انارشیست ها همیشه و همیشه در صف اول عدالت خواهی ایستاده اند و مبارزه کرده اند اما هرگز سر خم نکرده اند

چند روز قبل نامه سرگشاده سهیل عربی که چهار سال است در زندان است و در سی و هفتمین روز اعتصاب غذا مَی باشد علنی شد در آن نامه جمله ای را سهیل نوشته است که بسیاری را متحیر کرد که آن جمله اینست “من آنارشبست هستم و از حقیقت نگفتن برای من ممنوعیبت دارد . ”

اما اپوزیسیون ایرانی تنها پاسخی که به یک زندانی در اعتصاب غذا داد سکوت بود و بس .

اپوزیسیون چپ همان فرهنکی را متاسفانه با خود دارد که سالهاست به صدای تک صدایی خود عادت کرده است و از هر صدای نو و دگر اندیش دیگر آزادیخواه استقبال نکرده است و در کمال آگاهی از وضعیت یک زندانی جوان در اعتصاب غذا یک بر چسب لیبرال و خرده بورژوا به او زده و شانه خود را بالا انداخته که او غیر خودیست .

و درواقع این صدای آزادیخواه را محول مَی کند به زندانبان که راحت تر خفه اش کند .

دریغ از یک حمایت رسانه ای !
دریغ از همراهی حتی مقطعی برای جان یک زندانی در اعتصاب غذا .

اما در همین دوران وضعییت حاد زندانیان در اعتصاب غذا آنارشبست ها قدم به قدم همراه با صدای همه زندانیان سیاسی و کارگری و مدنی بوده اند .

اما امروز در وصییت نامه ای که سهیل عربی بیرون داده است نشان داده است که آنارشیستی است که چون دیگر همقطارانش برای جانش چانه نمَی زند و آرزوی عدالت را برای جامعه اش خواهان است آن روزی که که خود هم اگر نباشد .

دوستان و رفقا سهیل عربی در سی و هفت مین روز اعتصاب غذا بسر مَی برد
سهیل عربی نه رهبر دارد نه دفتر سیاسی حزبی .
صدای عدالت خواهانه اش را رسانه های چپ و راست تا به حال پخش نکرده اند و حتی او را إنکار کرده اند .

دوستان عزیز ای مردم شریف ، سهیل عربی همان مردم است .
همان مردم آزادیخواهی که عدالت خواه و برابری طلب هستنند .

دوستان ، سهیل عربی صدای بی شماران جوان روشنفکر ایرانی است که در کهریزک و اوین و زندان های دیکر ایران بسر مَی برند و نامشان در هیچ کمپینی برده نمَی شود و هیچ صندوق مالی برای او و خانواده اش تا به حال گذاشته نشده است .

دوستان عزیر ، نسترن همسر او از کار اخراج شده و با روژان دخترش در پشت در زندان تنها ایستاده است .
دوستان و هم قطاران ، از سهیل عربی حمایت کنیم .

صدای سهیلو گوش کنید