اعتصاب رو به افزایش کارگران بر علیه خودروسازی تِسلا در سوئد

‌By Hasse-Nima Golkar

شرکت آمریکائی تِسلا تولید کننده ی خودرو های برقی،  زیر مالکیت بُزرگ سرمایه دارِ نئولیبرال “ایلان موسک” (همچنین مالک رسانه ایکس، توئیتر سابق)؛ در برابر مطالبات کارگران عضو اتحادیه فلزکاران در سوئد (آی. اِف . مِتال) چاره ی دیگری بجُز تسلیم ندارد، زیرا این اتفاق یک بار در گذشته در مورد یک شرکت بزرگ آمریکائی تولید اسباب بازی برای کودکان اوفتاده بود که پس از حدود سه ماه “مقاومت” بالاخره وادار به پذیرش “قرارداد دستجمعی” گردید.

به دنبال خودداری نمودن مُدیر شرکت تسلا در سوئد – بر پایه ی دستور مستقیم ایلان موسک – از پذیرش امضاء “قرارداد دستجمعی” (“قانون کار و کارفرما”)، بر پایه ی خواسته ی کارگران یکی از چهارده اتحادیه کارگری متشکل در “اتحادیه سراسری کارگران و کارمندان (ِال. او)”، تمامی  تعمیرگاه ها و خدمات مربوط به خودروهای تِسلا از تاریخ ۲۵ مهرماه ۱۴۰۲ دست از کار کشیده و از در اختیار گذاشتن هرگونه خدماتی إمتناع می نمایند.

در همین زمینه، در ابراز همبستگی تا کنون، هشت اتحادیه از مجموع چهارده اتحادیه های سراسری، دست به اعتصاب زده و یا اخطار به دست کشیدن از کار داده اند. و این رَوَند افزایش همبستگی با اتحادیه فلزکاران همچنان رو به افزایش می باشد. سندیکاهای کارگری در سوئد، بدون هر گونه تردیدی و در نهایت، یا گردنِ ایلان موسک (و امثالِ او را) خواهند شکست و او را در سوئد مجبور به تسلیم خواهند نمود، و یا شرکت تسلا را از بازار فروش محصولات تولیدی اش در سوئد محروم خواهند ساخت. به نظر نمی رسد راهِ سومّی وجود داشته باشد.

بر پایه گرارش رسانه ها، تا کنون حدود هفده هزار اتوموبیل تسلا در سوئد به ثبت رسیده است. همچنین گفته می شود که حتا برخی از مالکان این خودرو ها نیز ار این اعتصاب پُشتیبانی می کنند.

دیروز (۲۳ نوامبر) ایلان موسک برای نخستین بار در شبکه ی ایکس، خشمگینانه ابراز نظر کرده و نوشته است: “این “دیوانگی” است”.

یادداشت:

۱- “قرارداد دستجمعی” در اواخر قرن نوزدهم در اُروپا به وجود آمد. اما در سوئد، پیمان نامه ی موسوم به «مُدل سوئدی» که مبتنی بر «توافق و یگانگی» ما بین فروشندگان نیروی کار (کار) و خریداران نیروی کار (سرمایه)  در بازار کار می باشد در سال ۱۹۳۸ میلادی پدیدار گشت.

در سوئد، کارگران در بخش خصوصی حق مذاکره و حق سازماندهی در اتحادیه های کارگری را در سال ۱۹۲۸ و کارمندان در سال ۱۹۳۶ میلادی بدست آوردند. اگر چه امضای قراردادهای دستجمعی برای شرکت های خریدار نیروی کار داوطلبانه است اما در عَمل، یک اتحادیه ی کارگری می تواند امضاء این قرارداد را از خریداران نیروی کار مطالبه نماید. زیرا اگر در یک محل کار، قرارداد دستجمعی وجود نداشته باشد، دیگر شرایط محیط کارِ یکسان برای همه ی کارگران و کارکنان در هر شاخه ی شغلی از قبیل دستمزد، بیمه و بازنشستگی اعمال نخواهد شد، بلکه تنها این خریداران نیروی کار (کارفرمایان) خواهند بود که به میل و اراده ی خود در مورد حقوق کار و شرائط کار، تصمیم گرفته و آنرا اجراء نمایند. خریداران نیروی کار به ویژه آمریکائی، از مخالفان سرسخت کارگرانِ سازماندهی شده در هر شکل آن می باشند.

در سوئد ، تمامی اعضای یک اتحادیه صرف نظر از اینکه در اعتصاب شرکت کرده باشند یا نه، از روز نخست اعتصاب تا پایان، مُستحق دریافت کمک مالی کامل  از “صندوق اعتصاب” می باشند.

امروزه حدود ۶۵۰ قرارداد دستجمعی از جمله در مورد سطح دستمزد و شرایط استخدام ما بین خریداران نیروی کار (کارفرمایان) و اتحادیه های گوناگون کارگری و کارمندی چه در بخش خصوصی و چه دولتی امضاء شده است.

۲- اتحادیه سراسری سوئد (اِل . او) در ۷ آگوست ۱۸۹۸ با هدف حفظ منافع اقتصادی – اجتماعی  طبقه ی کارگر از قبیل تعیین ساعات کار، حق رأی، بیمه و … در استکهلم تأسیس گردید که امروزه متشکل از چهارده سندیکا می باشد. اما ار لحاظ تاریخی، به واسطه ی ارتباط بسیار نزدیک این اتحادیه با “حزب سوسیال دمکرات” به تدریج از منافع واقعی طبقه کارگر فاصله گرفته و هر چه بیشتر به سوی آشتی و دوستی با خریداران نیروی کار (سیستم سرمایه داری) شتابان است و این رَوَند انحرافی همچنان ادامه دارد.