شانزدهم آذر ماه ۱۳۳۲ خورشیدی؛ سه دانشجوی معترض؛ توسط رژیم دیکتاتوری پهلوی با شلیک گلوله به قتل رسیدند!

By Hasse-Nima Golkar

شانزدهم آذر ماه ۱۳۳۲ خورشیدی؛ سه دانشجوی معترض؛ توسط رژیم دیکتاتوری پهلوی با شلیک گلوله به قتل رسیدند!

شانزدهم آذرماه «روز دانشجو» نامگذاری شده است:

در دهه ی ۱۳۱۹ خورشیدی پس از مجبور کردن رضا شاه پهلوی [پدر محمد رضا شاه] با خَلع یَد توسط انگلستان، از کرُسی قدرت به زیر کشیده شد و در اوائل دهه ی ۱۳۲۹ فضای باز سیاسی در شرائط آن روز کشور ایجاد گردید.  این باعث شد که جنبش چپ، امکان فعالیت آزاد سیاسی را بدست آورد. بزرگترین سازمان های دانشجوئی موجود آن دوره یکی وابسته به “حزب توده” بازوی کمکی شوروی و دیگری متعلق به “جبهه ملی ایران” هوادار محمد مصدق؛ شخصی که دولت اش بوسیله ی کودتای خونین مشترک آمریکا و انگلیس در بیست و هشتم مرداد ماه ۱۳۳۲سرنگون گردید، بود.

در تاریخ ۱۶ آذر ماه ۱۳۳۲ قرار بود که معاون ریاست جمهوری آمریکا ریچارد نیکسون در سفر رسمی برای گرفتن دکترای افتخاری حقوق از دانشگاه تهران وارد ایران شود. به همین دلیل دانشجویان دانشکده ی فنّی تظاهرات اعتراض آمیزی در یک روز پیش از این مراسم؛ برگزار کردند که با دخالت نیروهای ارتش و گارد سلطنتی رژیم دیکتاتوری شاه – برای ترساندن و حتا سرکوب و خفه کردن جنبش دانشجوئی – دانشگاه را زیر محاصره ی خود در آورده و بر روی دانشجویان مُعترض آتش گشودند که این باعث کُشته شدن سه دانشجو و زخمی شدن و دستگیری صدها نفر گردید.

پس از این حادثه ی خونین بود که کنفدراسیون جهانی و نیرومند دانشجویان ایرانی در خارج از کشور [بین سال های ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۷ خورشیدی] که متشکل از گرایش های گوناگون سیاسی بود؛ این روز را “روز دانشجو” نامید و از آن سال تا کنون، جنبش های دانشجوئی در ایران و خارج از کشور؛ بزرگداشتِ این روز را جشن می گیرند.

دولت فاشیستی خلیفه گری اسلامی – شیعی در ایران؛ کوتاه زمانی پس از بدست گرفتن قدرت در سال ۱۳۵۷ تلاش در تصاحب، نفوذ و اسلامیزه کردن جنبش دانشجوئی نمود و برای احقاق همین اهداف، چندین سال با نام ” انقلاب فرهنگی” تمامی مراکز دانشگاهی و مدارس آموزش عالی بسته شد. چند سال پس از این نیز در سال ۱۳۷۸ پولیس امنیتی با لباس شخصی و با وحشیگری تمام -همچون رژیم شاه – به خوابگاه های دانشجوئی دانشگاه تهران هجوم آوردند و دانشجویان را مورد آزار و اذیّت قرار دادند که در آن دستکم هفت نفر کّشته و صدها تن زخمی و دستگیر گردیدند.

جنبش دانشجوئی چپ ایران همواره دنبال کننده و بازوی پُشتیبان جنبش کارگری ایران بوده است. از جنبه ی تاریخی با توجه به ماهیّت روشنفکری و طبقاتیِ جنبش دانشجوئی در سراسر جهان؛ از لحاظ سیاسی رفتاری نا پایدار؛ آویزان بین زمین و آسمان و دارای حرکت نوسانی بین طبقه ی کارگر و بورژوازی در رفت و آمد بوده و خواهد بود. اما با وجود پراکندگی؛ این جنبش همواره در صفِ مقاومت مردمی بر علیه تمامی دیکتاتورها حضور داشته و برای استقرار آزادی و عدالت مبارزه می نماید. جنبش دانشجوئی ایران همراه با رُشد یابی دانشجویان آنارشیست در درازای سال های اخیر با وجود تمامی این دورانهای تاریک؛ هنوز هم بر روی پاهایِ ضعیف خود ایستادگی کرده است.

مبارزات همچنان ادامه دارد!