کودک فروشی در افغانستان + ویدئو کلیپ

در افغانستانِ طالبانی برخی از مردم از شدّت فقر کودکان خود را در معرض فروش قرار می دهند:

فیلمی که اخیراً دست به دست شده آن‌ چنان قلب را می‌ فشارد و نفس را مُنقطع می ‌سازد که هرگونه واژه‌ سازی و واژه‌ پردازی ‌ای در وصفش نارسا است.بازجو- خبرنگار، یَلدا مُعیّری، صحنه ‌ای بی ‌بدیل را خلق کرده که هیچ بازیگر و بازیگردانی توان ایفایش را ندارند. صحنه‌ ای که در آن دو شخصیت اول، نماینده ی دو جبهه ی متفاوت، چشم در چشم می ‌دوزند. شخصیت اول کودکی است نماینده ی تمام کودکان افغانستان، کودکانی که با همکاری ظالمانه و بی ‌رحمانه ی تمام دولت‌ ها نان و آب و جانشان در سال‌ های متمادی و به طُرق و اشکال و عناوین مختلف به غارت رفته. کودکانی که حتی خاطره ‌ای از رقص و پایکوبی و عروسک و اسباب ‌بازی‌ ندارند، حال خود برای زنده‌ ماندن در آش دهن‌ سوز دولت‌ها باید مَلعبه ی دستان بازار آزاد شوند.بازجو- خبرنگار اما نماد جبهه ی دولت‌ها ست، اوج ویرانی کادر فیلم برایش هیچ اهمیتی ندارد، چون خود را در جایگاه مردم نمی ‌بیند. خود نماینده ی دولت‌ ها ست، پس کاری ندارد که چرا دولت‌ ها عامدانه و به طُرق مختلف بر پیکره ی جامعه ی انسانی حمله کردند. می ‌ترسد که افکار به سمت طرح چگونگی افزایش مناسبات مقاومت و همبستگی در دل این جامعه بروَد، پس سعی دارد بحث را در حّد نان نگه ‌دارد.او نماد دولت‌ ها ست، او خود نماد ظلمت یلدا ست و دولت هم تنها سوالی که «می ‌خواهد پُرسیده شود»، سوالی است که ریشه‌ اش تا حد ممکن به خودش برنگردد، حتی اگر این‌ چنین بی ‌شرمانه باشد: «آخه این [ارجاع به کودک] که خیلی خوشگله، این‌ و چرا نمی ‌خَرن؟»

نَه رهبر، نه دولت، قدرت برای مردم!