + ویدئو کلیپ

توسط نئولیبرالیست های قاتل، سربازان جنایتکار مدافع سرمایه، *این یک زندان است*

تروريسم دولتی هرگز یک آنارشیست را آزاد نخواهد گذاشت!

در ذهنم آنارشی هر لحظه شورش میکند، هدفم با سوسیالیسم-لیبرتارین تداعی میشود، در عمل من آنارکو-کمونیسم به حرکت در می آید و در دستانم سنگینی حسِ انتقام تاریخی طبقه کارگر، وجودم را بسوی انقلاب اجتماعی سوق می‌دهد.

من یک آنارشیست هستم که درحال حاضر زیر سنگین ترین فشارها و سرکوب های سیاسی حکومت و مزدورانش در حال خُرد شدن هستم. از حدودا دو ماه پیش نیروی های لباس شخصی هلندی محل سکونتم، تمام حرکات و حتی شخصی ترین ارتباطات من را زیر نظر دارند. من در حال حاضر اجازه خروج از یک محدوده خاص جغرافیایی که حکومت بعنوان یک رژیم سرکوب آنرا ایجاد کرده است، ندارم؛ همچنین هر دو هفته یک بار باید بصورت حضوری خودم را به مقامات معرفی کنم. ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود، من تقریبا هر هفته مورد بازرسی و آزار نیروهای پلیس هلندی قرار میگیرم، از جمله دیشب که دلیل بر آن شد تا این متن را بنویسم و به رفقای خود اطلاع دهم که چه اتفاقی در حال رخ دادن در زندگی من است، که شبیه به یک زندان شده است. (ویدئو مربوط دیشب و بازرسی شدن دوباره من توسط نیروهای پلیس است).

آنچه من امروز تجربه میکنم، ناشی از وحشت رژیم حاکم از فعالیت های سیاسی من در گذشته است. شاید بسیاری از شما نمی‌دانید اما من تا اکنون در سه کشور بدلیل فعالیت های سیاسی در زندان بوده ام و همچنان انتظار چندین سال زندان دیگر را میکشم‌. فعالیت های سیاسی که شامل مبارزات ضدحکومتی در دبیرستان های ایران تا آنچه حکومت ایران آنرا “آموزش ساخت مواد آتش‌زا (بمب)” به معترضین در جریان اعتراضات دانشجویی سال دوهزار و هفده می‌نامد؛ از سازماندهی شورش های خیابانی تا مصادره کردن اموال و ساختمان های سرمایه داران به نفع پرولتاریا و مهاجران در یونان که بدلیل این اقدامات در جولای دوهزار و هجده توسط نیروهای پلیس یونان ربوده شدم و زیر شکنجه نقاطی از بدنم شکسته شد. از اتهام ارتباط با سرقت ها و حملات مسلحانه تا دستگیری به اتهام تروريسم در مارچ دوهزار و بیست در يونان. من همان آنارشیست مهاجری هستم که ارزشمندترین چیز برای یک مهاجر که همانا داشتن هویت قانونی است را فدای مبارزه کردم، پناهندگی سیاسی من در یونان لغو شد و باعث شد که مجبور شوم از یونان به هلند فرار کنم. من بدنبال یک زندگی بهتر برای خودم نبودم و نیستم، حضور من در هلند به دلیل اجبار است. از دستگیری در هلند به اتهامات سنگین که انتظار پنج سال زندان را بر من تحمیل کرده است تا مکانیسم سرکوب و رژیم کنترلی که هر روز با آن زندگی میکنم. در هلند وضعیت من بهتر از یونان نیست، حکومت هلند زیر فشارهای سیاسی تنها قبول کرده است اقامت های یک ساله موقت به من بدهد، که آن نیز تا زمانی ادامه خواهد داشت که پرونده استرداد من به یونان به یک نتیجه برسد.
این حجم از سرکوب کم سابقه است، و من در حال خُرد شدن تدریجی هستم. حکومت و مزدوران نژادپرستش از هر روش کثیف و ناعادلانه ای استفاده کردند و می‌کنند تا مطمئن شوند که زندگی سیاسی من به یک مرگ نزدیک شود. و صادقانه بگویم تا اینجا موفق نیز شده اند. تاریخ و آیندگان ما را قضاوت خواهند کرد، خواهید دید که حقیقت چيست.
به دلایلی قصد ندارم این متن را طولانی کنم، درغیر این صورت میتوانم صدها صفحه از آنچه بنویسم که نئولیبرالیسم قاتل بر من روا داشته است‌. من همچنان به مقاومت ادامه می‌دهم، اما مقاومت در این شرایط همانند اعتصاب غذایم در زندان فوق امنیتی هوگوفن هلند است، نمی‌دانم تا کی میتوانم آنرا ادامه دهم، امیدوارم این عذاب به پیروزی ختم شود!
آبتین پارسا

سی ژانویه ۲۰۲۲