پاسخ به واکنش عمومی«فرای بوند اوترخت»

رفقای عزیز…

بهتر بود اگر می توانستید به آخرین جلسه ما بیایید اما امیدواریم که در آینده بتوانیم با شما ملاقات کنیم و مستقیم صحبت کنیم. ما این را می گوییم، نه به این دلیل که نمی خواهیم موضع خود را بنویسیم، بلکه بیشتر به این دلیل است که ما ترجیح می دهیم در مجمعی صحبت کنیم که در آن دیالکتیک بهتری داشته باشیم و ایده ها با آزادی بیشتری بتواند مطرح شود. با این حال، ما از زمان و اندیشه شما در انتقاد قدردانی می کنیم و به طور کلی مثبت می بینیم که جنبش از ایندی مدیا برای مبارزات استفاده می‌کند و ایده ها را بیشتر به اشتراک می گذارد – ما معتقدیم که ایندی مدیا باید بستر اصلی جنبش مقاومت و ضد اقتدار باشد.(اگرچه ما انتقادات خود را نسبت به نحوه ساخت ایندی مدیا داریم، با این حال نظرات خود را در این مورد به طور خصوصی با رفقای خود از ایندی مدیا به اشتراک خواهیم گذاشت)

شما درست گفتید که اظهارات ما مبنی بر اینکه “پرولتاریای هلند مهاجران هستند” نیاز به توضیح دارد. بنابراین اجازه دهید در مورد موقعیت خود توضیح بیشتری دهیم. ما قصد نداریم اظهار کنیم که ما مهاجران را “یک گروه همگان”می دانیم ، همانند زمانی که ما از اصطلاح طبقه کارگر استفاده می کنیم، گروه های متنوعی از مردم نیز تحت برچسب “مهاجران” قرار می گیرند. از نظر ما، آنچه این گروه‌های مختلف را تحت عنوان مهاجر متحد می کند، موقعیت آنها در جامعه است. اصطلاحی که به طور کلی بعنوان مهاجران استفاده می شود، هم به معنای موقعیت طبقه اجتماعی آنها است و هم داشتن حقوق کار و رفاه کمتر انتها نسبت با “اتباع” هلندی. البته، طبقه حاکم و خرد بورژوازی نیز از مرزها عبور می کنند، مهاجرت می کنند و در خارج از کشور زندگی می کنند و حتی کار می کنند – اما ما آنها را در تعریف خود از مهاجران نمی گنجانیم زیرا آنها به طبقه اجتماعی دیگری تعلق دارند و هم سطح شرایط مهاجران نیستند.
ماهیت کار و طبقه اجتماعی از زمان زندگی مارکس و کار تحت سرمایه داری نئو لیبرال پسا-فوردیسم بسیار تغیر کرده است و درک ما از طبقه اجتماعی برای انعکاس این مسئله باید به روز شود. تفاوتی بین آنچه ما به عنوان “طبقه کارگر” و “پرولتاریا” می بینیم وجود دارد. طبقه کارگر، پرولتاریا را در خود جای داده است، اما همان پرولتاریا نیست. در تعریف ما پرولتاریا بخشی از طبقه کارگر است که صرفاً برای بقا به نیروی کار خود وابسته است. وقتی می گوییم “پرولتاریای هلند مهاجران هستند” ، منظور ما این نیست که هیچ کارگر هلندی وجود ندارد یا طبقه کارگر هلندی وجود ندارد، بلکه منظور ما این است که مهاجران در موقعیتی بیش از حد خطرناک قرار دارند زیرا حقوق کار و رفاه اجتماعی آنها در مقایسه با کارگران هلندی بسیار کمتر است. یک کارگر هلندی ، حتی اگر اخراج یا بیکار شود، از حمایت های حقوقی و مالی رژیم برخوردار خواهد بود، اما کارگران مهاجر در صورت از دست دادن شغل خود از حمایت ویژه همانند برخوردار نخواهند شد.
در واقع، حمایت حقوقی و مالی کارگران هلندی از رژیم، نتیجه ثروتی است که همه کارگران ایجاد کرده اند، با این تفاوت که کارگران هلندی اندکی از این ثروت بهره مند می شوند، در حالی که کارگران مهاجر، خیر. همچنین منظور از کارگر هلندی هر شخصی است که تابعیت هلند را کسب کرده باشد. ما اعتقاد داریم مهاجران در هلند پرولتاریا هستند دقیقاً به این دلیل که ما معتقدیم آنها بیشترین ظرفیت انقلابی را دارند – وضعیت بیش از حد خطرناک آنها به این دلیل است که کمترین پاشنه اطمینان کاری را دارند. طبقه حاکم برای جلوگیری از همبستگی طبقاتی و ایجاد یک مبارزه مشترک، از این نابرابری ها بین مهاجران و محلی ها سو استفاده می کند. ما به شدت بر اهمیت همبستگی طبقاتی بین مردم محلی و مهاجران تأکید می کنیم – این واقعیت که این همبستگی وجود ندارد، به این معنی است که برای ایجاد برابری در بین طبقه کارگر هیچ مبارزه ای وجود ندارد.
(همه چیز برای همه) این موضع گیری سیاسی و اجتماعی به این معنا نیست که ما به اصلاحات اعتقاد داریم، بلکه ما معتقد به برابری هستیم و در نهایت هدف اصلی این مبارزات سرنگونی سرمایه داری و ایجاد ساختاری مبتنی بر سوسیالیسم(بدون دولت) است.

این فقط یک تحلیل سیاسی و بیانیه نیست، بلکه این واقعیت که سازمان آنارشیستی برای بازسازی پرولتاریای مبارز از مهاجران و مردم محلی ساخته شده است، اثبات مادی آن است که ما از ابتدا درگیر این نوع مبارزات بوده ایم. به همین دلایل، باید دو نکته را در مورد مقاومت اجتماعی یادداشت کنیم:
۱-گروه های سیاسی، به ویژه گروه های کارگری، که فقط از افراد محلی تشکیل شده اند – از نظر سیاسی مورد قبول ما نیستند.

۲-هر بیانیه یا گفتمان سیاسی که پشتوانه مادی نداشته باشد برای ما قابل قبول نیست. به عنوان مثال، ما معتقدیم که اگر شخص یا گروهی به مبارزه مسلحانه نپرداخته باشند، اجازه ندارند در مورد چگونگی انجام چنین مبارزه ای اظهارنظر کنند. به همین دلیل، هر آنچه توسط سازمان آنارشیست برای بازسازی پرولتاریای مبارز منتشر شده، مبنای ماتریالیستی خواهد داشت (و داشته است).

ما مشاهده کرده ایم که در هلند بسیاری از آنارشیست ها و چپ گرایان تمایل دارند مهاجران را به جای سازماندهی مشترک، مهاجران را قربانی کنند و از آنها استفاده سیاسی کنند. بین خیرات و همبستگی تفاوت واضح و مهمی وجود دارد. فقط از طریق خودآزادی است که افراد می توانند به آزادی خود دست یابند. و حتی بیشتر آنارشیست ها و چپ گرایانی که با مهاجران سازماندهی مشترک میکنند، نه تنها توانایی های مبارزاتی مهاجران را به سمت دفاع از خود سوق نمی دهند، بلکه فعالیت های بشردوستانه و اصلاح طلبانه نتیجه چنین وحدتی است.

بهانه های بسیاری وجود دارد که ما شنیده ایم، اختلافات فرهنگی، موانع زبانی، سلسله مراتب قبلی، نیاز به اولویت بندی برخی شرایط مادی و این لیست همچنان ادامه دارد – و این دلیلی این که برخی از آنارشیست ها / اسکوات نشین ها و چپ گرایان تصمیم می گیرند مردمی را که گویا به آنها کمک می کنند، از تصمیم گیری در مورد چیزهایی که مستقیماً به این مردم مربوط است، کنار بگذارند. هنگامی که این کار را انجام می دهید به نظر می رسد غیرممکن است که مهاجران بتوانند خود را اداره کنند؛ این دیدگاه نه تنها غلط است، بلکه نژادپرستانه نیز است. خود-رهایی و خودگردانی پس از تفکر نیست، بلکه وسیله ای است که ما خود را آزاد می کنیم.
ما به طور کلی می گوییم که سازمان آنارشیست برای بازسازی پرولتاریای مبارز قصد ندارد “به” کمک به مهاجران کند – بلکه هدف ما سازماندهی مردم محلی و مهاجران برای حل مشکلات مشترک ناشی از وجود سرمایه داری و دولت است. ما نمی خواهیم به مهاجران کمک کنیم اما به همبستگی طبقاتی که ناشی از مبارزات مشترک مردم محلی و مهاجران است اعتقاد داریم. بسیاری از آنارشیست ها و چپ گرایان در هلند ضد انقلاب هستند زیرا آنها مبارزه طبقاتی مشترک بین مهاجران و افراد محلی را درک نمی کنند، آنها فقط فعالیت های بشردوستانه انجام می دهند که تلاش می کنند مهاجران را در موقعیت سرکوب شده خود، راضی نگه دارند.

قدرت مهاجران از نظر تاریخی ثابت شده است، بیایید یادآوری کنیم‌: چهل هزار تفنگ ارسال شده به عنوان همبستگی ، فقط در طی چند روز ، به اعتصاب کنندگان (که آنها نیز مهاجران بودند) در لودلو ، کلرادو در سال ١٩١۴، و همچنین در مارس ٢٠٢٠، بیایید به یاد بیاوریم مسئولیتی که مهاجر آنارشیست آبتین پارسا، برای درخواست قیام مسلحانه بر عهده داشت (او برای مسلح کردن مهاجران در مرزهای یونان و ترکیه سلاح خواست) برای باز کردن مرزها برای همه. این هویت واقعی است و تاریخچه مبارزه مهاجران، نه فعالیت های بشردوستانه، به مهاجران فقط کمک نکنید بلکه در کنار آنها جنگ کنید.

در حال حاضر، نیازی به نامگذاری گروه ها و افرادی نداریم که شبه-دولت هستند، اما فعالیت های آینده ما به طور مادی این مسئله را تعیین می کند.

با همبستگی

سازمان آنارشیست برای بازسازی پرولتاریای مبارز
٢۴ ژانویه ٢٠٢١

ترجمه از متن انگلیسی:
https://www.indymedia.nl/node/48961