اپوزیسیون چیست و اپوزیسیون کیست ؟

اکثر قریب به اتفاق نیرو‌های مخالف نظام اپوزسیون نیستند و فقط مخالف نظام هستند.

اپوزیسیون به نیروی مخالفی گفته می‌شود که توان بسیج نیروی مردمی را دارا باشند. این توان به صورت تولید تفکر سیاسی متضاد با تفکر حاکمیت و قدرت در عمل خود را نشان می‌دهد. یعنی در وحله اول داشتن نیروی بالقوه مردمی در ایجاد جنبش یا حرکت اجتماعی و داشتن عمل‌کرد ؛اخلاق و رفتار متضاد تفکر ولایت فقیهی. و در مرحله دوم نیرویی که توان رهبری جنبشهای اجتماعی که محصول شکاف‌های عمیق اجتماعی و یا در نتیجه سرکوب ایجاد می‌شوند را دارا هستند را میتوان اپوزیسیون نامید.

اکثر مدعیون اپوزیسیون دنباله‌ رو جنبش‌های اجتماعی مردمی هستند که در نتیجه بحرانهای سیاسی و اجتماعی و یا در شورش علیه نابرابریهای موجود ایجاد گشتند نقش اپوزیسیون نماها ؛ در ایجاد این جنبش‌ها هیچ بوده و حتی در برآیند شرکت در این جنبش‌ها عاجزند .تمایزبین نیروهای مخالف از اپوزیسیون در همین نکته پر اهمیت نهفته است .

اپوزیسیون واقعی توان سازماندهی و یا ساخت تفکر آلترناتیو مورد نیاز این جنبشها را داراست .اپوزسیون واقعی از درون توانمندان و سازماندهان و شرکت‌کنندگان درون جنبش‌های اجتماعی شکل میگیرد .بطور مثال فعالین و راهبران واقعی در جنبش زنان، کارگران، جنبش برابری خواه و مترقی ملل و اقوام، دانشجویان و پرستاران و…و

همه معترضین به نابرابریهای موجود و حامیان بالقوه انان و سازمان دهندگان انان و ارائه دهندگان تفکر الترناتیو فکری و اندیشه انان در عمل واقعی ؛ اپوزیسیون واقعی محسوب میگردند.

متاسفانه جایگاه اپوزسیون از طرف مدعیون بی‌عمل مفسر یا سیاسیون متظاهر یا رهبران خودخوانده یا احزاب و سازمان‌های بدون پایگاه اجتماعی و یا اپوزیسیون قلابی تحمیلی و هدایت شده از داخل نظام و دستگاه‌های اطلاعاتی به انحصار درآمده است. باید به این انحصار آنان پایان داد.

رسانه‌های بین المللی ارتجاع جهانی بهمراه رژیم ولایتی ارتجاع داخلی با زوم کردن بر روی این تیپ افراد تکراری در برنامه‌های تفسیری و خبری خود دقیقا از ساخت چهره های حقیقی با تفکر انقلابی و عملی کردن پروژه ساخت اپوزیسیون واقعی جلوگیری می‌کنند.

پایان انحصار طلبی این مدعیان دروغین مهم‌ترین گام برای ساخت اپوزسیون واقعی است. نگرشی تاریخی کوتاه به عملکرد رهبران احزاب و سازمانهای به ظاهر اپوزیسیون که همچون ولی فقیه ؛رهبر مادام العمراین احزاب و سازمانها هستند و یا عمل‌کرد دموکراتیک ادعایی آن‌ها در داخل جامعه بوروکراتیک حزبی و سازمانی که با کوچکترین مخالفتی انشعاب‌های متعددی را تجربه کردند. یا نگرش تفکر مرد سالارانه حاکم در درون همه این احزاب و سازمان‌ها که بسان ولایت فقیه زن را در پایگاه تشکیلاتی خود برده ؛کاتب و یا در ‌‌نهایت منشی رهبر می‌بینند. و یا کشیدن مرز خودی و غیر خودی در تفکر و عملکرد اخلاقی انان در برخورد با مخالفین سازمانیشان بسان ولایت فقیه و یا شاخه سرکوب حزب الهی ان بوده است.

این سازمانها و احزاب و عملکرد و رفتارشان در تاریخ سیاسی که از خود بجای گذاشتند همیشه زیر نظر توده‌ها و مخصوصا مردم داخل ایران بوده و هستند.بی رغبتی و ریشخند و رویگردانی و اهمیت ندادن به شعارهای تکراری و پوچشان از طرف مردم قضاوت درست مردمی را نشان میدهد.

عملکرد تاریخ مبارزات سیاسی این قسم اپوزیسیون‌نماها در سه حالت موفق عمل کرده، اول در تداوم حیات ۳۵ساله رژیم جنایت‌کار ولایت فقیه، دوم در شکستن اعتماد اجتماعی و مردمی و بر باد دادن آرزوی تغییر اجتماعی توسط آنان و ایجاد یاس و نا‌امیدی کشنده مابین توده‌ها و سوم در ‌‌نهایت برآورده کردن آرزوی ولایت فقیه از پدیدار نیامدن نیروی اپوزیسیون بالقوه و متحد که می‌توانست بازوی اصلی یا سخن‌گو و سازمانده یا رهبر و یا حامی و پشتیبان حرکت‌ها و جنبش‌های اجتماعی .

با وجود این خلاٍ رژیم با فراغت تمام به سرکوب جنبش‌های زنان و کارگران و دانشجویان و ملیت‌ها و معترضین صنفی و دگراندیشان با سبعییت تمام ادامه داده و می‌دهد. هر ساله رژِیم با گسترش اعدام‌ها؛سرکوبها و ایجاد فضای رعب و وحشت ؛ فارغ از بازتاب جهانی به سرکوب و جنایتهایش ادامه داده و میدهد.حتی بر وسعت و شدت ان میافزاید.

با دلی پر درد ادعا می‌کنم اپوزیسیون‌نما‌ها شریک این جنایت‌ها بوده و هستند. هر چند اکثر انان به صورت مستقیم در این جنایت‌ها دستی نداشتند.اما بخاطر عملکرد پوچ و بیهوده شان و اصرار در حضور انگشت شمار و بیخاصیتشان و عدم موفقیت ساخت الترناتیو سیاسی و اخلاقی و مسئول و متحد در ساخت جبهه فراگیر اپوزیسیون واقعی ؛ شریک اخلاقی این جنایتها هستند.

اصلی ترین دلیلم حرکت ارتجاعی و مخالفت همیشگی انان در ساخت اپوزیسیون واقعیست . بخشی از این اپوزیسیون نما‌ها یا به لحاظ داشتن منافع شخصی یا خانوادگی در بین سران مافیای غارت‌گر و بخشی دیگر برای افشا نشدن سندهای ننگین همکاری با رژیم و دستگاه‌های امنیتی در گذشته ننگین فعالیت سیاسی‌شان سعی در حفظ نظام به هر طریقی را دارند.

پایان رژیم و افشا اسناد یعنی بسته شدن دکان سیاسی چند دهنه آنان و پایان منافع‌شان. این قسم همیشه با ساخت تئوری و تفکر کم خطر برای نظام از جمله اصلاح‌طلبی یا تغییر جزئی به دستاورد جنبش‌های ایجاد شده خیانت کرده و منحرفشان ساختند، اینان در گذرگاههای تاریخی بارها توانستند رژیم را از بحران‌های سیاسی اقتصادی و اجتماعی داخلی و خارجی ویران‌گر نجات دهند.

همه این اضداد متضاد اما متحد در نقاب اپوزیسیون با حفظ سمت و القاب رنگارنگ و منافع حقیر حزبی و سازمانی جایگاه اپوزیسیون واقعی را اشغال کردند و همیشه مانع جدی بودند در ایجاد جبهه اتحاد عمل تمامی نیروهای مترقی و ساخت اپوزیسیون واقعی.

از این منظر در تداوم این جنایت‌ها و ادامه اسارت ملیون‌ها انسان در بند ولایت فقیه روزی در دادگاه عدل مردمی در دادگاه تاریخی محاکمه خواهند شد. اکنون در دادگاه وجدان بازماندگان قربانیان و همه مردم ایران به محاکمه کشیده شده‌اند.

حکم مردمی برای آنان بی‌اعتمادی و بی‌اعتنایی به آنان است نیروی اپوزیسیون واقعی در اصل صاحبان اندیشه مدرن سکولار و لاییک و برابری‌طلب و آزادی‌خواه در عمل‌کرد مبارزاتی هستند که از دل جنبش‌های مردمی بیرون آمده‌اند .عمل‌کرد و سابقه مبارزاتی پاک انان و تفکر متمایز در ارائه راه حل های منطقی و مدرن نسبت به هر دوره بحرانی انان را متمایز می‌کند .

احزاب و سازمان‌هایی هستند که با فراخوانی بخشی از مردم را در دل جنبشهای خاصی بسیج کرده و به صحنه مبارزاتی می‌کشانند، و یا افراد یا نیروهای کوچکی هستند که تشکل‌های لازم و یا منابع مادی لازم را ندارند و متاسفانه از طرف اپوزیسیون‌نما‌ها بارها به شانتاژ سیاسی الوده گشتند و یا با انحصارطلبی خدایان با نقاب رهبران فریبکار یا گمنام ماندند و یا منفعل گشته اند.

اپوزیسیون واقعی ساخت تفکر پایان دادن به نابرابریها را بزبان ساده به توده ها نشان میدهد. اپوزیسیون واقعی برای بزیر کشاندن قدرت منحصر شده وظیفه اش نه کسب قدرت بلکه بزیر کشاندن قدرت متمرکز و تقسیم قدرت به مردم میبایست باشد.

اپوزیسیون واقعی راههای از بین بردن تمرکز و انحصار قدرت را در شکل الترناتیو تفکر حاکم در عمل واقعی خود به توده ها میباوراند.

شکل نگرش قدرت و رفتار سیاسی و اخلاقی حاکم در پروسه عمل مبارزه است که عینیت یافتن ان را در جامعه تضمین میکند و نه صرف ادعای دروغین ان.

اپوزسیون واقعی قبل از فراخوان به اعتصاب عمومی صندوق مالی کمک به اعتصابیون را میسازد. اپوزسیون واقعی قبل از دعوت به مبارزه و شورش و انقلاب .دستگاه حمایت مادی و معنوی از بازماندگان و زندانیان سیاسی را میبایست تشکیل دهد.

اپوزسیون واقعی میبایست نماد تضاد اخلاق حاکمیت بی اخلاق گردد. اپوزیسیون واقعی دستگاههای سیاسی و مبارزاتی را برای حمایت از جنبشها قبل از وقوع جنبش اعتراضی برای رهبری ان جنبشها در درون توده ها و با شرکت نمایندگان مردمی ساخته و اماده میکند.

اپوزیسیون واقعی با مترقی ترین برنامه ها برای تدوین جهانی بهتر برای از بین بردن تمامی نابرابریها بدون تبعیض در شکل و نوع ستم راه عملی پایان دادن به تمامی ستمهای موجود را نشان میدهد.تنها بدین شکل است که رغبت و باور عمومی مردم را کسب مینماید و بر حجم مبارزین علیه دشمن مشترک میافزاید.

اپوزیسیون واقعی بدون هیچ چشم داشت مادی و معنوی میبایست خواهان تشکیل جبهه فراگیری از نیروهای بالقوه مخالف دشمن باشد .تنها راه حصول این امر ایجاد مرکزی متشکل از صاحبان همه اندیشه های سیاسی و اجتماعی متحد که در شکل کامل دموکراتیک و شورایی اداره میگردد است .

نیروی متحدی که به اتحاد عمل(ونه اتحاد صرف) برای بر اورده ساختن سازمانهای مادی و معنوی ملزوم جنبشها فعالیت میکنند در نهایت اپوزیسیون میبایست سخنگو و تریبون فریاد رس و فریاد گر همه جنبشها و مبارزات داخلی برای اگاهی رساندن به جامعه جهانی و جلب همکاری مردم سراسر جهان باشد مشخصات و مختصات کلی برشمرده نمایانگر واقعی بودن اپوزیسیون است .

احزاب و سازمانهای انگشت شمار بی خاصیتی که این مشخصه ها را ندارند و خود را در جایگاه ویژه اپوزیسیونی میبینند برای خدمت به ساخت اپوزیسیون واقعی تنها کاری که از لحاظ اخلاق و وجدان سیاسی و انسانی میتوانند انجام دهند ؛ اعلام انحلال جمعیست .

 باریش نصیریان ۱۳۹۳ مرداد